Wyrok NSA z dnia 4 czerwca 2019 r., sygn. II FSK 2107/17

1. Istotą prowadzenia działalności gospodarczej jest uzyskiwanie przychodów, ale także ponoszenie wydatków stanowiących koszty ich uzyskania. Przykładem takich wydatków jest ponoszenie nakładów na przebudowę posiadanej przez podatnika nieruchomości, by dostosować ją do potrzeb wynikających z profilu działalności, która ma być prowadzona z wykorzystaniem tej nieruchomości. Twierdzenie, że prowadzenie przebudowy nieruchomości nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystywaniem tej nieruchomości, oznaczałoby zanegowanie możliwości rozpoznania wydatków na przebudowę jako kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym. Obrazuje to dysfunkcjonalność tezy jakoby prowadzone przebudowy (remontu, rozbudowy, adaptacji) nieruchomości oznaczało per se niemożność wykorzystywania jej do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych.

2. Nie sposób przyjąć, by przesłanka prowadzenia długotrwałego remontu oznaczała spełnienie względów technicznych, które powinny być przesłanką obiektywną, niezależną od samego podatnika, a nie subiektywną. Podatnik mógłby przecież prowadzić długotrwale remont tylko po to, by uzyskać korzyść majątkową w postaci obniżenia podatku.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA del. Małgorzata Bejgerowska, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.S.i A.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 530/16 w sprawie ze skargi A.S.i A.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu z dnia 27 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia podatku od nieruchomości za 2013 rok, po wznowieniu postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2017 r., VIII SA/Wa 530/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S. i A. S. (zwanych dalej skarżącymi) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu w przedmiocie uchylenia w całości, w wyniku wznowienia postępowania, ostatecznej decyzji Prezydenta z dnia 16 stycznia 2013 r. ustalającej skarżącym podatek od nieruchomości na 2013 r. w kwocie 12.835 zł, a także ustalenie skarżącym podatku od nieruchomości na ten rok w kwocie 27.881 zł.