Wyrok NSA z dnia 29 sierpnia 2002 r., sygn. I SA/Ka 1223/01

Pierwsza grupa wyłączeń z opłaty skarbowej dotyczyła umów sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu, które zawierane są przez podatników podatku VAT w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, druga dotyczyła innych tego rodzaju umów, objętych zwolnieniami na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, trzecia dotyczyła umów sprzedaży zawieranych przez podatników zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 14 ustawy VAT, w zakresie czynności zwolnionych od podatku. Podział taki wywiedziono już uchwałą siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 1997 r., FPS 4/97 /ONSA 1997 Nr 3 poz. 107/.

Dokonując kwalifikacji każdego z tych wyłączeń przyjąć należało, iż każda z grup stanowiła samodzielną podstawę do wyłączenia z opłaty skarbowej, wszystkie dotyczyły podatników VAT i każda z nich posiadała taki sam charakter, tzn. przedmiotowo-podmiotowy, gdyż właśnie względy przedmiotowe dopełniały te podmiotowe i w sumie skutkowały wyłączeniem z opłaty skarbowej. Pierwsza z nich dotyczyła tylko podatników VAT, ale tych, którzy dokonali co najmniej jednej z wyłącznie pięciu czynności w niej wskazanych. Druga obejmowała też podatników VAT, ale dokonujących innych - niż wskazane w części pierwszej tego przepisu, trzecia z kolei dotyczyła również dokonujących sprzedaży podatników VAT, zwolnionych od tego podatku na podstawie art. 14 ustawy o VAT, ale tylko w zakresie czynności zwolnionych od podatku.

Z aktu notarialnego dokumentującego sporną sprzedaż wynika, że Stanisław L. sprzedał Krzysztofowi M. i Renacie M. udział wynoszący 1/2 część zabudowanej nieruchomości. Kupujący powyższy udział nabyli ze środków uzyskanych do majątku wspólników dwuosobowej spółki cywilnej pod firmą Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "V." S.C. wpisanej do ewidencji podmiotów gospodarczych prowadzonej przez Urząd Gminy w W. Zatem ani sprzedawca ani kupujący nie byli podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, (...) w zakresie, w jakim realizują określone w tym przepisie czynności podlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabywcą nie była bowiem spółka cywilna /gdyż jako nie posiadająca osobowości prawnej być nie mogła/, lecz osoby fizyczne będący wspólnikami tej spółki. W tym stanie rzeczy argument, skargi sprowadzający się do zacytowania tezy uchwały NSA z dnia 27 listopada 2000 r. FPS/00, jest chybiony.