Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. II SA/Ol 1296/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Marzenna Glabas Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2015r. sprawy ze skargi Parku Krajobrazowego A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie warunków zabudowy 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3/ zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego Parku Krajobrazowego A kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt administracyjnych wynika, że wnioskiem z dnia "[...]" G. P., C. P. i D. P. (dalej zwani inwestorami) zwrócili się do Burmistrza Miasta i Gminy R. (dalej zwanego organem I instancji) o ustalenie warunków zabudowy dla nieruchomości oznaczonej jako działka nr "[...]" położonej w obrębie I., gmina R., dla inwestycji polegającej na budowie "budynku mieszkalnego wolnostojącego, całorocznego + garaż wolnostojący". We wniosku tym inwestorzy określili następujące parametry projektowanego budynku mieszkalnego: ilość kondygnacji nadziemnych - 2, wysokość parteru od poziomu terenu - 4 m, długość projektowanego budynku - 20 m, szerokość projektowanego budynku - 12 m, wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej budynku od poziomu terenu do okapu lub gzymsu - 8 m, wysokość od poziomu terenu do kalenicy dachu - 12 m, kształt dachu - dwuspadowy, kąt nachylenia dachu 38º - 45º, pokrycie dachu - dachówka ceramiczna, powierzchnia zabudowy - 240 m².

Decyzją z dnia "[...]" organ I instancji ustalił warunki zabudowy na wnioskowanej działce dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem podając następujące parametry: wysokość projektowanego budynku mieszkalnego do dwóch kondygnacji w tym druga kondygnacja jako poddasze użytkowe; przykrycie budynku dachem dwuspadowym lub wielospadowym, symetrycznym o kącie nachylenia połaci dachowych w granicach 38º-45º, doświetlenie pomieszczeń w poddaszu przez okna w szczycie budynku i lukarny ustawione symetrycznie lub okna połaciowe od strony podwórza; projektowany budynek należy ustawić równolegle kalenicą do drogi. Ustalił także orientacyjne wymiary budynku: wysokość ok. 8,0 m, szerokość ok. 10 m, długość ok. 15 m, wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej budynku od poziomu terenu do okapu ok. 4,5 m; wysokość parteru od poziomu terenu ok. 0,5 m. Wskazał ponadto aby przy wejściu do budynku przewidzieć ganek prostokątny, typowy dla budownictwa regionalnego wiejskiego, a projektowany garaż włączyć w kubaturę budynku. Zaznaczył też, że materiałami wykończeniowymi budynku powinny być: kamień, drewno, cegła i mur tynkowany. W uzasadnieniu tej decyzji organ I instancji wskazał, że gmina nie posiada obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego przedmiotową działkę i nie ogłosiła przystąpienia do sporządzenia planu przed złożeniem wniosku. Stwierdził, że z uwagi na ustalenie w decyzji nieprzekraczalnej linii zabudowy w odległości 100 m od brzegów jeziora Nidzkiego nie naruszono § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 9 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 26 stycznia 2006 r. w sprawie Mazurskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Warmińsko-Mazurskiego nr 20, poz. 506 - dalej jako rozporządzenie nr 9 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego). Ocenił, że skoro na działkach sąsiednich w przeszłości nie istniała żadna wieś, lecz funkcjonował ośrodek wypoczynkowy, który po likwidacji został podzielony i zabudowany, to w odniesieniu do tego terenu nie można mówić o historycznej linii zabudowy. Przyjął także, że ograniczenia wynikające z ochrony przyrodniczej terenów, na których położone są nieruchomości, nie są badane przez organ wydający decyzję o warunkach zabudowy, lecz są przedmiotem oceny w postępowaniu przed organem współdziałającym. Przyjął, że skoro organ współdziałający nie zajął stanowiska w przewidzianym prawem terminie, to przedmiotową inwestycję, na podstawie art. 53 ust. 5c ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm., dalej jako u.p.z.p.), uznano za uzgodnioną pozytywnie z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska (dalej: RDOŚ). Wskazał ponadto, że projekt decyzji został przygotowany przez uprawnionego architekta, a działka nie wymagała uzyskania zgody na przeznaczenie terenów rolnych na cele nierolnicze w rozumieniu przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych.