Wyrok SN z dnia 28 kwietnia 2021 r., sygn. I CSKP 63/21

Do naruszenia dóbr osobistych prowadzi nie samo przytoczenie jakichkolwiek nieprawdziwych informacji o osobie i jej działalności, ale informacji, które przez otoczenie mogą być odbierane negatywnie, wskazywać na nieprawidłową postawę zawodową, moralną, na zachowania naruszające normy społeczne. Tylko takie nieprawdziwe informacje narażają człowieka na utratę dobrego imienia.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)

‎SSN Marta Romańska (sprawozdawca)

SSN Maria Szulc

w sprawie z powództwa A. D. ‎przeciwko F. (…) sp. z o.o. w W. ‎przy udziale Prokuratora Regionalnego w W. o ochronę dóbr osobistych, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 kwietnia 2021 r., ‎skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 23 października 2018 r., sygn. akt V ACa (…),

1/ uchyla zaskarżony wyrok w pkt II d w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia o roszczeniu A. D. o zadośćuczynienie zawartego w pkt 5 wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 5 maja 2017 r., sygn. akt IV C (…) oraz odpowiednio w pkt III tego wyroku i oddala apelację pozwanego także w części, w której dotyczy rozstrzygnięcia o tym roszczeniu, a w pkt II e kwotę 2.640 (dwa tysiące sześćset czterdzieści) zastępuje kwotą 1.640 (jeden tysiąc sześćset czterdzieści) zł, zaś w pkt V zasądzoną od A. D. na rzecz pozwanego kwotę 3.240 (trzy tysiące dwieście czterdzieści) obniża do kwoty 2.240 (dwa tysiące dwieście czterdzieści) zł,

2/ w pozostałym zakresie oddala skargę kasacyjną, znosząc wzajemnie między stronami koszty postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powodowie A. D. i W. D. wnieśli o ochronę ich dóbr osobistych przez nakazanie F. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W., aby złożyła w terminie 14 dni od uprawomocnienia się wyroku oświadczenia w dziennikach G., W., R. oraz G. o treści: „F. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przeprasza Pana A. D. i W. D. za naruszenie ich dóbr osobistych w książce autorstwa D. K., J. T. oraz M. M. pt. „R.” poprzez publikację fałszywych i zniesławiających informacji na ich temat”; nakazanie F. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. złożenia w terminie 14 dni od uprawomocnienia się wyroku oświadczenia o treści: „,F. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przeprasza Pana A. D. i W. D. za naruszenie ich dóbr osobistych w książce autorstwa D. K., J. T. oraz M. M. pt. „R.” przez publikację fałszywych i zniesławiających informacji na ich temat” w serwisach internetowych www.w..pl, www.g..pl, www.g..pl, www.n..pl, www.W..pl, www.W..pl, www.T..pl.; nakazanie pozwanemu zaniechania naruszania dóbr osobistych powodów przez wycofanie z obrotu nakładu książki autorstwa D. K., J. T. oraz M. M. pt. „R.” (ISBN (…)); zakazanie pozwanemu naruszania dóbr osobistych powodów przez nakazanie usunięcia z książki autorstwa D. K., J. T. i M. M. pt. „R.” wszystkich nieprawdziwych lub przedstawionych w nieprawdziwym kontekście informacji na temat powodów we wszelkich przyszłych nakładach książki, a w szczególności następujących fragmentów książki: - „Ludzie tych służb, którzy przez całe lata służyli komunistycznej ideologii i Sowietom, bez problemów odnaleźli się w nowej rzeczywistości”, s. (…), - „A. D. - z SB do NATO”, spis treści, s. 111, - „(...) ostatni naczelnik Wydziału XII Departamentu 1, (..)”, s. 111, - „D. uczył się języka niemieckiego, trafił więc początkowo na stanowisko inspektora Wydz. I”, s. (...), - „D. otrzymał ps. „S.” i ostatecznie został II sekretarzem ds. konsularnych. D. nie zaniedbał też pracy partyjnej i w 1986 roku został sekretarzem POP w ambasadzie”, s. 116, - „1 listopada 1988 roku D. został samodzielnym, pracownikiem operacyjnym w Wydz. XII, a po siedmiu dniach objął stanowisko naczelnika”, s. 116, - „Płk H. J., ostatni dyrektor Departamentu 1, 15 maja 1990 roku, a więc na odchodne przyznał A. D. w uznaniu za zasługi w walce z wrogami socjalizmu wyróżnienie 500 tyś. zł. Ale na D., tak zasłużonego w walce przeciwko USA, czekało już miejsce w wywiadzie nowotworzonego Urzędu Ochrony Państwa, do którego został przyjęty 16 lipca tego roku”, s. 117, - „Doświadczenie „S." z W. musiało zostać wykorzystane”, s. 117, „D. wynajął spółce P. ponad 800-metrowy budynek położony w atrakcyjnym miejscu (…) przy Parku (...) na (…) O., przy czym najemcy przysługiwało prawo podnajmowania części budynku, co dawało możliwość szybkiego zysku i stało się początkiem dużego businessu”, s. 118, - „Po zlikwidowaniu UOP na mocy ustawy z 24 maja 2002 roku o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu (weszła ona w życie 29 czerwca), przed ppłk D. pojawiły się nowe możliwości. Nowoutworzona Agencja Wywiadu nie mogła się przecież obyć bez „S.” i 12 lipca premier L. M. powołał naszego bohatera na zastępcę szefa Agencji Wywiadu Z. S. (2002-2004)”, s. 118, - „W latach stalinizmu (1949-1953) pracował w Związku W. (…)”, s. 111, - „Następnie partia rzuciła go na odcinek kultury i znalazł się w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W 1958 roku został na wiele lat pracownikiem Zarządu Głównego Ministerstwa Kultury i Sztuki, a także sekretarzem Związku Zawodowego Pracowników Kultury”, s. (...), - „Ukoronowaniem kariery stało się w 1988 roku stanowisko dyrektora w Komitecie ds. Radia i TV, kiedy syn był już naczelnikiem wydziału w wywiadzie, a służby na rozkaz z Moskwy przystąpiły do realizacji demontażu komunizmu”, s. 113.