Wyrok NSA z dnia 11 lutego 2005 r., sygn. OSK 1160/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Sędziowie NSA Janina Antosiewicz, Zbigniew Rausz (spr), Protokolant Maria Połowniak, po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. T. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 maja 2004 r. sygn. akt 3/II SA/Ka 3237/03 w sprawie ze skargi S. T. na decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia 6 czerwca 2000 r. Nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego postanawia oddalić skargę kasacyjną

Uzasadnienie

OSK 1160/04

U Z A S A D N I E N I E

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 17 maja 2004 r. sygn. akt 3/II S.A./Ka 3237/03 odrzucił wniosek S. T. o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z dnia 25 września 2000 r. sygn. akt II S.A./Ka 1620/00 odrzucającym skargę S. T. na decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia 6 czerwca 2000 r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej. W uzasadnieniu postanowienia Sąd podniósł, że Sabina Trepka w swym wniosku o wznowienie postępowania z dnia 12.XII.2003 r. oraz piśmie procesowym z dnia 2.I.2004 r. przyczyn wznowienia upatrywała w art. 401 ust.2 i art. 4o3 § 2 i 3 kpa ponieważ jej zdaniem nie była należycie reprezentowana przez swojego pełnomocnika (adwokata). Przez brak należytej reprezentacji strona rozumie postępowanie swojego adwokata, który złożył skargę do Sądu z przekroczeniem ustawowego 30-dniowego terminu, co spowodowało jej odrzucenie, a potem nie powiadomił jej o wyniku sprawy. Z dniem 1.I.2004 r. weszły w życie ustawy reformujące sądownictwo administracyjne tj. ustawa z dnia 25.VII.2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) i ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.Nr 153, poz. 1271). W myśl art. 103 ostatniej z powołanych ustaw w sprawie o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanym przed dniem 1.I.2004 r. orzeka właściwy wojewódzki sąd administracyjny na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W myśl art. 280 § 1 tej ustawy sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań sąd odrzuci wniosek, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę. Odpowiednikiem powołanego przez wnioskodawczynię art. 401 ust.2 kpa jest obecnie art. 271 ust.2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, że można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności, jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana lub jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania, nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się orzeczenia niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony z w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe. Zaś odpowiednikiem przywołanego przez stronę przepisu art. 40 § 2 i 3 kpc jest obecnie art. 273 tej ustawy, który stanowi w § 2, że można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, a w § 3, iż można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy. W tym przypadku przedmiotem rozpoznania przez sąd jest nie tylko zaskarżone orzeczenie, lecz są również z urzędu inne prawomocne orzeczenia dotyczące tej samej sprawy. Sąd zaznaczył, że w treści wniosku o wznowienie przedmiotowego postępowania i uzupełniającego go pisma z dnia 2.I.2004 r., nie wskazano żadnych okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę do wznowienia postępowania w myśl art. 273 § 2 i 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Nie zachodzi w sprawie także druga powoływana przez stronę podstawa wznowienia (art. 271 ust.2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), a mianowicie brak należytej reprezentacji. Sąd podkreślił, że należyta reprezentacja jest związana z występowaniem w charakterze organów reprezentujących podmioty nie będące osobami fizycznymi oraz w roli przedstawicieli ustawowych nieletnich i osób ubezwłasnowolnionych. Nie dotyczy natomiast sposobu występowania w charakterze pełnomocnika procesowego (np. adwokata). Podniesiony przez stronę zarzut niewłaściwej reprezentacji należy rozumieć jako nieprawidłowe reprezentowanie jej interesów. Nie jest to jednak przyczyna nieważności postępowania. Czym innym jest brak "należytej reprezentacji" co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, a czym innym niewłaściwe reprezentowanie interesów strony przez ustanowionego adwokata. Pogląd ten podziela Sąd Najwyższy, który w postanowieniu z dnia 9.VI,2000 r. sygn. akt I PRN 277/00 (OSNP 2002/1/15) wskazał wprost, że nienależyta reprezentacja jako podstawa wznowienia postępowania nie dotyczy sposobu zastępowania strony przez pełnomocnika procesowego. W związku z tym, że wniosek Sabiny Trepka nie opiera się na ustawowych podstawach wznowienia Sąd postanowił go odrzucić w oparciu o powołany art. 280 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.