Wyrok Sądu pierwszej instancji (druga izba w składzie powiększonym) z dnia 12 grudnia 2006 r. - Asociación de Empresarios de Estaciones de Servicio de la Comunidad Autónoma de Madrid i Federación Catalana de Estaciones de Servicio przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-95/03., sygn. T-95/03

Sprawa T‑95/03

Asociación de Empresarios de Estaciones de Servicio de la Comunidad Autónoma de Madrid i Federación Catalana de Estaciones de Servicio

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Pomoc państwa - Przepisy przewidujące pilne środki służące ożywieniu konkurencji w sektorze dystrybucji detalicznej produktów ropopochodnych - Decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń - Dopuszczalność - Osoby prawne - Akty dotyczące ich indywidualnie - Oczywisty błąd w ocenie - Obowiązek uzasadnienia - Obowiązek wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego - Rozsądny termin

Streszczenie wyroku

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie

(art. 88 ust. 2 i 3 WE i art. 230 akapit czwarty WE)

2.      Pomoc przyznawana przez państwa - Pojęcie

(art. 87 ust. 1 WE)

3.      Akty instytucji - Uzasadnienie - Obowiązek - Zakres

(art. 253 WE)

4.      Pomoc przyznawana przez państwa - Badanie przez Komisję

(art. 88 ust. 3 WE)

5.      Pomoc przyznawana przez państwa - Badanie przez Komisję - Etap postępowania przygotowawczego i etap postępowania kontradyktoryjnego

(art. 87 ust. 1 WE i art. 88 ust. 2 i 3 WE; rozporządzenie Rady nr 659/1999, art. 4 ust. 4)

1.      W przypadku gdy bez wszczynania formalnego postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 88 ust. 2 WE Komisja stwierdza w formie decyzji podjętej na podstawie ust. 3 tego artykułu, że pomoc jest zgodna ze wspólnym rynkiem, osoby, na których rzecz ustanowiono gwarancje proceduralne przewidziane w ust. 2 tego artykułu, mogą wyegzekwować ich poszanowanie tylko wtedy, gdy mogą one zaskarżyć decyzję wydaną w oparciu o ust. 3 do sądu wspólnotowego.

Dlatego właśnie sąd wspólnotowy uznaje za dopuszczalną skargę o stwierdzenie nieważności decyzji wydanej w oparciu o art. 88 ust. 3 WE, wniesioną przez zainteresowaną stronę w rozumieniu art. 88 ust. 2 WE, w sytuacji gdy skarżący dąży, poprzez jej wniesienie, do ochrony swych praw procesowych, które wywodzi z tego postanowienia.