Wyrok NSA z dnia 3 marca 2010 r., sygn. II FSK 1419/09

Dowodami przeprowadzonymi w postępowaniu sprawdzającym lub w ramach kontroli podatkowej, które - przy spełnieniu pewnych warunków mogą zostać wykorzystane dla celów prowadzonego postępowania podatkowego - są jedynie dokumenty (informacje podatkowe i inne dokumenty).

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia del. WSA Bogusław Woźniak, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. i J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 1072/08 w sprawie ze skargi M. K. i J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 8 czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz M. K. i J. K. kwotę 3800 (słownie: trzy tysiące osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 lutego 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach sygn. akt I SA/Gl 1072/08 oddalił skargę M. i J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 8 czerwca 2006 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r.

Niniejsza sprawa była rozpoznawana przez Naczelny Sąd Administracyjny, który wyrokiem z dnia 29 października 2008 r. sygn. akt II FSK 1013/07 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Gl 1324/06 i przekazał sprawę temu sądowi do ponownego rozpoznania. Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadny zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 141 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) w części dotyczącej "pominięcia zarzutów, twierdzeń i dowodów podniesionych przez stronę skarżącą". Wskazał, że w uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji ograniczył się głównie do wyjaśnień o ogólnym charakterze (koszty uzyskania przychodów, ciężar dowodu) i przedstawienia przebiegu postępowania oraz stanowiska organów podatkowych. Pominął natomiast pewne kwestie (takie jak: sporządzenie oświadczeń kontrahentów przez osoby niemające wiedzy o sprawie, wybiórcze wykorzystanie dowodów, naruszenie zasady związania wcześniej wydanymi decyzjami) i nie przedstawił wyraźnie swego stanowiska w tym zakresie. Za niejasne uznał też Sąd kasacyjny stanowisko Sądu co do zasadności odmowy przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadków.