Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. III OSK 1717/22

W świetle ustawy o odpadach, posiadaczem odpadów, a tym samym obowiązanym do ich usunięcia, jest władający powierzchnią ziemi, na której odpady zostały ujawnione, co wynika z domniemania prawidłowego określonego w art. 3 ust. 1 pkt 19 tej ustawy. Obalenie tego domniemania wymaga wykazania, że faktycznym władcą odpadów jest inny podmiot, przy czym ciężar dowodu w tym zakresie spoczywa na władającym powierzchnią ziemi.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak Sędzia del. WSA Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2022 r., sygn. akt II SA/Po 594/21 w sprawie ze skargi Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia 24 maja 2021 r., nr SKO-4201/16/21 w przedmiocie odpadów oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 8 kwietnia 2022 r., sygn. akt II SA/Po 594/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: Sąd I instancji, WSA) oddalił skargę Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu (dalej: organ, SKO) z 24 maja 2021 r., nr SKO-4201/16/21 w przedmiocie odpadów.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w P. (dalej: skarżący kasacyjnie, GDDKiA) i w skardze kasacyjnej zarzucił zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), naruszenie prawa procesowego które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj.:

1) art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 7 i art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.; dalej: k.p.a.) poprzez błędne uznanie, że organy I i II instancji podjęły wszelkie kroki niezbędne do wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego, podczas, gdy organy administracji nie podjęły żadnych działań mających na celu dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy;