Wyrok SN z dnia 25 stycznia 2017 r., sygn. II PK 341/15

Pracodawca nie jest strażnikiem moralności swoich pracowników poza czasem i miejscem pracy, w tym podczas prywatnego wyjazdu pracowników na wycieczkę zagraniczną, przeto z powodu zerwania związku czasowo-miejscowo-przyczynowego z zatrudnieniem nie odpowiada za potencjalne molestowanie seksualne uczestniczki takiego wyjazdu przez innego uczestnika tej prywatnej imprezy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bohdan Bieniek (przewodniczący)

SSN Halina Kiryło

SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa J. D. przy udziale interwenientów ubocznych J. M., T. K. i organizacji pozarządowej Polskiego Towarzystwa [...] o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 25 stycznia 2017 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 5 marca 2015 r., sygn. akt V Pa ... /14,

oddala skargę kasacyjną, bez obciążania skarżącej kosztami postępowania kasacyjnego strony pozwanej.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w O. V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 5 marca 2015 r. oddalił apelację powódki J. D. od wyroku Sądu Rejonowego w O. IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 czerwca 2014 r. oddalającego powództwo skierowane przeciwko Państwowej Inspekcji Pracy -

Okręgowemu Inspektorowi Pracy w O. o odszkodowanie. W przedmiotowej sprawie powódka domagała się zasądzenia od pozwanego pracodawcy kwoty 50.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwu tytułem odszkodowania za szkodę majątkową i niemajątkową wyrządzoną jej naruszeniem zasady równego traktowania w zatrudnieniu, dyskryminacją bezpośrednią i pośrednią, w tym molestowaniem seksualnym.

W sprawie tej ustalono, że powódka była zatrudniona w Państwowej Inspekcji Pracy - Okręgowym Inspektoracie Pracy w O. na podstawie umowy o pracę od 15 września 2004 r. Do 16 kwietnia 2007 r. pracowała na stanowisku specjalisty z wynagrodzeniem w kwocie 3.100 zł brutto. Kilkakrotnie zwracała się do Okręgowego Inspektora Pracy w O. o przyjęcie na aplikację inspektorską (pismami z 17 marca 2005 r., 18 sierpnia 2006 r.), ale nie otrzymywała wymaganej zgody. Wynikało to z aktualnych potrzeb inspekcji i chęci pozyskania osób z wykształceniem budowlanym, a powódka miała wykształcenie prawnicze.