Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 listopada 2010 r., sygn. II SA/Lu 467/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos - Janusz, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 listopada 2010 r. sprawy ze skargi N.P. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego I. uchyla zaskarżoną decyzję, która nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku oraz uchyla decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]r., nr [...]; II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz N. P. kwotę 757 /siedemset pięćdziesiąt siedem/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Lubelski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Lublinie utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego miasta Lublin z dnia ... nakazującej N. i M. P. rozbiórkę bramy wjazdowej od strony ulicy B. w Lublinie w ciągu pieszym publicznym, stanowiącym działkę gruntu oznaczoną nr ..., będącą własnością Gminy Lublin.

W uzasadnieniu decyzji podano, że powyższa brama o konstrukcji stalowej i szerokości 2,8m zamyka dostęp do działki nr ... , która służy w chwili obecnie jako ciąg komunikacyjny pomiędzy działką nr ... należącą do N. i M. P., a ulicą B. Działka nr ... graniczy od strony północnej z działką ... będącą własnością E. W. , a od strony południowej z działką nr ..., należąca do M. i I. S. Brama znajduje się w jednej linii z bramą wjazdową na działkę nr ... i na szerokości 0.8 m narusza granicę działki .... Opierając się na wyjaśnieniach inwestorów N. i M. P. organ przyjął, że brama została wybudowana w 1984r. bez stosownego pozwolenia na budowę. Wniosek taki organ oparł na treści § 44 ust.1 pkt. 3 lit.c) obowiązującego w dacie budowy rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975r. w sprawie nadzoru urbanistyczno - budowlanego ( Dz. U Nr 8, poz. 48 ze zmianami ), według którego pozwolenia na budowę wymagała budowa stałych ogrodzeń od strony dróg ( ulic) i placów publicznych oraz innych miejsc publicznych oraz wybudowanych z cementu jako pełne z kształtowników metalowych i blach lub ze stali budowlanej, niezależne od położenia ogrodzeń. Zdaniem organu nie ma wątpliwości, że budowa bramy nastąpiła w drodze publicznej, zamykając jej część, co potwierdza opinia biegłego sądowego. Wynika z niej bowiem, że działka nr ...pierwotnie była włączona w obszar działki oznaczonej nr .., która w protokole stanu posiadania po uwłaszczeniu wsi S. zapisana została jako droga gruntowa w zarządzie Urzędu Gminy K. Stan ten potwierdza wypis z rejestru gruntów wsi Sławin z 1967r., z którego wynika, że działka ... znajduje się we władaniu Zarządu Dróg Lokalnych przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Lublinie. W związku z zaliczeniem jej do kategorii dróg lokalnych nie dokonano jej uwłaszczenia. Z kolei zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 marca 1962r. o drogach publicznych ( Dz. U Nr 2, poz. 90 ze zmianami ) drogi lokalne zaliczane są do kategorii dróg publicznych. Oznacza to, zdaniem organu, że już w 1967 roku działka ... była zaliczona do kategorii drogi publicznej, gdyż w dacie budowy bramy Powiatowa Rada Narodowa podejmowała uchwały w sprawie zaliczenia drogi do kategorii drogi publicznej, natomiast prezydia rad odpowiedzialne były między innymi za utrzymanie dróg. Organ wyjaśnił także, że po włączeniu gruntów wsi S. w granice administracyjne Miasta Lublin dokonano odnowienia ewidencji gruntów i dotychczasowa działka nr ... została oznaczona nr .... Uchwałą Miejskiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 6 kwietnia 1989r. działka ta otrzymała nazwę "ulica B.'', a następnie uchwałą Rady Miasta Lublin z dnia 6 lipca 1995r. droga ta zastała zaliczona do kategorii dróg lokalnych miejskich. Decyzją komunalizacyjną z dnia 20 czerwca 1998r. działkę powyższą nabyła Gmina Lublin. Potem działka ... została podzielona na działkę nr ..., stanowiącą odcinek położony pomiędzy działkami nr ... oraz działkę nr ..., stanowiącą pozostałą część ulicy B. do ulicy N. Wychodząc z powyższych ustaleń organ stwierdził, że brama została wykonana bez pozwolenia na budowę, wobec czego na podstawie art.103 ust.2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zmianami ) zastosowanie miały przepisy ustawy z dnia 24 października 1974r. prawo budowlane (Dz. U Nr 38, poz. 229 ze zmianami). Zgodnie z art.37 ust.1 pkt.1 tej ustawy obiekty budowlane lub ich części będące w budowie lub wybudowane niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie ich budowy podlegają przymusowej rozbiórce, gdy terenowy organ administracji państwowej stopnia powiatowego stwierdzi, że obiekt budowlany lub jego część znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę. Według natomiast art. 37 ust. 1 pkt. 2 ustawy przymusowej rozbiórce podlegają obiekty budowlane, które powodują niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Organ odwoławczy przyjmując za orzecznictwem sądowoadministracyjnym, że ustalenie przeznaczenie terenu na jakim została zlokalizowana inwestycja powinno nastąpić zgodnie ze stanem obowiązującym na dzień orzekania w sprawie, stwierdził niezgodność budowy z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta Lublin część I, zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta Lublin z dnia 29 sierpnia 2002r. nr 1641/LIII/2002 z późniejszymi zmianami. Zgodnie bowiem z ustaleniami tego planu, teren na którym znajduje się brama znajduje się na obszarze o symbolu I/22, a działka ... oznaczona jako KX, opisana jest jako tereny komunikacji pieszej z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod tereny wydzielonych ciągów pieszych. Skoro zatem brama została wzniesiona przed 1 stycznia 1995r. bez pozwolenia na budowę i na terenie, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczony jest pod pas drogowy ulicy B. należało nakazać jej rozbiórkę. Organ podkreślił przy tym, że rozbiórka była także uzasadniona z tego powodu, że brama powodowała niedopuszczalne pogorszenie warunków użytkowych dla otoczenia, uniemożliwiając dostęp do publicznego ciągu pieszego, który powinien być ogólnodostępny, a więc została spełniona przesłanka określona w art. 37 ust.1 pkt. 2 wspomnianej ustawy.