Wyrok NSA z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 3649/17

Dowody wewnętrzne dokumentujące zakup towaru nie spełniają przesłanek do uznania ich za dowód w postępowaniu podatkowym. Ponadto nie mogą stanowić podstawy zapisów w księgach rachunkowych, co skutkuje wyłączeniem ich z kosztów uzyskania przychodów. Nie wystarczy bowiem samo wskazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i przeznaczyć go następnie do dalszej sprzedaży.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jagiełło Sędzia NSA Bogdan Lubiński Sędzia del. WSA Mirosław Surma (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/GL 270/17 w sprawie ze skargi B.C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r.

1) oddala skargę kasacyjną,

2) zasądza od B.C. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 8100 (osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 4 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/GL 270/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2017.1369 ze zm.), dalej "p.p.s.a", oddalił skargę B.C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r.

2. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku B.C. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy WSA oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Zarzucił naruszenie:

I. prawa materialnego, o którym mowa w art. 174 pkt 1 p.p.s.a., tj.:

1. art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. poprzez błędne przyjęcie w zaskarżonym wyroku, że skarżący nie udowodnił, że poniósł wydatki, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i uwzględnione w określeniu podstawy opodatkowania, a to poprzez odmówienie jakiejkolwiek mocy dowodowej sporządzonym przez skarżącego dowodom wewnętrznym dokumentującym zakup złomu akumulatorowego, tj. jedynego towaru będącego jedynym przedmiotem działalności skarżącego i stawianie tym dowodom wymogów, których nie nałożył na nie ustawodawca, a w efekcie nie uznanie tych wydatków jako kosztu uzyskania przychodów;