Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 16 kwietnia 2009 r., sygn. II SA/Rz 148/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Jolanta Ewa Wojtyna Sędziowie NSA Stanisław Śliwa WSA Joanna Zdrzałka /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej J. K. kwotę 200 zł /słownie: dwieście złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...].10.2006 r. J. K. zwróciła się o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Miasta z dnia [...] maja 1999 r. Nr [...] o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla działki nr 572 położonej przy ul. D. w P. w zakresie dotyczącym lokalizacji drogi dojazdowej do realizowanego budynku mieszkaniowego wielorodzinnego.

W motywach wniosku wskazała, że lokalizacja drogi dojazdowej jest sprzeczna z ustaleniami obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego "[...]" w P. i jako taka powinna wygasnąć w trybie art. 35 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999r. Nr 15 poz. 139 ze zm.) - powoływanej dalej jako u.z.p. J. K. zarzuciła również, że nie brała udziału w rozprawie administracyjnej, o której mowa w art. 44 u.z.p.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2007 r., Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze odmówiło stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji Burmistrza Miasta z dnia [...] maja 1999 r.

W ocenie Kolegium zarzut wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.) jest nieuzasadniony. Przepis art. 40 ust. 1 u.z.p. stanowił, iż w sprawach ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu orzeka się w drodze decyzji, na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. To ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wraz z innymi przepisami prawa kształtowały sposób wykonywania prawa własności (art. 33 ustawy) Na dzień wydawania decyzji Burmistrza, na terenie gminy miejskiej P. obowiązywał Miejscowy Plan Szczegółowy Zagospodarowania Przestrzennego Centrum Miasta P., zatwierdzony uchwałą Rady Miasta P. nr [...] z dnia [...].10.1993r. (Dz. Urz. Woj. [...] Nr [...] poz. [...]). Teren zamierzenia inwestycyjnego oznaczony był symbolem B 36 MS z ustaleniami: "w stanie istniejącym teren częściowo zabudowany budynkami wielorodzinnymi o niskiej intensywności zabudowy (budynki od 2 do 5 kondygnacji). Pozostały teren uprawiany rolniczo oraz jako ogródki działkowe. W planie całość terenu przeznacza się pod budownictwo wielorodzinne o niskiej intensywności zabudowy z możliwością lokalizacji usług wbudowanych." Z powyższego wynika, iż realizacja przedsięwzięcia nie jest sprzeczna z ustaleniami planu, w tym także wykonanie drogi dojazdowej jako infrastrukturalnie powiązanej z zamierzeniem.