Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 listopada 2008 r., sygn. II SA/Wr 183/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Anna Siedlecka, Sędziowie Sędzia NSA - Halina Kremis /sprawozdawca/, Sędzia NSA - Julia Szczygielska, Protokolant - Paweł Kysiak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 6 listopada 2008r. sprawy ze skargi M. i Z. T. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie wybudowania w warunkach samowoli budowlanej zbiornika na nieczystości ciekłe, piwnicy oraz przybudówki do istniejącego młyna I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, ze zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. na rzecz skarżących kwotę 292zł (słownie dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote) kosztów zastępstwa procesowego

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ś. decyzją z dnia [...] Nr [...]działając na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. umorzył postępowanie administracyjne w sprawie wybudowania w warunkach samowoli budowlanej zbiornika na nieczystości ciekłe, piwnicy, oraz przybudówki do istniejącego młyna na działce nr [...] w G. stanowiącej własność W. i S. M.): zbiornika na nieczystości ciekłe, piwnicy oraz przybudówki do istniejącego młyna.

Od decyzji tej odwołanie wnieśli M. i Z. T. wnosząc o jej uchylenie jako nieuprawnionej.

Po rozpoznaniu odwołania M. i Z. T., Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego we W. decyzją z dnia [...] nr [...] działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ odwoławczy argumentował, że analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wskazuje, że organ l instancji przeprowadził postępowanie w sprawie z poszanowaniem zarówno przepisów prawa materialnego jak i procesowego. Organ odwoławczy podał nadto, iż tryb postępowania w stosunku o samowolnie wzniesionych obiektów budowlanych zależy od daty ich powstania. Jak wynika z akt sprawy w tym przedstawionych przez inwestora faktur, roboty budowlane wykonane zostały przed rokiem 01 stycznia 1995 r. Jeżeli budowa obiektów wzniesionych bez wymaganego pozwolenia na budowę została zakończona przed dniem 1 stycznia 1995 r. lub przed tym dniem zostało wszczęte w stosunku do nich postępowanie administracyjne, to na mocy art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r, Nr 106, póz. 1126 ze zm.) zastosowanie maja przepisy ustawy Prawo budowlane z dnia 24 października 1974 r. (DZ. U. Nr 38, pozz. 229 ze zm.). Nakaz stosowania przepisów dotychczasowych pociąga za sobą obowiązek właściwego zastosowania wyłącznie art. 37 lub art. 40 ustawy - Prawo budowlane. W zależności od wyników prowadzonego postępowania wyjaśniającego, właściwy organ nadzoru budowlanego może nakazać wykonanie określonych czynności, niezbędnych do doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami (art. 40 ustawy Prawo budowlane z 1974 r.) lub wydać decyzję o rozbiórce danego obiektu (art. 37 ustawy z 1974 r.). Jeśli w wyniku przeprowadzonego w sprawie postępowania ustalone zostanie, że dany obiekt wybudowany został niezgodnie z przepisami obowiązującymi w czasie jego budowy oraz znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę lub powoduje niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia, organ wydaje decyzję o nakazie rozbiórki. Jeśli zaś w sprawie wydana zostanie decyzja na podstawie art. 40 ustawy Prawo budowlane z 1974 r., a następnie nałożone nią obowiązki zostaną wykonane i zostanie to potwierdzone przez organ nadzoru budowlanego, wówczas należy wystąpić do organu nadzoru budowlanego z wnioskiem o wydanie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego. Organ odwoławczy podniósł ponadto, że z dyspozycji art. 40 ustawy Prawo budowlane z 10 października 1974 r. wynika, iż "w wypadku wybudowania obiektu budowlanego niezgodnie z przepisami, jeżeli nie zachodzą okoliczności określone w art. 37, właściwy terenowy organ administracji państwowej wyda inwestorowi, właścicielowi lub zarządcy decyzję nakazującą wykonanie w oznaczonym terminie zmian lub przeróbek, niezbędnych do doprowadzenia obiektu budowlanego, terenu nieruchomości lub strefy ochronnej do stanu zgodnego z przepisami. A zatem podkreślenia wymaga fakt, iż organ prowadząc postępowanie w sprawie winien w pierwszym rzędzie dokonać oceny czy nie zachodzą przesłanki wynikające z art. 37 Prawa budowlanego z 1974 r., obligujące go do wydania nakazu rozbiórki, a następnie po wykluczeniu tychże przesłanek wydać decyzję mającą oparcie w art. 40 tejże ustawy, w której winien nałożyć obowiązek dokonania zmian lub przeróbek mających na celu doprowadzenie inwestycji do stanu zgodnego z prawem. Powołany przepis wskazuje wprost, iż decyzja wydana na jego podstawie powinna wskazywać tylko czynności faktyczne - zmiany lub przeróbki mające na celu doprowadzenie obiektu do stanu zgodnego z przepisami. W tym zakresie organ odwoławczy powołał się w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia na tezę wyrażoną w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 1999 r. sygn. IV SA 196/96, iż "z uwagi na zapis zawarty w przepisie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane z 1974 r., istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy jest to, jaki plan obowiązywał w dacie budowy przedmiotowego obiektu, a nie to jaki plan będzie obowiązywał w przyszłości".