Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. III OSK 7295/21

Odpowiedzialność za usunięcie odpadów z miejsca do tego nieprzeznaczonego, zgodnie z art. 26 ustawy o odpadach, ciąży na posiadaczu odpadów, którym z mocy prawa jest władający powierzchnią ziemi, na której odpady się znajdują. 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak Sędzia del. WSA Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 sierpnia 2021 r., sygn. akt II SA/Po 730/20 w sprawie ze skargi Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia 22 lipca 2020 r., nr SKO-4201/10/20 w przedmiocie odpadów oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 4 sierpnia 2021 r., sygn. akt II SA/Po 730/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: Sąd I instancji, WSA) oddalił skargę Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu (dalej: organ, SKO) z 22 lipca 2020 r., nr SKO-4201/10/20 w przedmiocie odpadów.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w P. (dalej: skarżący kasacyjnie, GDDKiA) i w skardze kasacyjnej zarzucił zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), naruszenie prawa procesowego które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj.:

1) art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 7 i art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.; dalej: k.p.a.) poprzez błędne uznanie, że organy I i II instancji podjęły wszelkie kroki niezbędne do wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego, podczas, gdy organy administracji nie podjęły żadnych działań mających na celu dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy;