Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 października 2024 r., sygn. III SA/Gl 520/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Fleszer, Asesor WSA Adam Pawlyta, Protokolant Specjalista Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2024 r. sprawy ze skargi J.K. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach z dnia 26 kwietnia 2024 r. nr PR.543.85.2018 ldz. 11891/04/2024/WS w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 26 kwietnia 2024 r. nr PR.543.85.2018 ldz. 11891/04/2024/WS Prezes Wyższego Urzędu Górniczego utrzymał w mocy swoją decyzję z 15 marca 2024 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji nr [...] Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w W. z 2 listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia Skarżącemu opłaty podwyższonej w kwocie 7.496.256,00 zł za wydobycie bez wymaganej koncesji w latach 2014-2017 kopaliny w postaci piasku w ilości 312 344 ton z działki o nr ewid. [...] położonej w miejscowości M., gmina G., powiat [...], województwo [...].

W uzasadnieniu decyzji organ przedstawił następujący stan faktyczny sprawy.

Pismem z 2 listopada 2023 r. Skarżący wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w W. z 2 listopada 2018 r. Żądanie swoje oparł na przesłance z art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (dalej jako k.p.a.) czyli rażące naruszenie prawa, a dokładnie art. 140 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. z 2023 r., poz. 633 z późn. zm. – dalej jako P.g.g.) przez jego zastosowanie w sprawie pomimo ustalenia przez organ, że Skarżący posiadał koncesję na wydobywanie kopaliny ze złoża, której warunki w stopniu rażącym naruszył, co oznacza, że organ powinien był naliczyć opłatę dodatkową, a nie opłatę podwyższoną.

Prezes Wyższego Urzędu Górniczego odmawiając stwierdzenia nieważności w/w decyzji Dyrektora OUG stwierdził, że decyzja ta w żaden sposób nie narusza prawa, a tym bardziej w sposób rażący. Wyjaśnił, że Skarżący posiadał decyzję Starosty [...] z 26 kwietnia 2002 r., nr [...] (ze zmianami) udzielającą koncesję na wydobywanie kopaliny (kruszywa naturalnego) ze złoża "M.", z terminem obowiązywania na dzień 31 grudnia 2017 r. uprawniającą do wydobywania kopaliny ale z części działki objętej postępowaniem, tj. działki o numerze ewidencyjnym [...], obejmującej obszar górniczy "M.". Dlatego w sprawie wykorzystano następujący materiał źródłowy: