Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. VIII SA/Wa 763/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Kot, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak /sprawozdawca/, Sędzia WSA Leszek Kobylski, Protokolant Referent Justyna Kapusta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] Wojewoda [...], po rozpoznaniu wniosku J. S., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Starosty P. z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...], wydanej dla A. i R. S., udzielającej pozwolenia na budowę i zatwierdzającej projekt budowlany budynku handlowo - usługowego na działce nr ewid. [...] i [...], położonej w P. przy ul. W..

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że sprawa jest ponownie przedmiotem rozpoznania, po uchyleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 28 czerwca 2010 r. w sprawie VIII SA/Wa 199/10, na skutek skargi J. S. od decyzji Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2010 r.

i utrzymanej nią w mocy decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2009 r., odmawiającej stwierdzenia nieważności opisanej na wstępie decyzji Starosty P.. W wyroku tym Sąd stwierdził, że umieszczenie wykuszu na długości [...] m nad działką sąsiednią stanowiło przekroczenie linii zabudowy, zaś okoliczności istnienia w pozostałych budynkach balkonów nie można uznać za wystarczającą do odmówienia nieważności decyzji. Sąd wskazał na konieczność rozważenia przy ponownym rozpoznaniu sprawy przez organy administracji, poza przekroczeniem linii zabudowy również kwestii przekroczenia granicy działek. W dalszej części uzasadnienia decyzji organ dokonał szczegółowej analizy przesłanek stwierdzenia nieważności decyzji, wynikających z art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: Kpa) i uznał, że żadna z nich nie zachodzi w sprawie. Organem właściwym instancyjnie, rzeczowo i miejscowo był Starosta P., decyzja została wydana w oparciu o przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlanego (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.; dalej: ustawa Prawo budowlane). Organ nie stwierdził również rażącego naruszenia prawa w zakresie podnoszonego przez J. S. naruszenia linii zabudowy poprzez powstanie budynku z wykuszem nad chodnikiem, co w ocenie organu jest zgodne z wydaną w sprawie decyzją o warunkach zabudowy oraz przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jednocześnie organ powołał się na pismo Dyrektora P. Służby Komunalnej, zgodnie z którym jednostka ta, działając z upoważnienia Burmistrza Gminy i Miasta P., wyraziła zgodę na realizację spornego zamierzenia inwestycyjnego, zgadzając się tym samym na zajęcie części nieruchomości - działki nr [...], będącej drogą publiczną, co zdaniem organu przesądza, iż nie doszło do bezprawnego naruszenia własności innej osoby.