Wyrok Sądu pierwszej instancji (czwarta izba) z dnia 10 maja 2006 r. - Air One SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-395/04., sygn. T-395/04

Sprawa T‑395/04

Air One SpA

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich.

Pomoc państwa - Transport lotniczy - Skarga do Komisji - Niezajęcie stanowiska przez Komisję - Skarga na bezczynność - Termin - Dopuszczalność

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 10 maja 2006 r.  

Streszczenie wyroku

1.     Skarga na bezczynność - Kompetencja sądu wspólnotowego

(art. 232 akapit drugi WE i art. 233 WE)

2.     Skarga na bezczynność - Osoby fizyczne lub prawne

(art. 88 ust. 3 WE, art. 230 akapit czwarty WE i art. 232 akapit trzeci WE)

3.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne

(art. 88 ust. 2 i 3 WE i art. 230 akapit czwarty WE)

4.     Pomoc przyznawana przez państwa - Plany pomocy - Badanie przez Komisję - Formalne postępowanie wyjaśniające przewidziane w art. 88 ust. 2 WE - Wezwanie zainteresowanych do usunięcia uchybienia

(art. 88 ust. 2 WE; rozporządzenie Rady nr 659/1999, art. 1 lit. h))

5.     Pomoc przyznawana przez państwa - Badanie przez Komisję

(art.  87 WE i 88 WE)

1.     Sąd wspólnotowy nie ma kompetencji do wydawania nakazów względem instytucji w postępowaniu w sprawie skargi wniesionej na podstawie art. 232 WE. Sąd ten ma jedynie możliwość stwierdzenia bezczynności instytucji. Następnie, na podstawie art. 233 WE, na danej instytucji spoczywa obowiązek podjęcia kroków w celu wykonania wyroku Sądu.

(por. pkt 24)

2.     Artykuły 230 WE i 232 WE przewidują taką samą drogę prawną. Wynika stąd, że w ten sam sposób, w jaki art. 230 akapit czwarty WE zezwala jednostkom na wniesienie skargi o stwierdzenie nieważności aktu instytucji, którego nie są adresatami, jeżeli akt ten dotyczy ich bezpośrednio i indywidualnie, art. 232 akapit trzeci WE winien być interpretowany jako otwierający możliwość wniesienia skargi na bezczynność przeciw instytucji, która zaniechała przyjęcia aktu, który dotyczyłby ich w ten sam sposób. Zatem dopuszczalna jest skarga wniesiona przez konkurenta beneficjenta pomocy o stwierdzenie zaniechania przez Komisję wydania w następstwie skargi tego konkurenta decyzji w ramach wstępnej fazy postępowania wyjaśniającego w sprawie pomocy przewidzianego w art. 88 ust. 3 WE.