Wyrok Sądu pierwszej instancji (pierwsza izba w składzie powiększonym) z dnia 5 kwietnia 2006 r. - Deutsche Bahn AG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-351/02., sygn. T-351/02

Sprawa T-351/02

Deutsche Bahn AG

przeciwko

Komisja Wspólnot Europejskich

Pomoc państwa - Skarga do Komisji złożona przez podmiot konkurencyjny - Dyrektywa 92/81/EWG - Podatki akcyzowe od olejów mineralnych - Oleje mineralne wykorzystywane jako paliwo w żegludze powietrznej - Zwolnienie z podatku akcyzowego - Pismo Komisji skierowane do składającego skargę - Skarga o stwierdzenie nieważności - Dopuszczalność - Akt zaskarżalny - Rozporządzenie (WE) nr 659/1999 - Pojęcie pomocy - Możliwość przypisania państwu - Równość traktowania

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba w składzie powiększonym) z dnia 5 kwietnia 2006 r.  II-0000

Streszczenie wyroku

1.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Akty zaskarżalne - Pojęcie - Akty wywołujące wiążące skutki prawne

(art. 230 akapit czwarty WE; rozporządzenie Rady nr 659/1999, art. 4 ust. 2, art. 10 ust. 1, art. 20 i 25)

2.     Pomoc przyznawana przez państwa - Pojęcie - Przyznanie korzyści, które można przypisać państwu

(art. 87 ust. 1 WE; dyrektywa Rady 92/81, art. 8 ust. 1 lit. b))

3.     Pomoc przyznawana przez państwa - Badanie skarg

(art. 253 WE; dyrektywa Rady 92/81)

4.     Transport - Transport lotniczy - Dyrektywa 92/81

(dyrektywa Rady 92/81, art. 8 ust. 1 lit. b))

1.     Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności w rozumieniu art. 230 WE mogą być jedynie akty wywołujące wiążące skutki prawne mogące naruszyć interesy skarżącego poprzez znaczącą zmianę jego sytuacji prawnej Przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności mogą zatem być, niezależnie od ich treści i formy, wszystkie przyjęte przez instytucje akty zmierzające do wywarcia skutków prawnych.

Jest tak w przypadku pisma skierowanego przez Komisję do przedsiębiorstwa, które złożyło do niej skargę, jeśli otrzymawszy informacje dotyczące domniemanej pomocy przyznanej bezprawnie i będąc z tego powodu zobowiązaną do bezzwłocznego ich zbadania zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 659/1999, nie poprzestaje ona, choć ma taką możliwość zgodnie z art. 20 tego rozporządzenia, na poinformowaniu skarżącego o istnieniu niewystarczających podstaw do rozstrzygnięcia w sprawie, lecz zajmie jasne, uzasadnione i ostateczne stanowisko, wskazując, że sporny środek nie stanowi pomocy, ponieważ czyniąc to Komisja może wyłącznie wydać decyzję na podstawie art. 4 ust. 2 tego rozporządzenia. Komisja nie może zatem wyłączyć jej spod kontroli sądu wspólnotowego, oświadczając, że takiej decyzji nie wydała, próbując ją cofnąć lub postanawiając o nieskierowaniu decyzji do danego państwa członkowskiego z naruszeniem art. 25 rozporządzenia nr 659/1999.