Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 lutego 2013 r., sygn. II SA/Wa 2156/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Anna Mierzejewska Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (sprawozdawca) Protokolant referent stażysta Katarzyna Skurzyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2013 r. sprawy ze skargi T. P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2010 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego P. W. kwotę 600 zł (słownie: sześćset złotych) oraz kwotę 138 zł (słownie: sto czterdzieści osiem złotych) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej jako Prezes ZUS) decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] października 2010 r. nr [...] odmawiającą przyznania T. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Prezes ZUS wskazał, świadczenie w drodze wyjątku z art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.), może być przyznane jeżeli wszystkie warunki wymienione w tym przepisie będą spełnione łącznie, a niespełnienie nawet jednego z nich wyklucza możliwość przyznania świadczenia.

Organ ustalił, iż w zatrudnieniu wnioskodawczyni w okresach od dnia [...] kwietnia 1998 r. do dnia [...] stycznia 2008 r. wystąpiła przerwa w opłacaniu składek ubezpieczenia społecznego związana z brakiem świadczenia pracy albo wykonywaniem działalności gospodarczej. Z akt sprawy nie wynika, aby w powyższym okresie zainteresowania nie mogła kontynuować zatrudnienia na skutek szczególnych okoliczności spowodowanych stanem zdrowia, zwłaszcza gdy uwzględni się fakt, że wówczas nie była wobec niej orzeczona całkowita niezdolność do pracy. Dopiero w dniu [...] czerwca 2010 r. lekarz orzecznik ZUS uznał T. P. za całkowicie niezdolną do pracy w okresie od dnia [...] grudnia 2009 r. do dnia [...] czerwca 2012 r. W ocenie organu trudno uznać za okoliczność szczególną, wskutek której nie nabyto uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym, sytuację na rynku pracy. Co prawda nie można kwestionować, że skala bezrobocia jest duża i występowały i występują trudności w znalezieniu pracy, jednakże w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych nie jest to okoliczność szczególna w rozumieniu art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (por. wyrok WSA z dnia 19 kwietnia 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 2345/04).