Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 stycznia 2013 r., sygn. II SA/Kr 1496/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędziowie : Sędzia WSA Renata Czeluśniak Sędzia WSA Agnieszka Nawara - Dubiel (spr.) Protokolant : Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Krynicy - Zdroju z dnia 27 czerwca 2012 r. nr XXVII.165.2012 w sprawie: uchwalenia "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Uzdrowisko Krynica - Zdrój (OBSZAR 1-ZDRÓJ)" stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie paragrafu 4 ustęp 3 punkt 4 o treści: "w całym obszarze objętym ustaleniami planu, uzgodnienie sposobu posadowienia budynków i zakresu robót ziemnych, z Uzdrowiskowym Zakładem Górniczym".

Uzasadnienie

Rada Miejska w Krynicy- Zdroju podjęła w dniu 27 czerwca 2012 roku uchwałę Nr XXVII/165/2012 w sprawie uchwalenia "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Uzdrowisko Krynica-Zdrój (Obszar 1 - Zdrój)". W § 4 ust. 3 pkt 4 tekstu uchwały zapisano, że "z uwagi na ochronę zasobów wód leczniczych, obowiązuje w całym obszarze objętym ustaleniami planu, uzgodnienie sposobu posadowienia budynków i zakresu robót ziemnych, z Uzdrowiskowym Zakładem Górniczym".

Wojewoda Małopolski zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wskazaną wyżej uchwałę w części i wniósł o stwierdzenie nieważności § 4 ust. 3 pkt 4 tekstu uchwały. Wojewoda Małopolski zarzucił, iż miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego, w którym określa się przeznaczenie terenów i zasady ich zagospodarowania, z zachowaniem warunków określonych w innych, powiązanych z planowaniem przestrzennym, ustawach (art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Ustalenia te są wiążące, ponieważ plan miejscowy, jako akt prawa miejscowego, stanowi konstytucyjne źródło prawa i ma charakter powszechnie obowiązujący na terenie, którego dotyczy. Powinien on przetwarzać normę ogólną i abstrakcyjną w normę konkretną i indywidualną, zawierając ustalenia wynikające z art. 15 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w tym położenie linii rozgraniczających, sprecyzowane parametry i wskaźniki zabudowy, warunki zagospodarowania terenu tak, aby w sposób czytelny określić sposób wykonywania prawa własności nieruchomości położonych w obrębie obowiązywania danego planu miejscowego. Przy tym, w planie miejscowym nie wolno nakładać dodatkowych, nie wynikających z przepisów prawa obowiązków, polegających na uzyskaniu od organów dodatkowych stanowisk lub uzgodnień, mających na celu określenie sposobu zagospodarowania terenu. Zawarcie takich zapisów, zwanych normami otwartymi, w planie miejscowym stanowi istotne naruszenie prawa. Organ nadzoru zauważył ponadto, że ustawodawca jedynym organem władnym do dokonania uzgodnienia zagospodarowania terenu górniczego uczynił organ nadzoru górniczego (Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego). Ustawodawca nie nadał uprawnień do uzgadniania czy to ustaleń projektu planu, czy projektu budowlanego przez prywatne przedsiębiorstwo, jakim jest koncesjonariusz, czyli Uzdrowiskowy Zakład Górniczy, uprawniony do wydobywania kopaliny w granicach obszaru górniczego. Rada Gminy nie posiada uprawnień do stanowienia norm kompetencyjnych oraz do wprowadzania do zapisów planu procedur nie przewidzianych przepisami prawa. Stąd też wprowadzenie do treści plany zapisu objętego niniejszą skargą nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa i narusza art. 4 ust. 1, art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a także konstytucyjną zasadę równości wszystkich wobec prawa i zasadę równego traktowania przez władze publiczne, wyrażoną w art. 32 Konstytucji RP.