Wyrok NSA z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. II OSK 1253/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2012 r. sygn. akt IV SA/Wa 1931/11 w sprawie ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie na rzecz [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 607 (sześćset siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 lutego 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 1931/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalił skargę D. sp. z o.o. z siedzibą w W. na zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, zwanego dalej "SKO", w W. z dnia [...] października 2011 r., nr [...], w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. Prezydent [...] odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku biurowo-usługowo-mieszkalnego z garażem podziemnym, infrastrukturą techniczną i wjazdem na działkach ew. nr [...] i części działki ew. nr [...] z obrębu [...], położonych przy ul. [...] (w rejonie Al. [...]) w W.. Podał, że powtórnie przeprowadzona analiza obszaru w oparciu o art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej "u.p.z.p.", wykazała brak możliwości realizacji planowanego zamierzenia. Z dokonanych bowiem obliczeń wynika, ze średni wskaźnik powierzchni zabudowy w stosunku do całego analizowanego terenu wynosi 0,25, a zatem jest on znacznie niższy niż wskaźnik 0,72, tj. wnioskowany przez inwestora. Zdaniem organu maksymalnym wskaźnikiem jaki można by przyjąć dla działki objętej wnioskiem jest wskaźnik 0,37 tj. najwyższy wskaźnik z wyliczonych wskaźników dla poszczególnych obszarów.