Wyrok NSA z dnia 4 października 2022 r., sygn. I OSK 1573/22

Dnia 4 października 2022 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Przybysz po rozpoznaniu w dniu 4 października 2022 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2022 r. sygn. akt I SA/Wa 2863/21 w sprawie ze sprzeciwu B. G. na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 14 października 2021 r. nr DLI-V.7615.130.2020.JO(RK) w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Uzasadnienie:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze sprzeciwu B. G. na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z 14 października 2021 r., nr DLI-V.7615.130.2020.JO(RK), w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość, wyrokiem z 13 stycznia 2022 r., sygn. akt I SA/Wa 2863/21, oddalił sprzeciw. Wyrok ten, podobnie jak pozostałe wyroki sądów administracyjnych przywołane poniżej, jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem internetowym: orzeczenia.nsa.gov.pl).

Skargę kasacyjną na powyższe rozstrzygnięcie złożył B. G., reprezentowany przez adwokata M. O., zaskarżając wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w związku z art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 października 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2021 r., poz. 735; dalej jako: "k.p.a.") w związku z art. 139 k.p.a. w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku (Dz. U. Nr 78, poz. 483; dalej jako: "Konstytucja'") poprzez zaniechanie uchylenia zaskarżonej decyzji Organu II instancji w sytuacji, gdy decyzja kasacyjna Organu II instancji działa na niekorzyść strony odwołującej się, bowiem wskazówki zawarte w uzasadnieniu decyzji kasacyjnej w sposób niewątpliwy spowodują pogorszenie sytuacji prawnej Skarżącego na etapie ponownego postępowania przed organem I instancji, co narusza zakaz reformationis in peius, a także zasadę zaufania jednostki do państwa.