Wyrok Sądu pierwszej instancji (piąta izba w składzie powiększonym) z dnia 23 listopada 2006 r. - Ter Lembeek International NV przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-217/02., sygn. T-217/02

Sprawa T‑217/02

Ter Lembeek International NV

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Pomoc państwa − Pomoc na rzecz belgijskiej grupy Beaulieu − Zrzeczenie się wierzytelności

Streszczenie wyroku

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności - Zarzuty - Zarzuty, jakie mogą być podniesione przeciwko decyzji Komisji w sprawach dotyczących pomocy państwa

(art. 88 ust. 2 WE i art. 230 WE)

2.      Pomoc przyznawana przez państwa - Pojęcie

(art. 87 ust. 1 WE)

3.      Pomoc przyznawana przez państwa - Naruszenie konkurencji

4.      Pomoc przyznawana przez państwa - Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi

(rozporządzenie Rady nr 659/1999, art. 14)

5.      Pomoc przyznawana przez państwa - Badanie przez Komisję

6.      Pomoc przyznawana przez państwa - Decyzja Komisji stwierdzająca niezgodność pomocy ze wspólnym rynkiem - Obowiązek uzasadnienia - Zakres

(art. 87 ust. 1 WE i art. 253 WE)

1.      W ramach skargi o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE zgodność z prawem aktu wspólnotowego winna być oceniona z uwzględnieniem okoliczności faktycznych i prawnych istniejących w dacie, w której akt został wydany. W szczególności złożone oceny dokonane przez Komisję winny być zbadane tylko w odniesieniu do tych elementów, którymi dysponowała ona w momencie ich dokonywania.

W tym względzie nie można zarzucać Komisji nieuwzględnienia ewentualnych informacji, które mogły zostać jej przedstawione w toku postępowania administracyjnego w dziedzinie pomocy państwa, lecz nie zostały jej przedstawione, ponieważ na Komisji nie spoczywa obowiązek badania z urzędu i na podstawie przypuszczeń okoliczności, jakie mogły zostać jej przedstawione.

Wynika stąd, że skarżący, który uczestniczył w formalnym postępowaniu wyjaśniającym przewidzianym w art. 88 ust. 2 WE, nie może powołać się na argumenty dotyczące stanu faktycznego nieznane Komisji i o których skarżący jej nie powiadomił w trakcie formalnego postępowania wyjaśniającego. Za to nic nie stoi na przeszkodzie, by zainteresowany wysunął w odniesieniu do końcowej decyzji zarzut prawny niepodniesiony w trakcie postępowania administracyjnego.