Wyrok NSA z dnia 23 września 2005 r., sygn. I OSK 92/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski (spr.), Sędziowie NSA Janina Antosiewicz, Henryk Dolecki, Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 23 września 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Barbary P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2004 r. sygn. akt II SA/Wa 215/04 w sprawie ze skargi Barbary P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 stycznia 2004 r. (...) w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat Barbary W.-T. kwotę 240 zł /dwieście czterdzieści/ tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 29 września 2004 r., II SA/Wa 215/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Barbary P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 stycznia 2004 r. (...) w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku. Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych /ZUS/ decyzją z dnia 12 stycznia 2004 r. utrzymał w mocy wcześniejszą decyzję z dnia 13 listopada 2003 r., którą na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm. - powoływanej dalej jako ustawa o emeryturach i rentach/, odmówił stronie przyznania świadczenia w drodze wyjątku. W uzasadnieniu decyzji podano, że nie spełnia ona warunków określonych w powołanym przepisie bowiem nie wykazała szczególnych okoliczności usprawiedliwiających okres pozostawania bez zatrudnienia przed stwierdzeniem przez lekarza orzecznika ZUS w dniu 16 września 2003 r. jej całkowitej niezdolności do pracy ze względu na stan zdrowia. Ostatni udowodniony przez nią okres składkowy to dzień 4 grudnia 1992 r. Zdaniem organu administracji tak długi okres pozostawania bez zatrudnienia uzasadnia odmowę przyznania świadczenia i odprowadzania składek nie może być uznana za szczególną okoliczność w rozumieniu powołanego przepisu. W skardze do Sądu Barbara P. podniosła, że z uwagi na zły stan zdrowia po 4 grudnia 1992 r. nie mogła podjąć stałej pracy, a ze względu na brak środków do życia zmuszona była podejmować prace dorywczą. W odpowiedzi na skargę Prezes ZUS wniósł o oddalenie skargi.