Wyrok NSA z dnia 8 lutego 2012 r., sygn. II FSK 1628/10

Nie do zaakceptowania byłaby taka wykładnia art. 181 O.p., która prowadziłaby do niemożności stosowania tego przepisu z uwagi na konieczność zapewnienia stronie udziału w przesłuchaniu świadka czy podejrzanego w postępowaniu przygotowawczym, karnym czy karnoskarbowym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Protokolant Aleksandra Brach, po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 219/10 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 21 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 7.200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 219/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę S. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 21 grudnia 2009 r., Nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r.

Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym:

Decyzją z dnia 30 lipca 2009 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił S. S. (dalej: Skarżący) wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie 368.704 zł oraz odsetki za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące kwiecień-październik 2003 r. w łącznej kwocie 17.140 zł. W toku postępowania podatkowego ustalono, iż podatnik w 2003 roku prowadził działalność gospodarczą pod nazwą "S." oraz w formie spółki jawnej z W. Z. pod firmą "S.". W wyniku weryfikacji prowadzonych przez spółkę "S." ksiąg rachunkowych organ pierwszej instancji stwierdził, że spółka w 2003 r. zawyżyła koszty uzyskania przychodów w łącznej wysokości 1.349.490 zł. Dyrektor Urzędu Skarbowego stwierdził, iż część faktur nie dokumentuje rzeczywistych transakcji gospodarczych bądź nie odzwierciedla faktycznej ilości i wartości wykonanych usług. Za koszt uzyskania przychodów nie uznano ujętych w księgach handlowych faktur od poniżej wymienionych podmiotów, dotyczących zakupu usług, które w rzeczywistości nie zostały wykonane oraz zakupu usług, które dokumentują sprzedaż usług niezgodnie ze stanem faktycznym: