Wyrok SN z dnia 6 grudnia 1996 r. sygn. II UKN 27/96

Wymierzenie dodatkowej składki na ubezpieczenie społeczne jest dopuszczalne w sytuacji, gdy w zakładzie pracy doszło do wzrostu liczby wypadków przy pracy z przyczyn powtarzających się bez względu na to, czy nastąpiło pogorszenie warunków pracy według innych czynników określonych w § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne., zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr 68, poz. 330 ze zm.).

Przewodniczący SSN: Stefania Szymańska

Sędziowie: SN Jerzy Kuźniar, SA Mieczysław Bareja (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 1996 r. sprawy z wniosku Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Ł. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w B. o wysokość składek, na skutek kasacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w B. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 11 września 1996 r. [...]

zmienił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 29 kwietnia 1996 r. [...] i odwołanie Zakładów Naprawy Taboru Kolejowego w Ł. z dnia 21 września 1995 r. oddalił.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w B. decyzją z dnia 29 sierpnia 1995 r. obciążył Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego SA w Ł. od dnia 1 września 1995 r. dodatkową składką w wysokości 7% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne pracowników zakładu pracy, stwierdzając pogorszenie warunków pracy wyrażające się wzrostem liczby wypadków przy pracy, w tym wypadków spowodowanych powtarzającymi się przyczynach. Organ ubezpieczeniowy jako podstawę prawną decyzji wskazał art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r., Nr 25 poz. 137 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. (Dz. U. z 1993 r., Nr 68 poz. 330 ze zm.). Wydając decyzję oparł się na wniosku Okręgowego Inspektora Pracy w B. oraz ustaleniach Państwowej Inspekcji Pracy stwierdzających wzrost ilości wypadków w zakładzie pracy z 13 wypadków w I-szym półroczu 1994 r. do 27 wypadków w pierwszym półroczu 1995 r. oraz wykazanych, powtarzających się przyczynach wypadków przy pracy.