Wyrok WSA w Lublinie z dnia 16 października 2018 r., sygn. II SA/Lu 456/18

Zagospodarowanie przestrzenne; Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Starszy inspektor sądowy Jolanta Sikora, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 października 2018 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego stwierdza nieważność uchwały Rady Gminy z dnia [...] r., nr [...] w części obejmującej § [...] ust. [...] w zakresie symbolu [...] oraz § [...] ust. [...] pkt [...] lit. [...], § [...] ust. [...] pkt [...] lit. [...], § [...] pkt [...] lit. [...], § [...] ust. [...] oraz załącznika graficznego Nr [...] w części dotyczącej terenów oznaczonych symbolami: [...],[...] i [...].

Uzasadnienie

W. L. działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na uchwałę Wójt Gminy z dnia [...] grudnia 2017 r., Nr [...] w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy K., w części obejmującej §12 ust. 6, §16 ust. 24 w brzmieniu: "41U", pkt 5 lit. b, pkt 6 lit. b, pkt 14 lit. b, pkt 18 i ust. 25 uchwały oraz tereny oznaczone symbolami: 40 P,U i 41U na załączniku graficznym Nr [...].

Uzasadniając skargę Wojewoda stwierdził, że uchwała Wójt Gminy w zaskarżonym zakresie podjęta została z naruszeniem zasad sporządzania planu miejscowego. Jak wynika z art. 15 ust. 2 pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w planie miejscowym określa się obowiązkowo granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych. Powyższy przepis ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym znajduje uszczegółowienie w § 7 pkt 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r., Nr 164, poz. 1587), na mocy którego projekt rysunku planu miejscowego powinien zawierać granice i oznaczenia obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych, w tym terenów górniczych. W myśl art. 125 ustawy z dnia 27 kwietnia 200 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2017r., poz. 519, ze zm.) złoża kopalin podlegają ochronie polegającej na racjonalnym gospodarowaniu ich zasobami oraz kompleksowym wykorzystaniu kopalin, w tym kopalin towarzyszących. Na obowiązek ochrony terenu, na którym znajdują się złoża kopalin wskazują również przepisy ustawy z dnia 9 czerwca 2001 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2017r., poz. 2126 ze zm.). Zgodnie z art. 95 tej ustawy, udokumentowane złoża kopalin oraz udokumentowane wody podziemne, w granicach projektowanych stref ochronnych ujęć oraz obszarów ochronnych zbiorników wód podziemnych, a także udokumentowane kompleksy podziemnego składowania dwutlenku węgla, w celu ich ochrony ujawnia się w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego oraz planach zagospodarowania przestrzennego województwa. Analiza zaskarżonej uchwały wykazała, że na załączniku graficznym Nr [...] w miejscowości P. został wrysowany teren udokumentowanego złoża kopalin. Jednocześnie, na obszarze udokumentowanego złoża kopalin ustalono tereny oznaczone symbolami: 40 P,U i 41 U, na których przewidziano określonego rodzaju zabudowę. Stosownie do § 16 ust. 24 pkt 1 uchwały, dla terenu oznaczonego symbolem 41U (załącznik nr [...]) ustala się przeznaczenie podstawowe terenu: zabudowa usługowa. Z §16 ust. 24 pkt 18 wynika zaś, że teren 41U jest częściowo położony na udokumentowanym złożu kopalin. Zgodnie natomiast z §16 ust. 25 zaskarżonej uchwały, dla terenu oznaczonego symbolem 40 P,U (załącznik nr [...]) ustala się: przeznaczenie wielofunkcyjne terenu: obiekty produkcyjne, składy i magazyny oraz zabudowa usługowa (pkt 1), realizacja budynków produkcyjnych, magazynowych, gospodarczych, garażowych i usługowych (pkt 2). Treść §16 ust. 25 pkt 18 wskazuje, że teren 40P,U jest częściowo położony na udokumentowanym złożu kopalin. Wojewoda podkreślił, że istnienie udokumentowanych złóż kopalin na terenach 40 P,U i 41U potwierdza informacja zamieszczona w Systemie Gospodarki i Ochrony Bogactw Mineralnych "MIDAS" prowadzonym przez Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy. Z zamieszczonej w tym systemie karty informacyjnej złoża kopaliny stałej [...] N wynika, że na dzień [...] grudnia 2017r. powierzchnia udokumentowanego złoża (surowce ilaste ceramiki budowlanej) wynosiła 3.080 ha. Zatem na terenach udokumentowanych złóż kopalin 40P,U i 41U dopuszczono realizację określonego rodzaju zabudowy, co pozostaje w wyraźnej sprzeczności z celem jakiemu służy obowiązek uwzględnienia złoża w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a który to obowiązek wynika z art. 95 ustawy Prawo geologiczne i górnicze. Celem tym jest ochrona złoża kopalin i ochrona możliwości ich kompleksowego wykorzystania jako bogactwa naturalnego kraju, o czym stanowi również przywołany już wyżej art. 125 ustawy Prawo ochrony środowiska. Przeznaczenie terenów o symbolach 40P,U i 41U pod określoną w § 16 ust. 24 pkt 1 i ust. 25 pkt 1 i 2 zabudowę uniemożliwia ochronę znajdujących się tam udokumentowanych złóż kopalin. Takie przeznaczenie terenu w żaden sposób nie da się pogodzić z jakąkolwiek możliwością eksploatacji tego złoża. Ponadto takie przeznaczenie terenów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy K. pozostaje w sprzeczności z §12 ust. 6 zaskarżonej uchwały, zgodnie z którym ochronie podlegają udokumentowane złoża kopalin, na podstawie przepisów odrębnych. Obowiązek uwzględnienia udokumentowanego złoża kopaliny w planie miejscowym oznacza prawny obowiązek ukształtowania planu miejscowego w sposób umożliwiający eksploatację złoża kopaliny. Skutkiem ujawnienia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy złóż kopalin powinny być ograniczenia w zakresie wykorzystania nieruchomości (np. zakaz zabudowy budynkami mieszkalnymi) w celu zabezpieczenia złóż przed zagospodarowaniem w sposób wykluczający podjęcie wydobycia w przyszłości. Z powyższych względów Wojewoda uznał skargę za zasadną.