Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 listopada 2015 r., sygn. III SA/Po 752/15

Dnia 18 listopada 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Sokołowska (spr.) Sędziowie WSA Szymon Widłak WSA Marek Sachajko Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Skrocka - Nerka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2015 roku przy udziale sprawy ze skargi S S na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości stawek opłaty targowej i sposobu poboru tej opłaty oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. S S, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej w T z dnia 29 stycznia 2014 r. [...] w sprawie określenia wysokości stawek opłaty targowej i sposobu poboru tej opłaty , żądając stwierdzenia jej nieważności.

Organowi administracji zarzucono "błędy w ustaleniach faktycznych mające istotny wpływ na treść zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia" oraz naruszenie:

- art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez jego niewłaściwe zastosowanie

- art. 7 i 77 kpa poprzez jego niewłaściwe zastosowanie

- art. 32 ust. 1 i art. 76 Konstytucji RP poprzez jego niezastosowanie.

W uzasadnieniu skargi strona wskazała jako podstawę prawną swojego żądania przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Zaskarżoną uchwałą niezasadnie zróżnicowano opłatę targową w zależności od miejsca prowadzenia sprzedaży towarów, co według S S jest niezgodne z przepisami prawa. Skarżący wskazał, że w dniu 20 kwietnia 2015 r. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez stwierdzenie nieważności uchwały, jednak wezwanie to nie zostało uwzględnione.

Zdaniem strony przedmiotowa uchwała nie zawiera definicji miejsc przeznaczonych do prowadzenia sprzedaży oraz innych miejsc, w których sprzedaż może być prowadzona. W związku z brakiem precyzji w tym zakresie uchwała ta tak naprawdę nie może być prawidłowo wykonywana. W uchwale nie ustalono, gdzie można prowadzić sprzedaż, wobec tego nie jest możliwe ustalenie opłaty za taką ewentualną sprzedaż. Skarżący podkreślił, że zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych targowiskami są wszelkie miejsca, w których prowadzona jest sprzedaż. O pobieraniu opłaty targowej decyduje zatem sam fakt sprzedaży towaru, a nie miejsce dokonywania tej czynności. Nie można różnicować wysokości opłaty targowej w zależności od miejsca prowadzenia sprzedaży, o ile sprzedaż nie jest prowadzona w budynkach lub ich częściach. . W drodze uchwały nie można też modyfikować ustawowej definicji targowiska jako miejsca sprzedaży. Opłaty winny być identyczne dla wszystkich rodzajów targowisk.