Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 wrzenia 2006 r., sygn. III SA/Wr 595/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Józef Kremis, Sędzia WSA Maciej Guziński, , Protokolant Monika Mikołajczyk, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 21 września 2006 r. sprawy ze skargi G. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia 10 listopada 2005 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Opisaną decyzją Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W., działając na podstawie art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 z późn. zm.) oraz § 10 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 z późn. zm.) w związku z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115), jak również art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - po rozpatrzeniu odwołania G. W. od decyzji Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. z dn. 09.03.2000 r. nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej narządu głosu/ - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W zakresie ustaleń stanu faktycznego sprawy, po przeanalizowaniu okresu i charakteru zatrudnienia, organ odwoławczy wskazał w motywach swego rozstrzygnięcia, że G. W. pracując w latach 1989 - 1999 na stanowisku nauczycielki wychowania przedszkolnego i nauczycielki - wychowawcy świetlicy szkolnej była narażona na nadmierny wysiłek głosowy. Pierwsze badanie zainteresowanej miało miejsce 10.02.1999 r. w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy we W., który dnia 07.01.2000 r. zgłosił organowi I instancji brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu głosu związanej z nadmiernym wysiłkiem głosowym. Zdiagnozowano wówczas przewlekły prosty nieżyt gardła i krtani. W treści wydanej opinii co do przypadku G. W. podano: "Z wywiadu zawodowego wynika, że przepracowała 9 lat i 8 miesięcy w zawodzie nauczycielskim, w tym wykorzystała 2 lata urlopu dla poratowania zdrowia. Ponadto z informacji o zatrudnieniu wynika, że wykonywała pracę nie wymagającą wysiłku głosowego. Charakter stwierdzonych zmian chorobowych oraz dane o przebiegu pracy zawodowej - nie uzasadniają rozpoznania choroby zawodowej. Od powyższej opinii pacjentka wniosła odwołanie i została skierowana do konsultacji w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. Pismem z dn. 28.12.1999 r. znak [...] zostaliśmy powiadomieni, że pacjentka nie zgłosiła się na obserwację w terminie 22.11.1999 r. oraz poinformowała o rezygnacji z kolejnego terminu w dniu 11 stycznia 2000 r."