Wyrok NSA z dnia 12 marca 2009 r., sygn. I OSK 1023/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie sędzia NSA Joanna Runge -Lissowska sędzia NSA Leszek Kiermaszek (spr.) Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 2003/07 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 marca 2008 r., sygn. akt II SA/Wa 2003/07 oddalił skargę wniesioną przez J. D. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2007 r. w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku. W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przytoczył następujący stan sprawy:

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] września 2007 r. utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] czerwca

2007 r., wydaną na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.

o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.), zwanej dalej ustawą o emeryturach i rentach, mocą której odmówił J. D. przyznania świadczenia w drodze wyjątku. W uzasadnieniu wskazano, że J. D. przez okres prawie 12 lat tj. od zaprzestania pobierania zasiłku dla bezrobotnych we wrześniu 1994 r., do sierpnia 2006 r. tj. do czasu uznania go za osobę całkowicie niezdolną do pracy, nie pracował i nie prowadził żadnej działalności objętej ubezpieczeniem społecznym. Powyższa okoliczność spowodowała brak uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym. W ocenie organu, wskazywana przez skarżącego przyczyna jego długotrwałej bezczynności zawodowej, w postaci trudności w znalezieniu pracy, nie jest okolicznością szczególną w rozumieniu art. 83 ust. 1 ustawy, w przeciwnym bowiem razie świadczenie przyznawane w tym trybie stałoby się regułą, a nie świadczeniem wyjątkowym. Za taką szczególną okoliczność nie może być również uznana działalność społeczna skarżącego, w sytuacji gdy z tytułu jej prowadzenia nie zostały opłacone składki na ubezpieczenie społeczne. W ocenie organu był to świadomy wybór skarżącego, który nie może uzasadniać wyjątkowego traktowania. Organ nie kwestionował, że wnioskodawca znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, jednak nie jest to wystarczająca przesłanka do przyznania świadczenia w drodze wyjątku.