Wyrok Sądu pierwszej instancji (pierwsza izba) z dnia 12 września 2007 r. - Republika Włoska (T-239/04) oraz Brandt Italia SpA (T-323/04) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawy połączone T-239/04 oraz T-323/04., sygn. T-239/04 oraz T-323/04

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (pierwsza izba)

z dnia 12 września 2007 r.(*)

Pomoc państwa − Ustawodawstwo ustanawiające pilne środki w zakresie zatrudnienia na rzecz przedsiębiorstw przeżywających trudności − Decyzja uznająca program pomocowy za niezgodny ze wspólnym rynkiem i nakazująca odzyskanie wypłaconej pomocy

W sprawach połączonych T‑239/04 i T‑323/04

Republika Włoska, reprezentowana przez D. Del Gaiza, działającego w charakterze pełnomocnika,

strona skarżąca w sprawie T‑239/04,

Brandt Italia SpA, z siedzibą w Verolanuova (Włochy), reprezentowana przez adwokatów M. van Empela, C. Visca oraz S. Lamarcę,

strona skarżąca w sprawie T‑323/04,

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez V. Di Bucciego, C. Giolita oraz E. Righini, działających w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2004/800/WE z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie wdrożonego przez Włochy programu pomocowego dotyczącego pilnych środków w dziedzinie zatrudnienia (Dz.U. L 352, str. 10),

SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI
WSPÓLNOT EUROPEJSKICH (pierwsza izba),

w składzie: R. García‑Valdecasas, prezes, J.D. Cooke i I. Labucka, sędziowie,

sekretarz: C. Kantza, administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 19 września 2006 r.,

wydaje następujący

Wyrok

 Okoliczności powstania sporu

 Przepisy włoskie

1       Artykuł 1 decreto legge (dekretu z mocą ustawy) nr 23 z dnia 14 lutego 2003 r. ustanawiającego pilne środki w dziedzinie zatrudnienia (GURI nr 39 z dnia 17 lutego 2003 r.), przekształconego, po wprowadzeniu zmian, w ustawę nr 81 z dnia 17 kwietnia 2003 r. (GURI nr 91 z dnia 18 kwietnia 2003 r.) stanowi:

„W ramach walki z poważnym kryzysem zatrudnienia, jaki dotknął przedsiębiorstwa znajdujące się w zarządzie nadzwyczajnym, w przypadkach określonych w art. 63 ust. 4 dekretu ustawodawczego nr 270 z dnia 8 lipca 1999 r., w odniesieniu do przedsiębiorstw podlegających takiemu zarządowi i zatrudniających ponad 1000 pracowników, minister pracy i polityki społecznej może, wobec maksymalnie 550 pracowników, przyznać nabywcom przedsiębiorstw będącym pracodawcami korzyści, o których mowa w art. 8 ust. 4 i art. 25 ust. 9 ustawy nr 223 z dnia 23 lipca 1991 r., jeśli zostaną spełnione następujące warunki: