Wyrok WSA w Opolu z dnia 10 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Op 194/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk (spr.) Sędzia WSA Daria Sachanbińska Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy terenu oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 17 lipca 2008 r., M. M. wystąpił do Burmistrza Nysy o ustalenie warunków zabudowy, dla inwestycji polegającej na budowie zespołu dziesięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w [...] na działce nr A. Usytuowanie planowanych budynków przedstawione zostało na mapie stanowiącej załącznik do wniosku.

Po rozpatrzeniu wniosku, decyzją z dnia [...], nr [...], Burmistrz Nysy odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu 10 budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na działce o nr A, [...], obręb [...], jednostka ewidencyjna [...] - obszar wiejski, ze względu na brak zgodności zamierzenia inwestycyjnego z przepisami odrębnymi. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał rozdział V ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80 poz. 717 ze zm.) oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588). W uzasadnieniu, oceniając zamierzenie budowlane wskazał, że planowana zmiana zagospodarowania terenu należy do inwestycji, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy o planowaniu i w myśl art. 59 ust. 1 tej ustawy wymaga ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy. Złożony przez inwestora wniosek uznał za prawidłowy i spełniający wymogi określone w art. 52 ust. 2 pkt 2 ustawy. Odnosząc się do analizy zamierzenia budowlanego organ zaznaczył, że została ona dokonana na podstawie art. 53 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy. Wskazał, iż w toku przeprowadzonego postępowania ustalono, że na terenie objętym inwestycją plan ogólny zagospodarowania przestrzennego obowiązywał do dnia 31 grudnia 2003 r., przy czym zasygnalizował, że w planie tym teren, którego dotyczy wniosek nie był przeznaczony dla realizacji inwestycji celu publicznego, o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 i art. 48 ustawy. Obecnie wskazany teren nie jest objęty planem miejscowym, jak również nie leży na obszarze wymagającym sporządzenia takiego planu na podstawie przepisów odrębnych. Nawiązując do zakresu podmiotowego postępowania organ zaznaczył, iż strony postępowania ustalone zostały z wykorzystaniem danych dotyczących stosunków własnościowych zawartych w zasobach geodezyjnych. Wskazując z kolei na pisma składane w sprawie przez A. B., uznanego za stronę postępowania, dotyczące robót ziemnych prowadzonych na działce przeznaczonej pod inwestycję oraz zmiany stanu wody na gruncie, organ powołując zapis art. 29 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 ze zm.) odnotował, że zgodnie z materiałami będącymi w aktach sprawy sporna inwestycja zlokalizowana jest w zasięgu wód powodziowych i w wypadku wystąpienia przepływów powodziowych będzie zalewana wodami powodziowymi. Jest to konsekwencją tego, że nieruchomości przyległe do cieku [...] stanowią naturalną zlewnię i poldery zalewowe, co oznaczone zostało w Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Gminy Nysa. Stosownie też do ustaleń dokonanych w zakresie stosunków wodnych organ wskazał, iż w związku ze zmianą stanu wody na działce nr A, decyzją z dnia 29 stycznia 2009 r., nakazano H. i M. M. przywrócenie stanu poprzedniego do dnia 30 maja 2009 r., zgodnie z art. 29 Prawa wodnego. Rozpatrując cały materiał dowodowy, pod kątem spełnienia warunków z art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, umożliwiających wydanie decyzji lokalizacyjnej, organ wskazał, że stosownie do § 3 ust. 1 - 2 powołanego rozporządzenia, wyznaczył wokół działki, na której planowana jest inwestycja, obszar analizowany. Jednocześnie też ustalił, że w odniesieniu do planowanej inwestycji spełnione zostały warunki z art. 61 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 ustawy o planowaniu. Wskazał, że na analizowanym obszarze dominuje funkcja mieszkalna jednorodzinna i zagrodowa, teren posiada dostęp do drogi publicznej, a uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego. Ponadto, po wykonaniu nakazu z decyzji wydawanej dnia 29 stycznia 2009 r., spełniony zostanie również warunek z pkt 5, tj. żaden z przepisów odrębnych nie będzie stał w sprzeczności z realizacją inwestycji. W ocenie organu, inwestycja nie spełnia jednak wymogu z art. 61 ust. 1 pkt 4 ustawy. Teren inwestycji wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, ponieważ nie został objęty zgodą uzyskaną przy sporządzeniu wcześniej obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, a działka objęta wnioskiem opisana jest w ewidencji gruntów jako RIIIa - 0.1, ŁIII-0.45, ŁIV-0.25, PsII-0.18, Lz-ŁIV-0.17 o powierzchni całkowitej 1.1500 ha. Daje to więcej niż 0.5 ha gruntów podlegających ochronie, przy czym również działki sąsiednie są gruntami chronionymi. Powołując się na zapisy ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 ze zm), organ wyjaśnił, że przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne "gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III, jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 0,5 ha - wymaga uzyskania zgody Ministra". Zgodnie z art. 7 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, wymagającego zgody, dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W oparciu o dokonane ustalenia organ przyjął, że inwestycja objęta postępowaniem jest sprzeczna z przepisami odrębnymi, za które uznać należy ustawę o ochronie gruntów rolnych i leśnych, jak również narusza odrębne regulacje zawarte w ustawie - Prawo wodne. Z tego też powodu orzekł o odmowie ustalenia warunków zabudowy. Do decyzji załączona została analiza architektoniczno -urbanistyczna, sporządzona w graficznej formie mapy.