Wyrok WSA w Lublinie z dnia 3 lutego 2011 r., sygn. III SA/Lu 411/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca),, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Sekretarz sądowy Sylwia Bałaban, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 3 lutego 2011 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. znak [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w L. (PWIS), po rozpatrzeniu odwołania J. W. utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. z dnia [...] czerwca 2010 r. Nr [...] znak: [...] o braku podstaw do stwierdzenia u skarżącej choroby zawodowej narządu głosu.

W uzasadnieniu PWIS wskazał, że organ pierwszej instancji decyzję swoją oparł na orzeczeniach uprawnionych jednostek orzeczniczych w sprawach chorób zawodowych, tj. orzeczeniu lekarskim z dnia [...] października 2008 r. nr [...] wydanym przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w L. oraz orzeczeniu lekarskim z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] wydanym przez Instytut Medycyny Pracy w Łodzi. Powyższe orzeczenia zostały potwierdzone orzeczeniami uzupełniającymi tych jednostek.

Od decyzji organu pierwszej instancji skarżąca wniosła odwołanie, w którym podniosła, że przez 41 lat wykonywała pracę nauczycielki języka polskiego. Mimo iż w 2008 r. przeszła na emeryturę, dolegliwości związane z gardłem i krtanią utrzymują się.

Rozpoznając odwołanie organ odwoławczy wyjaśnił, że sprawy dotyczące chorób zawodowych regulują przepisy kodeksu pracy oraz przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869). Zgodnie z przepisem art. 2351 kodeksu pracy, za chorobę zawodową uważa się chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych narażeniem zawodowym. Stosownie natomiast do § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych, organ inspekcji sanitarnej wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia na podstawie danych zawartych w orzeczeniu lekarskim oraz danych zawartych w formularzu narażenia zawodowego pracownika.