Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 maja 2016 r., sygn. II SA/Wa 1395/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung Sędziowie WSA Andrzej Góraj (spr.) Eugeniusz Wasilewski Protokolant specjalista Małgorzata Plichta po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2016 r. sprawy ze skargi M. A. na decyzję Komendanta [...] Policji z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia utraty prawa do uposażenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymany nią w mocy rozkaz personalny Komendanta Rejonowego Policji [...] z dnia [...] kwietnia 2015 r.; 2. zasądza od Komendanta [...] Policji na rzecz M. A. kwotę 257 zł (słownie: dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Komendant [...] Policji decyzją z [...] czerwca 2015 r. utrzymał w mocy rozkaz personalny Komendanta Rejonowego Policji [...] z [...] kwietnia

2015 r. w przedmiocie stwierdzenia utraty przez M.A. prawa do uposażenia w związku z nieprawidłowym wykorzystaniem zwolnień lekarskich.

W uzasadnieniu wskazano, że funkcjonariusz korzystał ze zwolnień lekarskich w okresie od 7 czerwca 2014 r. do 6 października 2014 r. W tym też czasie uczestniczył w posiedzeniach Dzielnicowego Zespołu [...] dla Dzielnicy [...], otrzymując za to wynagrodzenie pieniężne.

Powyższe zachowanie policjanta w trakcie zwolnienia lekarskiego, w ocenie organu, było pracą zarobkową. Za taką pracę należy bowiem uznać każdą pracę, wykonywaną na każdej podstawie prawnej albo i bez niej, jak też bez względu na wymiar czasu pracy. Takie postępowanie funkcjonariusza stanowiło więc nieprawidłowe wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego. Wykorzystywał je bowiem do celów innych niż leczenie. Praca zarobkowa mogła zaś utrudniać proces leczenia i rekonwalescencji. Adnotacja dokonana przez lekarza na zwolnieniu, że pacjent może chodzić, upoważniała jedynie policjanta do wykonywania zwykłych czynności życia codziennego, a nie do pracy zarobkowej.