Wyrok NSA z dnia 1 czerwca 2011 r., sygn. II FSK 157/10

Warunkiem określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania jest udowodnienie faktu poniesienia kosztów. Dopiero po wykazaniu tego faktu możliwe jest określenie ich wysokości przy użyciu metod właściwych szacowaniu. Instytucja szacowania nie może natomiast służyć wypełnianiu braków dowodowych, dotyczących konkretyzacji zdarzeń gospodarczych, istotnych podatkowo.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Beata Cieloch, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 5 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Rz 580/09 w sprawie ze skargi R. P. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 18 marca 2009 r. nr [...], 18 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. i 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w R. kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargi R.P. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 18 marca 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. oraz 2006 r.

Stan sprawy Sąd przedstawił następująco:

Decyzjami z dnia 30 października 2008 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w R. określił skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2005 w kwocie 187.099 zł oraz za rok 2006 w kwocie 1.128.104 zł. Organ kontroli wskazał, że skarżący prowadził działalność gospodarczą w dwóch formach: FA spółka jawna z siedzibą w J. i w spółce tej miał 50% udziałów oraz indywidualnie jako FB w S.. Przedmiotem działalności prowadzonej indywidualnie był handel odpadami metalowymi. Zakup złomu od osób prowadzących działalność gospodarczą skarżący dokumentował fakturami VAT, a w przypadku, gdy kontrahentami były osoby nieprowadzące działalności gospodarczej - formularzami przyjęcia odpadów. Organ kontroli nie zakwestionował prawidłowości dokumentacji i rozliczenia dotyczących zakupów udokumentowanych fakturami, nie zakwestionowano też wysokości przychodów osiągniętych z tytułu sprzedaży złomu. Zakwestionowano natomiast wykazane przez skarżącego koszty uzyskania przychodów, w poczet których podatnik zaliczył wydatki poniesione na zakup złomu od osób nieprowadzących działalności gospodarczej. W toku postępowania dotyczącego roku 2005 roku organ kontroli ustalił, że 89,10% formularzy (z 1.156 sztuk) zawierało dane nieodpowiadające formule numeru PESEL, na skutek czego niemożliwa była identyfikacja osoby przekazującej odpady. Organ zwrócił także się do właściwych urzędów gmin w celu zweryfikowania danych poszczególnych osób - zbywców figurujących w formularzach, w których podano prawidłowy numer PESEL, jednakże na odstawie uzyskanych informacji stwierdził, że zdecydowana większość danych osobowych była fikcyjna; jedynie w 23 przypadkach dane personalne zostały potwierdzone. Osoby, których dane zostały pozytywnie zweryfikowane, przesłuchano w charakterze świadków i w toku przesłuchania tylko siedem osób potwierdziło zbycie złomu podatnikowi. Takich samych czynności sprawdzających organ dokonał w odniesieniu do roku 2006 i w ich wyniku ustalił, że 86,59% formularzy (z 6.377 sztuk) zawierało dane nieodpowiadające formule PESEL, weryfikacja osób, których dane zawarte były w pozostałych formularzach, dała wynik pozytywny jedynie w 55 przypadkach, a spośród przesłuchanych świadków tylko 24 osoby potwierdziły sprzedaż odpadów metalowych podatnikowi. W konsekwencji księgi podatkowe skarżącego zostały uznane za nierzetelne w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów w postaci zakupu odpadów metali udokumentowanych nierzetelnymi formularzami nabycia.