Wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2008 r., sygn. II FSK 552/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędzia NSA Krystyna Nowak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Sławomir Presnarowicz, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. P. i A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 28 grudnia 2006 r. sygn. akt I SA/Ke 263/06 w sprawie ze skargi A. P. i A. P. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 8 września 2006 r. nr [...], [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. i 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A.P. i A. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z 28 grudnia 2006 r., sygn. akt I SA/Ke 263/06, wydanym na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę A. i A. P. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 8 września 2006 r. nr [...] i nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłat w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2001 i 2002.

Z uzasadnienia wyroku wynikało, że dwiema wskazanymi decyzjami z 8 września 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z 13 czerwca 2006 r., nr [...] i z dnia 23 maja 2006 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2001 i 2002.

Organ wskazał, że jak wynikło z protokołu kontroli doraźnej z 1 lutego 2006 r., przeprowadzonej przez Urząd Skarbowy w K. w spółce "A." P. N., A. P. Spółka Jawna w K., wspólnicy tej spółki zawarli 28 października 1999 r. umowę najmu lokalu użytkowego pod działalność ze spółką "R." Spółką Komandytową w W. Zgodnie z umową czynsz z tytułu najmu miał składać się z dwóch części, tj. czynszu minimalnego (według stawki za 1m2 powierzchni najmu) oraz czynszu należnego od obrotu, w wysokości 5% wpływów, z wyłączeniem podatku VAT. Jako okresy rozliczeniowe w zakresie czynszu od obrotu przyjęto kwartały kalendarzowe. W czasie obowiązywania umowy wynajmujący nie wystawiał na bieżąco faktur najemcy za czynsz zależny od obrotu. 24 lutego 2004 r. wystawił fakturę VAT nr 2482/1090/04 z tytułu czynszu najmu za lata 2000-2002, w sumie (netto) 125.494,46 zł, w tym czynsz za 2001 r. 64.372,45 zł, za rok 2002 61.074,13 zł. 11 lutego 2005 r., na skutek negocjacji w sprawie obniżenia żądanej sumy, wystawiona została faktura korygująca nr [...], w której czynsz od obrotu za 2001 r. zmniejszony został do kwoty 48.933,07 zł, tj. o 15.439,38 zł, zaś czynsz od obrotu za rok 2002 do kwoty 48.027,09 zł, tj. o 13.047,04 zł. Zarówno kwota objęta fakturą nr [...] (nierozliczona jako koszt uzyskania przychodu w 2005 r.), jak i korekta wynikająca ze wspomnianej faktury korygującej, zostały zaewidencjonowane w księgach rachunkowych spółki pod datą 30 listopada 2005 r. W księgach rachunkowych za 2001 i 2002 r. spółka zaewidencjonowała jedynie wystawione przez wynajmującego faktury dotyczące czynszu minimalnego (stałego), a także kosztów z tytułu wspólnej powierzchni (wspólne instalacje), koszty reklamy oraz faktury korygujące. Do kosztów uzyskania przychodów za 2001 r. nie zaliczono także wydatków wynikających z wystawionych przez spółkę "R." faktur korygujących z 29 czerwca 2002 r., dotyczących zmniejszenia wartości kosztów z tytułu korzystania ze wspólnej powierzchni (wspólne instalacje) za miesiące od sierpnia do grudnia 2001 r. Ponieważ zarachowanie tych kosztów w 2001 r. nie było możliwe, spółka będąca najemcą zaewidencjonowała je w księgach rachunkowych 2002 r. i jako poniesione zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów za ten rok, stosując uregulowania o potrącalności kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). W tym zakresie, w ocenie organu, spółka stosowała prawidłową metodę rozliczania kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, tj. wykazywała je za ten rok podatkowy, w którym zarachowanie wydatków związanych z umową najmu lokalu pod działalność było możliwe. W zakresie zaś kosztów wynikających z faktur wystawionych 24 lutego 2004 r. i 11 lutego 2005 r. spółka, zdaniem organu, spełniła tylko jedną z przesłanek wskazanych w art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koniecznych dla uwzględnienia tych kosztów w danym roku podatkowym, a mianowicie koszty wynikające z przedmiotowych faktur zostały poniesione w związku z przychodami roku podatkowego 2001 oraz 2002. Nie miało natomiast miejsca zarachowanie kosztu w tych latach, z uwagi na brak takiej możliwości, spółka nie otrzymała od wynajmującego faktur określających czynsz od obrotu za rok 2001 i 2002 w terminie umożliwiającym takie zarachowanie. W takiej sytuacji koszt, mimo iż dotyczył przychodów roku 2001 i 2002, powinien być potrącony w roku jego poniesienia. Tym samym, w ocenie organu, brak było podstaw do stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 i 2002 r.