Wyrok WSA w Kielcach z dnia 28 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Ke 263/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Sędzia WSA Ewa Rojek (współspr.), Protokolant Dominik Gajek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi A.P. i A.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]. [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. oraz na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 rok. oddala skargi.

Uzasadnienie

I SA/Ke 263/06

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia [...], znak [...], oraz znak [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego z dnia [...], znak [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001r. w wysokości 9.787,20zł oraz z dnia [...] znak [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w wysokości 9604,80 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ II instancji wskazał, że wnioskiem z dnia 12 grudnia 2005r. A. P. zwróciła się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001r. w kwocie 9.787,20zł oraz za 2002r. w kwocie 9.604,80zł, załączając do wniosku korektę wspólnego z małżonkiem - A. P. - zeznania podatkowego PIT-36 za 2001r. i 2002 r., złożoną w Drugim Urzędzie Skarbowym w dniu 20 grudnia 2005 r. Według wniosku nadpłata wynikała ze zwiększenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez A. P. działalności gospodarczej w formie spółki jawnej A.. Do kosztów uzyskania przychodów za 2001 rok podatniczka zaliczyła dodatkowo kwotę 24466,54 zł., zaś za 2002 r. kwotę 24013,55 zł. wynikające z faktury VAT Nr [...] z dnia 24 lutego 2004 r. skorygowanej fakturą Nr [...] z dnia 11 lutego 2005 r. dotyczących kwoty czynszu ustalanego od obrotu za lata 2000,2001,2002. Decyzją z dnia [...]., nr [...], Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001r. zaś decyzją z dnia [...] znak [...] odmówił stwierdzenia nadpłaty za rok 2002. W wyniku rozpatrzenia odwołania Anny i A. P. od tej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej podzielił stanowisko organu pierwszej instancji. Podniósł iż, jak wynika z protokołu kontroli doraźnej z dnia 1 lutego 2006r., przeprowadzonej przez Drugi Urząd Skarbowy w spółce "A." Spółka Jawna , wspólnicy tej spółki zawarli w dniu 28 października 1999r. umowę najmu lokalu użytkowego pod działalność apteki ze spółką "B." Spółka Komandytowa w W. Zgodnie z umową czynsz z tytułu najmu miał składać się z dwóch części, tj. czynszu minimalnego (według stawki za 1m- powierzchni najmu) oraz czynszu należnego od obrotu, w wysokości 5% wpływów apteki, z wyłączeniem podatku VAT. Jako okresy rozliczeniowe w zakresie czynszu od obrotu przyjęto kwartały kalendarzowe. W czasie obowiązywania umowy wynajmujący nie wystawiał na bieżąco faktur najemcy za czynsz należny od obrotu. W dniu 24 lutego 2004r. wystawiono fakturę VAT nr [...] z tytułu czynszu najmu za lata 2000-2002, łącznie w kwocie netto 125.494,46zł, w tym czynsz za 2001r. w kwocie netto 64.372,45zł. za rok 2002 w kwocie netto 61074,13 zł. W dniu 11 lutego 2005r., na skutek negocjacji w zakresie obniżenia wskazanej kwoty, wystawiono fakturę korygującą nr [...], w której czynsz od obrotu za 2001r. zmniejszony został do kwoty 48.933,07zł, tj. o kwotę 15.439,38zł., zaś czynsz od obrotu za rok 2002 zmniejszono do kwoty 48027,09 zł, t.j. o kwotę 13047,04 zł. Zarówno kwota objęta fakturą nr [...] (nie rozliczona jako koszt uzyskania przychodu w 2005r.), jak i korekta wynikająca ze wspomnianej faktury korygującej, zostały zaewidencjonowane w księgach rachunkowych spółki pod datą 30 listopada 2005 r. W księgach rachunkowych za 2001r. i 2002r. spółka zaewidencjonowała jedynie wystawione przez wynajmującego faktury dotyczące czynszu minimalnego (stałego), a także kosztów z tytułu wspólnej powierzchni (wspólne instalacje), koszty reklamy oraz faktury korygujące, nie dokonano zaś zapisów dotyczących czynszu od obrotów. W ewidencji rachunkowej za 2001 r. i 2002 r. nie dokonano zapisów dotyczących innych kosztów związanych z umową najmu lokalu apteki w tym dotyczących czynszu od obrotu. Do kosztów uzyskania przychodów za 2001r. nie zaliczono także wydatków wynikających z wystawionych przez spółkę "B" faktur korygujących z dnia 29 czerwca 2002r., dotyczących zmniejszenia wartości kosztów z tytułu korzystania ze wspólnej powierzchni (wspólne instalacje) za miesiące od sierpnia do grudnia 2001r. Ponieważ zarachowanie powyższych kosztów w 2001r. nie było możliwe, spółka będąca najemcą zaewidencjonowała je w księgach rachunkowych za 2002r. i jako poniesione zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów za ten rok, stosując uregulowania o potrącalności kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.). W tym zakresie, w ocenie organu, spółka stosowała prawidłową metodę rozliczania kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, tj. wykazywała je za ten rok podatkowy, w którym zarachowanie wydatków związanych z umową najmu lokalu pod działalność apteki było możliwe. W zakresie zaś kosztów wynikających z faktur wystawionych w dniu 24 lutego 2004 nr [...] i 11 lutego 2005r. nr [...] spółka, zdaniem organu, spełniła tylko jedną z przesłanek wskazanych w art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koniecznych dla uwzględnienia tych kosztów w danym roku podatkowym, a mianowicie koszty wynikające z przedmiotowych faktur zostały poniesione w związku z przychodami roku podatkowego 2001 oraz 2002. Nie miało natomiast miejsca zarachowanie kosztu w tych latach, z uwagi na brak takiej możliwości, spółka nie otrzymała od wynajmującego faktur określających czynsz od obrotu za rok 2001 i 2002 w terminie umożliwiającym takie zarachowanie. W takiej sytuacji koszt, mimo, iż dotyczy przychodów roku 2001 i 2002 , powinien być potrącony w roku jego poniesienia. Tym samym, w ocenie organu, brak jest podstaw do stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 i 2002 rok.