Wyrok NSA z dnia 27 listopada 2013 r., sygn. II FSK 92/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędziowie: NSA Jerzy Rypina, del. WSA Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 września 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 469/12 w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 28 marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie, 2) zasądza od M. W. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. kwotę 1.360 (jeden tysiąc trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 7 września 2012 r., sygn. akt I SA/Lu 469/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. skierowaną do M. W. w sprawie podatku od nieruchomości

za 2011 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynikało, że decyzją z 30 grudnia 2011 r. Prezydent Miasta P. ustalił skarżącemu podatek od nieruchomości na 2011 r. Organ objął opodatkowaniem budynki związane z działalnością gospodarczą o powierzchni 611 m², budowle związane z działalnością gospodarczą o wartości 60.000 zł oraz grunty związane z działalnością gospodarczą o powierzchni 11.001 m². Łączny podatek za 2011 r. od ww. nieruchomości wyniósł 21.121 zł.

Od powyższej decyzji skarżący złożył odwołanie, w którym zakwestionował opodatkowanie całej nieruchomości w tym wszystkich budynków, według podwyższonej stawki podatkowej przewidzianej dla nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą.

Decyzją z 28 marca 2012 r. SKO w L. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.Zdaniem organu odwoławczego, organ I instancji przeprowadził stosowne postępowanie z udziałem skarżącego, a decyzję oparł na zgromadzonych w tym zakresie dowodach (ewidencja gruntów i kartoteka budynków, akty notarialne, opinie biegłych rzeczoznawców, oględziny i ustalenia w protokole oględzin, deklaracje podatkowe oraz wyjaśnienia podatnika).