Wyrok SN z dnia 24 listopada 2022 r., sygn. I NSNc 520/21

Z zasady demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej może wynikać obowiązek zasądzania zadośćuczynienia w przypadku stwierdzenia, że skutkiem naruszenia tego dobra osobistego jest krzywda niemajątkowa.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Janusz Niczyporuk (przewodniczący, sprawozdawca)

‎SSN Tomasz Demendecki ‎

Wojciech Szczepka (ławnik Sądu Najwyższego)

w sprawie z powództwa M. S. ‎przeciwko Bank S. A. w W. ‎o ochronę dóbr osobistych, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych 24 listopada 2022 r. ‎skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Rzecznika Finansowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 5 czerwca 2019 r., sygn. VI ACa 13/18:

1. uchyla w całości wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie ‎z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. VI ACa 13/18 i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania temu Sądowi;

2. znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania przed Sądem Najwyższym wywołane wniesioną skargą nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Skargą nadzwyczajną wniesioną 29 grudnia 2020 r. Rzecznik Finansowy, działając na podstawie art. 89 § 1 i § 2 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (tekst jedn.: Dz.U. 2021, poz. 1904 z późn. zm. – w aktualnym brzmieniu, dalej: „u.SN”), z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej wniósł skargę nadzwyczajną (dalej również: „skarga”), zaskarżając w całości prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie, VI Wydział Cywilny z 5 czerwca 2019 r., sygn. akt VI ACa 13/18, w sprawie z powództwa M. S. (dalej: „Powód”) przeciwko Bank S.A. w W. (następcy prawnemu Bank1 S.A. w W.) (dalej: „Pozwany”) w przedmiocie ochrony dóbr osobistych.

Zaskarżonemu wyrokowi przedstawiono na podstawie art. 89 § 1 pkt 2 u.SN zarzut rażącego naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1) art. 23 k.c. poprzez jego błędną wykładnię i niezastosowanie wsprawie polegające na przyjęciu, że pomimo bezprawnego i zawinionego działania Pozwanego, jakim było wpisanie danych osobowych Powoda wCentralnej Bazie Danych – Bankowego Rejestru tzw. rejestru niesolidnych dłużników i doprowadzenie tym samym do rozpowszechniania nieprawdziwych informacji na jego temat, jakoosoby niewiarygodnej i nierzetelnej, że nie doszło donaruszenia jego dóbr osobistych, podczas gdy doprowadziło to do naruszenia jego godności osobistej, dobrego imienia oraz czci;