Wyrok SN z dnia 12 maja 2022 r., sygn. III USKP 124/21

Niezaskarżenie decyzji informacyjnej (warunkowej), a co za tym idzie potencjalny brak wiedzy płatnika o kształcie ciążącego na nim obowiązku nie rzutuje na prawidłowość decyzji finalnej, gdyż ta uzależniona została tylko od tego, czy wnioskujący po upływie zakreślonego terminu zalega z zapłatą należności wskazanych w art. 10 ust. 10 ustawy abolicyjnej.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dawid Miąsik (przewodniczący) ‎

SSN Bohdan Bieniek ‎

SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania M. T. ‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. ‎o umorzenie należności z tytułu składek, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 maja 2022 r., ‎skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) ‎z dnia 11 grudnia 2019 r., sygn. akt III AUa (…),

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w (…) do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

M. T. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 4 października 2017 r., odmawiającej umorzenia należności z tytułu składek.

Wyrokiem z dnia 27 marca 2019 r. Sąd Okręgowy w O. zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając M. T. prawo do umorzenia należności z tytułu składek:

- na ubezpieczenie społeczne za okresy: od stycznia 2000 r. do maja 2003 r., od lutego 2005 r. do listopada 2008 r., luty 2009 r.

- na ubezpieczenie zdrowotne za okresy: luty 2001 r., sierpień 2001 r., od października 2001 r. do sierpnia 2002 r., styczeń 2003 r., marzec 2003 r., maj 2003 r., od lutego 2005 r. do listopada 2008 r., luty 2009 r.

- na Fundusz Pracy za okresy: od marca 2006 r. do listopada 2008 r., luty 2009 r.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł organ rentowy, zaskarżając wyrok w całości i zarzucając naruszenie art. 10 w związku z art. 1 ust. 11 i 13 oraz ust. 13 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność (Dz.U. z 2012 r., poz. 1551 ze zm.; dalej ustawa abolicyjna), przez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie wyrażające się w stwierdzeniu, że samo złożenie wniosku o układ ratalny przed upływem 12 miesięcy od uprawomocnienia się decyzji, o której mowa w ust. 8 tej ustawy, a następnie zawarcie układu ratalnego po upływie 12 miesięcy pozwala na spełnienie warunku do wydania decyzji o umorzeniu należności składkowych, gdy art. 1 ust. 12 stanowi o fakcie dokonanym rozłożenia na raty, który ma nastąpić przed upływem 12 miesięcy. Zarzucił także wadliwe przyjęcie, że może dojść do umorzenia składek w rozumieniu przepisów powołanych przepisów ustawy przed spłatą należności objętych układem ratalnym, gdy dopiero po wykonaniu układu może zostać wydana decyzja o umorzeniu należności składkowych objętych decyzją warunkową. Skarżący zarzucił nadto błędne ustalenie, że określone ustawą warunki umorzenia składek zostały przez ubezpieczonego spełnione, wnosząc o zmianę wyroku przez oddalenie odwołania.