Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 października 2012 r., sygn. II SA/Kr 1022/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Szkodzińska Sędziowie WSA Wojciech Jakimowicz Mariusz Kotulski / spr. / Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2012 r. sprawy ze skargi Z.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 13 kwietnia 2012 r. nr [....] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. na rzecz skarżącej Z.B. kwotę 500 / pięćset / złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Na wniosek J.C.-K. z dnia 5.01.2009r., Burmistrz Miasta Z. decyzją z dnia 23.04.2010r . ustalił warunki zabudowy działek nr [...] ,[...] ,[...] w obr. [...], na cele rozbudowy i przebudowy oraz zmiany sposobu użytkowania budynku mieszkalno - gospodarczego na cele mieszkanie.

Po rozpatrzeniu sprawy w instancji odwoławczej - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. decyzją z dnia [...] .08.2010r. ., uchyliło decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy stwierdził, że brak części analityczno - opisowej analizy, nie pozwala zweryfikować ustaleń organu oraz odnieść się do zarzutów strony. Zarzucono również niewystarczające uzasadnienie wyznaczonego obszaru analizowanego. SKO wskazało również na brak uzasadnienia przyjęcia w sposób niezgodny z przepisem § 6 rozporządzenia szerokości elewacji frontowej w wymiarze 10-17,2.

W dniu 5.04.2011 r. Burmistrz Miasta Z. wydał kolejną decyzję, która w zakresie warunków kształtowania ładu przestrzennego zawiera ustalenia tożsame z ustaleniami decyzji uchylonej. Wyjątek stanowi' dopuszczenie większego kąta nachylenia połaci dachowych (58° zamiast 54° jak w decyzji poprzedniej).

Po ponownym odwołaniu Z.B. , organ odwoławczy decyzją z dnia 27.07.2011 r. uchylił ww. decyzję, wskazując tym razem na wydanie decyzji z naruszeniem art. 36 w związku z art. 63 ust. 3 ustawy. Nadto zarzucił, że parametr szerokości elewacji frontowej obliczony został wadliwie, a ponadto nie był uzasadniony zgodnie z § 6 ust.2 rozporządzenia.