Wyrok SN z dnia 13 czerwca 2002 r. sygn. III RN 97/01

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 1997 r., umowa pożyczki udzielona ze środków własnych przez podmiot gospodarczy, który nie posiadał wydanego na podstawie przepisów prawa bankowego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek, miała charakter „usługi finansowej”, a następnie „usługi pośrednictwa finansowego” i nie podlegała opłacie skarbowej oraz była zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 4, poz. 23 ze zm.) w związku z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).

Przewodniczący SSN Andrzej Wasilewski (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2002 r. sprawy ze skarg: 1) P. Towarzystwa Finansowego „S.” w W., 2) Zakładu Chemicznego „A.” w Ł., 3) Bożeny K. na decyzje Izby Skarbowej w W. z dnia 30 września 1997 r. [...], z dnia 28 października 1997 r. [...], z dnia 24 listopada 1997 r. [...] w przedmiocie wymiaru opłaty skarbowej od umów pożyczki, na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2000 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Urząd Skarbowy dla W.-P.: a) dwiema decyzjami z dnia 14 maja 1997 r. określił opłatę skarbową od umowy pożyczki dotyczącej kwoty 6.000.000 zł, a zawartej w dniu 1 czerwca 1994 r. przez P. Towarzystwo Finansowe „S.” Sp. z o.o. w W. z Za-kładem Chemicznym „A.” w Ł.; decyzje te utrzymała w mocy Izba Skarbowa dwiema decyzjami z dnia 30 września 1997 r.; b) decyzją z dnia 25 czerwca 1997 r. określił opłatę skarbową od umowy pożyczki dotyczącej kwoty 25.000 zł, a zawartej w dniu 3 kwietnia 1995 r. przez P. Towarzystwo Finansowe „S.” Sp. z o.o. w W. z Bożeną K.; decyzję tę utrzymała w mocy Izba Skarbowa decyzją z dnia 28 października 1997 r.; c) decyzją z dnia 16 lipca 1997 r. określił opłatę skarbową od umowy pożyczki dotyczącej kwoty 50.000 zł, a zawartej przez P. Towarzystwo Finansowe „S.” Sp. z o.o. w W. z Tadeuszem G.; decyzję tę utrzymała w mocy Izba Skarbowa decyzją z dnia 24 listopada 1997 r.; d) decyzją z dnia 16 lipca 1997 r. określił opłatę skarbową od umowy pożyczki dotyczącej kwoty 2.700 zł, a zawartej w dniu 29 czerwca 1994 r. przez P. Towarzystwo Finansowe „S.” Sp. z o.o. w W. z Eulalią G.; decyzję tę utrzymała w mocy Izba Skarbowa decyzją z dnia 24 listopada 1997 r. W skargach na powyższe decyzje Izby Skarbowej w W., zarówno pożyczkodawca - P. Towarzystwo Finansowe „S.” Sp. z o.o. w W., jak dwaj pożyczkobiorcy - Zakład Chemiczny „A.” w Ł. oraz Bożena K., zgodnie zarzucili, że decyzje te naruszają art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 4, poz. 23 ze zm.) oraz art. 2 i art. 7 ust. 1 pkt 1 - pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).