Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 listopada 2011 r., sygn. VIII SA/Wa 40/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak /sprawozdawca/, Sędzia WSA Cezary Kosterna, Protokolant referent Justyna Kapusta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2011 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2010 r. Wojewoda [...] (dalej: "organ odwoławczy"), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej: "k.p.a.") oraz art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), po rozpoznaniu odwołania J. K. (dalej: "skarżący") od decyzji Starosty S. z dnia [...] sierpnia 2010 r. (dalej: "organ I instancji"), zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Przedsiębiorstwu Handlowo-Usługowemu "[...]" B. D. pozwolenia na budowę budynku usługowo-mieszkalnego na działkach ewidencyjnych o numerach: [...] i [...] w S.- utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Podstawą wydania przedmiotowej decyzji były następujące ustalenia faktyczne i prawne:

Starosta S. decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił inwestorowi pozwolenia na budowę budynku usługowo-mieszkalnego z lokalizacją na w/w działkach przy ulicy R. w S., ponieważ inwestor: B. D., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą PHU "[...]" w S., spełnił wymagania przepisów ustawy Prawo budowlane. Od powyższej decyzji odwołanie złożył sąsiad J. K., właściciel działki numer [...], podnosząc, że nie został mu przedstawiony sposób fundamentowania projektowanego budynku, a on chce w przyszłości zabudować swoją działkę i nie zgadza się na budowę obiektu w granicy. Organ odwoławczy decyzją z dnia [...] marca 2009 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, na którą skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożył J. K.. W uzasadnieniu zarzucił, że inwestor prowadzi budowę na podstawie sfałszowanej dokumentacji technicznej, bez rozgraniczenia działek z jednoczesnym wyburzeniem jego piwnic i fundamentów. Nadto podniósł, że działka inwestora leży w strefie ochrony konserwatorskiej i decyzja o pozwoleniu na budowę winna być wydana po uzyskaniu opinii Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, której brak. W wyniku rozpoznania skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie VIII SA/Wa 367/09 w całości uchylił zaskarżoną i poprzedzającą ją decyzję Starosty S.. Sąd w uzasadnieniu wyroku podniósł, że ponowna ocena przesłanek art. 35 Prawa budowlanego w związku z § 12 ustęp 1 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, poz. 690 ze zm., zwanego dalej "rozporządzeniem") dokonana przez organ winna znaleźć odzwierciedlenie w prawidłowym uzasadnieniu decyzji, które umożliwiałoby jej kontrolę. Sąd zdecydowanie za nietrafny uznał zarzut skarżącego, że organ przed wydaniem zaskarżonej decyzji winien dysponować opinią konserwatorską zabytków, ponieważ obiekt jest położony w strefie ochrony konserwatorskiej. W ocenie Sądu taka strefa ustalana jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, natomiast w przypadku braku tego planu w danym okresie, nie można mówić o istnieniu danej strefy. Wydanie zaskarżonej decyzji bez przeprowadzenia oceny spełnienia wymagań § 12 rozporządzenia w zakresie sytuowania przedmiotowego obiektu, w ocenie Sądu, spowodowało naruszenie przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik postępowania.