Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2013 r., sygn. II FSK 2910/11

Zarówno z przepisów Ordynacji podatkowej, jak i u.p.d.o.f. nie da się wywieść twierdzenia, że organ podatkowy jest zobowiązany do oszacowania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, gdy podatnik zaniedbuje swoje obowiązki w zakresie dokumentowania zdarzeń gospodarczych. To podatnik jest zobowiązany posiadać, względnie wskazać przekonujące dowody pozwalające na ustalenia świadczące o poniesieniu kosztów w celu uzyskania przychodów, a więc również wskazania, na rzecz jakich podmiotów i w jakiej wysokości ponosił w rzeczywistości określone wydatki.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędziowie NSA Jerzy Rypina, NSA Bogdan Lubiński, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 27 września 2011 r. sygn. akt I SA/Rz 502/11 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 6 czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie kwotę 7.200 (siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 502/11, oddalił skargę M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 6 czerwca 2011 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

Skarżący w 2008 r. prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2004r., Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej jako u.p.d.o.f.); był podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadził księgi rachunkowe według zasad określonych w ustawie z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm., dalej jako ustawa o rachunkowości). W ramach wykonywanej działalności nie prowadzono kasy fiskalnej, a płatności za towar (płody rolne), którego zakup udokumentowano dowodami wewnętrznymi PZ, dokonywano wyłącznie w formie gotówkowej bez wystawiania dowodów zapłaty i pokwitowania odbiorcy. W trakcie kontroli nie pozyskano żadnych dokumentów, z których wynikałoby od kogo kupiono towar, ze wskazaniem danych osobowych dostawcy, adresu zamieszkania, numeru dowodu osobistego, PESEL oraz wartości poszczególnych należności za otrzymany towar, potwierdzonej przez dostawcę. Brak jest dowodów na to, że zakup przedmiotowych płodów rolnych miał miejsce i że skarżący poniósł z tego tytułu określone wydatki. Dowody księgowe PZ i zapisy na koncie "330 magazyn" nie są dowodami potwierdzającymi, że skarżący poniósł wydatek na zakup towarów. Brak jest możliwości ustalenia drugiej strony w transakcjach zakupu płodów rolnych. Skarżący więc nierzetelnie prowadził księgi rachunkowe za 2008r. w części dotyczącej ewidencjonowania kosztów zakupu towarów na podstawie nierzetelnych dowodów zakupu (tzw. "dowodów wewnętrznych zakupu" PZ) i w tej części organ pierwszej instancji nie uznał ksiąg rachunkowych za dowód w rozumieniu art. 193 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej jako O.p.). W tej sytuacji brak podstaw do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w 2008 r. kwoty 1.485.425,28zł (stanowiącej różnicę pomiędzy wartością zakupionych płodów rolnych w łącznej kwocie 1.742.736,28zł, a wartością towarów niesprzedanych w 2008r. i wykazanych na stanie magazynowym oraz spisie z natury towarów handlowych na dzień 31 grudnia 2008r. w wysokości 257.311zł). W tej sytuacji organ pierwszej instancji decyzją z 28 lutego 2011r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. w wysokości 275.620zł.