Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 maja 2009 r., sygn. IV SA/Gl 39/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Janecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2009 r. sprawy ze skargi B. H. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Decyzją z dnia [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B., działając na podstawie art. 1 pkt 2, art. 4 pkt 5 i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm.), § 1, § 7 i § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 65, poz.294 ze zm.). w związku z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. Nr 132, poz. 115), orzekł o braku podstaw u B.H. do stwierdzenia choroby zawodowej "uszkodzenia słuchu" wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 65, poz.294 ze zm.).

W uzasadnieniu wskazał, że do stwierdzenia choroby zawodowej niezbędnym warunkiem jest rozpoznanie przez kompetentną placówkę służby zdrowia występującego schorzenia jako choroby zawodowej wymienionej w wykazie tych chorób oraz wykazanie związku przyczynowo- skutkowego między środowiskiem a stwierdzonym schorzeniem czyli wykazania narażenia na czynnik szkodliwy. Przeprowadzone postępowanie wykazało wprawdzie narażenie na hałas podczas zatrudnienia B.H. w Hucie A i Zakładzie B, jednakże nie potwierdziło drugiego, niezbędnego warunku, a mianowicie lekarze kompetentnych placówek medycznych nie rozpoznali u niego choroby wymienionej w powoływanym powyżej załączniku do rozporządzenia. Dlatego też wobec nie rozpoznania przez lekarzy specjalistów zawodowej choroby słuchu, należało orzec jak w sentencji.