Wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 lutego 2013 r., sygn. II SA/Łd 895/12

Dnia 12 lutego 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Protokolant pomocnik sekretarza Agata Zarychta po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2013 roku sprawy ze skargi M.P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] Nr [...], znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki pomieszczenia ekspedycji oddala skargę. LS

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego miasta S., decyzją z dnia [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 48 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010r., nr 243, poz. 1623 ) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) nakazał M. P. rozbiórkę pomieszczenia ekspedycji o wym. 5,50m x 3,14m, o powierzchni użytkowej 15,30 m2, kubaturze 69,63 m3, dobudowanego do budynku piekarni, na działce nr 690, zlokalizowanej przy ul. A [...] w S., bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę.

Od powyższej decyzji odwołał się M. P., zarzucając jej naruszenie prawa materialnego, tj. art. 42 ust. 3, w związku z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006r. nr 156, poz.1118 ze zm.) stwierdzając, że w stosunku do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy nie stosuje się przepisu art. 48 tejże ustawy, lecz przepisy dotychczasowe, a zatem w niniejszej sprawie winny mieć zastosowanie przepisy ustawy z 24 października 1974r. - Prawo budowlane (Dz. U. nr 38, poz. 299 ze zm.), zwłaszcza art. 37 oraz art. 40 tejże ustawy dopuszczający samowole budowlane.

Odwołujący się zakwestionował zeznania świadków na których oprał się organ wskazując, iż świadek J. S. nigdy nie mieszkał w budynku sąsiadującym z jego posesją i nie mógł być naocznym świadkiem budowy pomieszczenia ekspedycji. Dlatego jego zeznania, co do daty wybudowania przybudówki są wątpliwe. Państwo K. również nie mogą znać daty wybudowania ekspedycji, stwierdzili to w piśmie, które złożyli w PINB w S. dnia [...], pisząc w nim, że nie mają jednoznacznych dowodów w którym roku przybudówka ta powstała, a do tej pory nie złożyli nowych jednoznacznych dowodów w tej sprawie. Naocznymi świadkami też nie mogli być, ponieważ w latach 1990 - 2000 nie mieszkali przy ul. A, ani w dzielnicy S. - R. Zdaniem skarżącego nowym świadkiem w sprawie jest H. K., który został powołany przez państwa K., lecz z jego oświadczenia wynika, że to jego teściowa i szwagierka pracowały kiedyś w piekarni, on sam pomagał przy krojeniu chleba. Świadek ów nie podał nazwisk ani teściowej ani szwagierki, dlatego nie można stwierdzić czy kiedykolwiek były one zatrudnione w piekarni, zaś sam świadek na pewno w niej nie pracował. Odwołujący się zarzucił, iż organ bezpodstawnie odmawia wiarygodności i mocy dowodowej zeznaniom powołanych przezeń dwóch świadków oraz świadków których sam powołał i przesłuchał. Są to naoczni świadkowie, mieszkający przy ul. A od kilkudziesięciu lat, którzy zeznali, że sporny obiekt powstał przed 1994 rokiem. M. P. stwierdził, że belki stropowe nie mogą świadczyć o dacie wybudowania spornej przybudówki, bowiem to strop ekspedycji wymagał wymiany w 2001 roku, kiedy przeprowadzono jego remont. Nadto zdaniem strony, organ z niewiadomych przyczyn nie chce uznać zdjęć lotniczych, jako materiału dowodowego twierdząc, że nie jest to dokument, choć zdjęcia otrzymał z Centralnego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w W.