RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (¹), w szczególności jego art. 20,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzające dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (²), w szczególności jego art. 2,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 811/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające środki dla odnowy zasobów morszczuka północnego (³), w szczególności jego art. 5,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2166/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. ustanawiające środki służące odnowieniu zasobów morszczuka nowozelandzkiego i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego (⁴), w szczególności jego art. 4 i 8,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 388/2006 z dnia 23 lutego 2006 r. ustanawiające wieloletni plan zrównoważonej eksploatacji zasobów soli w Zatoce Biskajskiej (⁵), w szczególności jego art. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 509/2007 z dnia 7 maja 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zrównoważonej eksploatacji zasobów soli w zachodniej części kanału La Manche (⁶), w szczególności jego art. 3 i 5,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym (⁷), w szczególności jego art. 6 i 9,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1300/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające wieloletni plan dotyczący zasobów śledzia występujących przy zachodnim wybrzeżu Szkocji oraz połowów tych zasobów (⁸), w szczególności jego art. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów, w szczególności jego art. 7, 8, 9 i 12,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 zobowiązuje Radę do przyjęcia środków niezbędnych do zapewnienia dostępu do wód i zasobów oraz zrównoważonej działalności połowowej, z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych oraz, w szczególności, sprawozdania opracowanego przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF).

(2) Na podstawie art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 obowiązkiem Rady jest ustanowienie całkowitych dopuszczalnych połowów (TAC) w podziale na łowiska lub grupy łowisk. Uprawnienia do połowów należy przydzielić państwom członkowskim oraz krajom trzecim zgodnie z kryteriami ustanowionymi w art. 20 tego rozporządzenia.

(3) W celu zapewnienia skutecznego zarządzania TAC oraz kwotami należy ustalić warunki szczegółowe, na podstawie których prowadzi się operacje połowowe.

(4) Aby umożliwić państwom członkowskim zarządzanie statkami pływającymi pod ich banderą, należy ustanowić na szczeblu Wspólnoty zasady i pewne procedury w zakresie zarządzania rybołówstwem.

(5) Artykuł 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 ustanawia definicje mające znaczenie dla przydziału uprawnień do połowów.

(6) Uprawnienia do połowów należy wykorzystywać zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym w tej dziedzinie, w szczególności z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2807/83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiającym szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez państwa członkowskie (⁹), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2930/86 z dnia 22 września 1986 r. określającym parametry statków rybackich (¹⁰), rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1381/87 z dnia 20 maja 1987 r. ustanawiającym szczegółowe zasady dotyczące oznakowania i dokumentacji statków rybac-kich1 (¹¹), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3880/91 z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na Północno-Wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (¹²), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (¹³), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1627/94 z dnia 27 czerwca 1994 r. ustanawiającym ogólne przepisy dotyczące specjalnych zezwoleń połowowych (¹⁴), rozporządzeniem Rady (WE) nr 850/98 z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich (¹⁵), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1434/98 z dnia 29 czerwca 1998 r. określającym warunki wyładunku śledzia do celów przemysłowych innych niż bezpośrednie spożycie przez ludzi (¹⁶), rozporządzeniem Rady (WE) nr 2347/2002 z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczególne wymagania dostępu oraz warunki z tym związane mające zastosowanie do połowów zasobów głębokowodnych (¹⁷), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1954/2003 z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie zarządzania nakładem połowowym odnoszącym się do niektórych obszarów i zasobów połowowych Wspólnoty (¹⁸), rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2244/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy dotyczące satelitarnych systemów monitorowania statków (¹⁹), rozporządzeniem Rady (WE) nr 601/2004 z dnia 22 marca 2004 r. ustanawiającym określone środki kontrolne stosowane wobec działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (²⁰), rozporządzeniem (WE) nr 811/2004, rozporządzeniem Rady (WE) nr 2115/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. wprowadzającym program odbudowy zasobów halibuta grenlandzkiego w ramach Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (²¹), rozporządzeniem (WE) nr 2166/2005, rozporządzeniem (WE) nr 388/2006, rozporządzeniem Rady (WE) nr 1967/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. ustanawiającym środki techniczne dla zachowania zasobów połowowych na Morzu Śródziemnym (²²), rozporządzeniem (WE) nr 509/2007, rozporządzeniem Rady (WE) nr 520/2007 z dnia 7 maja 2007 r. ustanawiającym niektóre środki techniczne dotyczące ochrony zasobów gatunków masowo migrujących (²³), rozporządzeniem (WE) nr 676/2007, rozporządzeniem Rady (WE) nr 1386/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającym środki ochrony zasobów i jej egzekwowania mające zastosowanie na obszarze podlegającym regulacji Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (²⁴), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1006/2008 z dnia 29 września 2008 r. dotyczącym upoważnień do prowadzenia działalności połowowej przez wspólnotowe statki rybackie poza wodami terytorialnymi Wspólnoty oraz wstępu statków państw trzecich na wody terytorialne Wspólnoty (²⁵), rozporządzeniem (WE) nr 1300/2008, rozporządzeniem (WE) nr 1342/2008 i rozporządzeniem Rady (WE) nr 1359/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. ustanawiającym na lata 2009 i 2010 uprawnienia do połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych głębinowych stad ryb (²⁶).

(7) Należy jasno określić, iż niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie jeżeli organizmy morskie złowione podczas operacji połowowych prowadzonych wyłącznie w celu badań naukowych są sprzedawane, przechowywane, wystawiane lub oferowane na sprzedaż w dowolnym celu.

(8) Zgodnie z opinią Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) należy utrzymać system służący do zarządzania limitami połowowymi sardeli w obszarze ICES VIII. Komisja powinna ustalić limity połowowe dla stada sardeli w obszarze ICES VIII w świetle informacji naukowych zebranych w pierwszej połowie 2008 roku oraz dyskusji przeprowadzonych w związku z wieloletnim planem odbudowy stada sardeli.

(9) Zgodnie z opinią ICES należy utrzymać i zweryfikować system zarządzania nakładem połowowym dla dobijakowatych w obszarach ICES IIIa i IV oraz w wodach WE obszaru IIa.

(10) Niniejsze rozporządzenie powinno ustanowić szereg nowych uprawnień do połowów w odniesieniu do rajowatych i powinno dokonać podziału tych uprawnień w obszarach VIId, IIIa, VIa–b, VIIa–c, e–k, VIII i IX. Należy – w oparciu o obiektywne kryteria – ustalić metodę przydzielania tych nowych uprawnień do połowów z uwzględnieniem interesów każdego zainteresowanego państwa członkowskiego. W tym celu stosowne wydaje się, by uwzględnić dane każdego zainteresowanego państwa członkowskiego dotyczące wyładunków gatunków z rodziny rajowatych w tych obszarach za niedawny i wystarczająco reprezentatywny okres.

(11) W ramach środka przejściowego w świetle najnowszej opinii naukowej przedstawionej przez ICES należy jeszcze bardziej ograniczyć nakład połowowy w odniesieniu do pewnych gatunków głębinowych.

(12) Na mocy art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 obowiązkiem Rady jest ustanowienie warunków związanych z ograniczeniami połowów lub nakładu połowowego. Opinia naukowa wskazuje na fakt, że znaczna część połowów przekraczająca uzgodniony TAC wpływa niekorzystnie na zrównoważenie operacji połowowych. Należy zatem wprowadzić takie warunki, których skutkiem będzie lepsze wdrożenie uzgodnionych uprawnień do połowów.

(13) Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96, niezbędne jest określenie stad, które podlegają różnym środkom w nim ustanowionych.

(14) Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowach lub protokołach w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa Wspólnota przeprowadziła konsultacje w sprawie praw połowowych z Norwegią (²⁷), Wyspami Owczymi (²⁸) i Grenlandią (²⁹).

(15) Wspólnota jest umawiającą się stroną wielu organizacji ds. rybołówstwa i uczestniczy w innych organizacjach jako podmiot współpracujący niebędący stroną. Ponadto na mocy aktu dotyczącego warunków przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, od dnia przystąpienia umowami w sprawie połowów zawartymi przez to państwo, takimi jak Konwencja o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa, zarządza Wspólnota. Te organizacje ds. rybołówstwa zaleciły wprowadzić w roku 2009 pewne środki, obejmujące ustalenie ograniczeń połowowych lub ograniczeń nakładu połowowego oraz innych związanych z nimi zasad ochrony i kontroli pewnych gatunków. Wspólnota powinna zatem wprowadzić takie zalecenia w życie. Aby skutecznie przyczynić się do ochrony stad ryb w oczekiwaniu na przyjęcie odpowiednich aktów Rady wdrażających te środki do prawa Wspólnoty, konieczne jest włączenie ich do niniejszego rozporządzenia.

(16) Na dorocznym posiedzeniu w 2008 roku Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) nie przyjęła ograniczeń połowowych dla tuńczyka żółtopłetwego, opastuna oraz tuńczyka bonito; Wspólnota nie jest wprawdzie członkiem IATTC, lecz wprowadzenie tych środków jest konieczne dla zapewnienia zrównoważonego zarządzania wspomnianymi zasobami pod jurysdykcją IATTC.

(17) Na dorocznym posiedzeniu w 2008 roku Organizacja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) przyjęła – w odpowiedzi na rezolucję nr 61/105 Zgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie zrównoważonego rybołówstwa w obszarze objętym konwencją SEAFO – limity połowowe dla dwóch dodatkowych stad ryb oraz środki ochrony wrażliwych ekosystemów morskich. Środki te zostały uzgodnione przez Wspólnotę na podstawie mandatu negocjacyjnego otrzymanego od Rady; państwa członkowskie i przedstawiciele sektora obecni na dorocznym posiedzeniu wnieśli również swój wkład. Środki te są dla Wspólnoty wiążące od 2009 roku. Należy je wprowadzić do prawa wspólnotowego.

(18) Podczas trzeciego międzynarodowego posiedzenia dotyczącego utworzenia nowej regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPFO), zorganizowanego w maju 2007 roku, przyjęto środki przejściowe zmierzające do uregulowania połowów pelagicznych oraz połowów przydennych na Południowym Pacyfiku. Należy wprowadzić te środki do prawa wspólnotowego.

(19) W 2008 roku zezwolono na stosowanie – pod pewnymi warunkami – alternatywnych systemów zarządzania nakładem opartych na pułapach kilowatodni z myślą o późniejszym wprowadzeniu takiego systemu jako powszechnie obowiązującego. Powszechne przejście w 2009 roku na zarządzanie oparte na pułapach kilowatodni powinno nastąpić w odniesieniu do ograniczeń nakładu związanych z długoterminowym planem w zakresie zasobów dorsza, a w innych przypadkach zarządzania nakładem w 2009 roku powinien zostać utrzymany obecny system pozwalający na dobrowolne wprowadzenie przez państwo członkowskie systemu opartego na kilowatodniach.

(20) Należy utrzymać pewne przepisy tymczasowe dotyczące wykorzystywania danych z satelitarnego systemu monitorowania statków (VMS) w celu zagwarantowania większej wydajności i skuteczności w zakresie monitorowania, kontroli i nadzoru zarządzania nakładem połowowym.

(21) W odniesieniu do korekty ograniczeń nakładu połowowego dla soli ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 509/ 2007 powinny zostać ustanowione alternatywne rozwiązania w celu zarządzania nakładem połowowym zgodnie z TAC, jak stanowi art. 5 ust. 2 tego rozporządzenia.

(22) W odniesieniu do korekty ograniczeń nakładu połowowego dla gładzicy i soli ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 676/2007 powinny zostać ustanowione alternatywne rozwiązania w celu zarządzania nakładem połowowym zgodnie z TAC, jak stanowi art. 9 ust. 2 tego rozporządzenia.

(23) Należy dostosować poziomy dopuszczalnego nakładu w ramach systemu zarządzania w odniesieniu do dorsza w Morzu Północnym, w cieśninie Skagerrak i zachodniej części Kanału La Manche, w Morzu Irlandzkim i na zachód od Szkocji, a także stad morszczuka i homarca w obszarach ICES VIIIc i IXa.

(24) W celu przyczynienia się do ochrony zasobów rybnych należy wdrożyć w 2009 roku pewne środki uzupełniające dotyczące kontroli i warunków technicznych połowów.

(25) W wyniku przeprowadzenia w 2008 roku dalszej analizy naukowej i konsultacji z zainteresowanymi podmiotami, oprócz ograniczeń połowowych należy przyjąć środki ochronne z myślą o regulacji połowów ukierunkowanych i przyłowów w celu ochrony skupisk tarłowych molwy niebieskiej w obszarze ICES VIa.

(26) Badania naukowe wykazały, że praktyki połowowe podczas połowów za pomocą sieci skrzelowych i sieci oplatających w obszarach ICES VIa, VIb, VIIb, VIIc, VIIj, VIIk, VIII, IX, X oraz XII stanowią poważne zagrożenie dla gatunków głębinowych. Jednakże do czasu przyjęcia bardziej trwałych środków należy wprowadzić środki przejściowe umożliwiające prowadzenie takich połowów pod pewnymi warunkami.

(27) Zgodnie z ustalonym protokołem wniosków z konsultacji pomiędzy Wspólnotą Europejską i Norwegią z dnia 10 grudnia 2008 r. w pierwszej połowie 2009 r. należy nadal testować środki techniczne służące zwiększeniu selektywności narzędzi ciągnionych w celu zredukowania odrzutów witlinka w Morzu Północnym.

(28) W celu zagwarantowania zrównoważonej eksploatacji zasobów morszczuka i homarca oraz zmniejszenia ilości odrzutów w obszarach ICES VIIIa, VIIIb oraz VIIId należy zezwolić na wykorzystanie najnowszych osiągnięć w zakresie selektywnych narzędzi połowowych.

(29) Wykorzystanie narzędzi, którymi nie poławia się homarca, powinno być dozwolone w niektórych obszarach ochrony gatunków, gdzie połowy są zabronione.

(30) W świetle zaleceń Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (STECF) niektóre zamknięcia tarlisk śledzia nie są konieczne do zapewnienia zrównoważonej eksploatacji tego gatunku w obszarze ICES VIa.

(31) Aby przyczynić się do ochrony zasobów ośmiornicy, a w szczególności ochrony niedojrzałych osobników tego gatunku, należy utrzymać w 2009 roku – w oczekiwaniu na przyjęcie rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 850/98 – minimalny rozmiar ośmiornicy pochodzącej z wód morskich znajdujących się pod zwierzchnictwem lub jurysdykcją krajów trzecich i znajdujących się w regionie Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku (CECAF).

(32) W świetle opinii STECF połowy przy użyciu włoka rozprzowego zelektryfikowanego powinny być dozwolone w 2009 roku pod pewnymi warunkami w obszarach ICES IVc i IVb w części południowej.

(33) W celu zagwarantowania prawidłowego rozliczania połowów błękitka prowadzonych przez statki krajów trzecich na wodach terytorialnych Wspólnoty należy utrzymać zaostrzone przepisy kontrolne dotyczące takich statków.

(34) W celu zapewnienia utrzymania rybakom wspólnotowym oraz uniknięcia zagrożeń dla zasobów i wszelkich ewentualnych trudności w związku z wygaśnięciem rozporządzenia Rady (WE) nr 40/2008 z dnia 16 stycznia 2008 r. ustalającego uprawnienia do połowów na 2008 r. i związane z nimi warunki dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (³⁰), należy otworzyć połowy z dniem 1 stycznia 2009 r. i utrzymać w styczniu 2009 roku obowiązywanie niektórych przepisów wspomnianego rozporządzenia. Z uwagi na pilność tej sprawy konieczne jest odstąpienie od sześciotygodniowego okresu, o którym mowa w tytule I art. 3 Protokołu w sprawie roli parlamentów państw członkowskich w Unii Europejskiej, dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia uprawnienia do połowów na 2009 rok w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb oraz związane z nimi warunki, na podstawie których takie uprawnienia do połowów można wykorzystać.

Ponadto ustanawia ono pewne ograniczenia nakładu połowowego oraz związane z nimi warunki na styczeń 2010 roku, a w odniesieniu do niektórych stad występujących w rejonie Antarktyki ustanawia uprawnienia do połowów oraz warunki szczegółowe na okresy określone w załączniku IE.

Artykuł 2

Zakres zastosowania

1. O ile nie przewidziano inaczej, niniejsze rozporządzenie stosuje się do:

a) wspólnotowych statków rybackich (zwanych dalej „statkami wspólnotowymi”); oraz

b) statków rybackich pływających pod banderą krajów trzecich oraz zarejestrowanych w tych krajach (zwanych dalej „statkami rybackimi krajów trzecich”), przebywających na wodach terytorialnych Wspólnoty (zwanych dalej „wodami WE”).

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 przepisy niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem pkt 4.2 załącznika III oraz przypisu 1 do załącznika XI, nie mają zastosowania do operacji połowowych prowadzonych wyłącznie w celu badań naukowych prowadzonych za pozwoleniem i pod zwierzchnictwem państwa członkowskiego bandery i o których z wyprzedzeniem powiadomiono Komisję i państwa członkowskie, do których należą wody, gdzie przeprowadza się wspomniane badania. Państwa członkowskie prowadzące operacje połowowe w celu badań naukowych informują Komisję, państwa członkowskie, do których należą wody, gdzie przeprowadza się badania, ICES oraz STECF o wszystkich połowach będących wynikiem takich operacji połowowych.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia, poza definicjami określonymi w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, stosuje się następujące definicje:

a) „całkowite dopuszczalne połowy” (TAC) oznaczają ilość ryb, która może zostać odłowiona i wyładowana co roku w ramach każdego stada;

b) „kwota” oznacza część TAC przydzieloną Wspólnocie, państwom członkowskim lub krajom trzecim;

c) „wody międzynarodowe” oznaczają wody znajdujące się poza obszarem zwierzchnictwa lub jurysdykcji jakiegokolwiek państwa.

Artykuł 4

Obszary połowowe

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące określenia obszarów:

a) obszary ICES (Międzynarodowej Rady Badań Morza) określono w rozporządzeniu (EWG) nr 3880/91;

b) „cieśnina Skagerrak” oznacza obszar ograniczony od zachodu linią biegnącą od latarni morskiej Hantsholm do latarni morskiej Lindesnes oraz od południa linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji;

c) „cieśnina Kattegat” oznacza obszar ograniczony od północy linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji, a od południa ograniczony linią biegnącą od Hasenøre do Gnibens Spids, od Korshage do Spodsbjerg oraz od Gilbjerg Hoved do Kullen;

d) „zatoka Kadyksu” oznacza część obszaru ICES IXa na wschód od 7^o23'48"W;

e) obszar GFCM (Generalnej Komisji Rybołówstwa Morza Śródziemnego) określono w decyzji Rady 98/416/WE z dnia 16 czerwca 1998 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty Europejskiej do Generalnej Komisji ds. Łowisk w Basenie Morza Śródziemnego (³¹);

f) obszary CECAF (Środkowo-Wschodni Atlantyk lub główny obszar połowowy FAO 34) określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2597/95 z dnia 23 października 1995 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na niektórych obszarach, innych niż Atlantyk Północny, danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (³²);

g) „obszar objęty Konwencją NEAFC” oznacza wody określone w art. 1 konwencji załączonej do decyzji Rady 81/608/ EWG z dnia 13 lipca 1981 r. dotyczącej zawarcia Konwencji o przyszłej wielostronnej współpracy w rybołówstwie na północno-wschodnim Atlantyku (³³);

h) „obszar podlegający regulacji NEAFC” oznacza wody obszaru objętego Konwencją NEAFC, niepodlegające jurysdykcji umawiających się stron Konwencji NEAFC;

i) obszary NAFO (Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku) określono w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2018/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. w sprawie przekazywania danych statystycznych dotyczących połowów i działalności rybackiej przez państwa członkowskie dokonujące połowów na Atlantyku Północno-Zachodnim (³⁴);

j) „obszar podlegający regulacji NAFO” oznacza część obszaru Konwencji Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO), niepodlegający zwierzchnictwu ani jurysdykcji państw przybrzeżnych;

k) obszary SEAFO (Organizacji ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku) określono w decyzji Rady 2002/ 738/WE z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim (³⁵);

l) obszar ICCAT (Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego) określono w decyzji Rady 86/ 238/EWG z dnia 9 czerwca 1986 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty do Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego, zmienionej Protokołem załączonym do Aktu Końcowego Konferencji Pełnomocników Państw – Stron Konwencji, podpisanego w Paryżu dnia 10 lipca 1984 r. (³⁶);

m) obszary CCAMLR (Konwencji o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki) określono w rozporządzeniu (WE) nr 601/2004;

n) obszar IATTC (Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego) określono w decyzji Rady 2006/539/WE z dnia 22 maja 2006 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji na rzecz wzmocnienia Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. (³⁷);

o) obszar IOTC (Komisji ds. Tuńczyka na Ocenie Indyjskim) określono w decyzji Rady 95/399/WE z dnia 18 września 1995 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty do Umowy o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (³⁸);

p) „obszar SPFO” (Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku) oznacza obszar pełnomorski na południe od równika, na północ od obszaru objętego Konwencją CCAMLR, na wschód od obszaru objętego Konwencją SIOFA zgodnie z decyzją Rady nr 2006/496/WE z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (³⁹) oraz na zachód od obszarów połowowych znajdujących się pod jurysdykcją państw Ameryki Południowej;

q) obszar WCPFC (Konwencji w sprawie połowów na Zachodnio-Środkowym Pacyfiku) określono w decyzji Rady 2005/75/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty do Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku (⁴⁰);

r) „obszar pełnomorski Morza Beringa” oznacza obszar pełnomorski Morza Beringa leżący poza obszarem 200 mil morskich od linii podstawowych, od których mierzy się szerokość wód terytorialnych państw przybrzeżnych leżących nad Morzem Beringa.

ROZDZIAŁ II

UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW ORAZ ZWIĄZANE Z NIMI WARUNKI W ODNIESIENIU DO STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH

Artykuł 5

Limity połowowe i przydziały

1. Limity połowowe dla statków wspólnotowych na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz na pewnych wodach innych niż wody terytorialne Wspólnoty, a także podział tych limitów połowowych między państwa członkowskie oraz warunki dodatkowe zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96 określono w załączniku I.

2. Niniejszym zezwala się statkom wspólnotowym na dokonywanie połowów w granicach kwoty określonej w załączniku Ina wodach, na których jurysdykcję w zakresie rybołówstwa sprawują Wyspy Owcze, Grenlandia, Islandia i Norwegia oraz na wodach obszaru połowowego wokół Jan Mayen, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 11, 20 oraz 21.

3. Komisja ustala limity połowowe w odniesieniu do połowów dobijakowatych w obszarach ICES IIIa i IV oraz w wodach WE obszaru ICES IIa zgodnie z przepisami określonymi w pkt 6 załącznika IID.

4. Z chwilą ustanowienia TAC w odniesieniu do gromadnika Komisja ustala dostępne dla Wspólnoty limity połowowe w odniesieniu do gromadnika w wodach Grenlandii obszarów ICES V oraz XIV, wynoszące 7,7 % TAC w odniesieniu do gromadnika.

5. Limity połowowe stada okowiela w obszarze ICES IIIa i w wodach WE obszarów ICES IIa i IV oraz stada szprota w wodach WE obszarów ICES IIa i IV mogą zostać zmienione przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, w świetle informacji naukowych zebranych w pierwszej połowie 2009 roku.

6. Komisja może ustalić limity połowowe dla stada sardeli w obszarze ICES VIII zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, w świetle informacji naukowych zebranych w pierwszej połowie 2009 roku.

7. Wskutek przeglądu stanu stada okowiela zgodnie z ust. 5 limity połowowe dla stada witlinka w obszarze ICES IIIa i IV oraz wodach WE obszaru ICES IIa i dla stada plamiaka w obszarze ICES IIIa oraz wodach WE obszarów ICES IIIb, IIIc i IIId oraz w obszarze ICES IV i wodach WE obszaru ICES IIa mogą zostać zmienione przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, celem uwzględnienia przyłowów przemysłowych okowiela.

Artykuł 6

Gatunki objęte zakazem połowów

Statkom wspólnotowym zabrania się dokonywania połowów, zatrzymywania na statku, przeładowywania oraz wyładowywania następujących gatunków na wszystkich wodach terytorialnych Wspólnoty i wodach nienależących do Wspólnoty:

- żarłacz olbrzymi (Cetorhinus maximus),

- żarłacz biały (Carcharodon carcharias).

Artykuł 7

Przepisy szczególne dotyczące przydziałów

1. Przydział uprawnień do połowów dla państw członkowskich określony w załączniku I nie stanowi uszczerbku dla:

a) wymian dokonywanych na mocy art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b) ponownych przydziałów dokonywanych na mocy art. 21 ust. 4, art. 23 ust. 1 i art. 32 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, na mocy art. 23 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 lub na mocy art. 10 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008;

c) dodatkowych wyładunków dozwolonych na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d) ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e) potrąceń dokonywanych na mocy art. 5 rozporządzenia (WE) nr 847/96.

2. Do celów zatrzymywania kwot, które mają zostać przeniesione na 2010 rok, stosuje się art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96, w drodze odstępstwa od tego rozporządzenia, w odniesieniu do wszystkich stad objętych analitycznymi TAC.

Artykuł 8

Limity nakładu połowowego oraz związane z nimi warunki zarządzania stadami

1. Od dnia 1 lutego 2009 r. do dnia 31 stycznia 2010 r. ograniczenia nakładu połowowego oraz związane z nimi warunki określone w:

a) załączniku IIA - stosuje się do zarządzania niektórymi stadami w cieśninie Kattegat, cieśninie Skagerrak i obszarach ICES IV, VIa, VIIa, VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa oraz Vb;

b) załączniku IIB – stosuje się do zarządzania stadami morszczuka i homarca w obszarach ICES VIIIc i IXa, z wyjątkiem zatoki Kadyksu;

c) załączniku IIC – stosuje się do zarządzania stadem soli w obszarze ICES VIIe;

d) załączniku IID – stosuje się do zarządzania stadami dobijakowatych w obszarach ICES IIIa i IV oraz wodach WE obszaru ICES IIa.

2. W okresie od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 stycznia 2009 r. w odniesieniu do stad wymienionych w ust. 1 nadal obowiązuje nakład połowowy i związane z nim warunki określone w załącznikach IIA, IIB, IIC oraz IID do rozporządzenia (WE) nr 40/2008.

3. Komisja ustala nakład połowowy na 2009 rok w odniesieniu do połowów dobijakowatych w obszarach ICES IIIa i IV oraz wodach WE obszaru ICES IIa zgodnie z zasadami określonymi w pkt 4 i 5 załącznika IID.

4. Państwa członkowskie gwarantują, że poziomy nakładu połowowego na 2009 rok, mierzone w kilowatodniach spędzonych poza portem, dla statków posiadających zezwolenia na połowy dalekomorskie nie przekraczają 65 % średniego rocznego nakładu połowowego wykorzystanego przez statki danego państwa członkowskiego w 2003 roku podczas rejsów, w trakcie których statki te były w posiadaniu zezwolenia na połowy dalekomorskie lub w trakcie których złowiono gatunki głębinowe wymienione w załączniku I i II do rozporządzenia (WE) nr 2347/2002. Niniejszy ustęp stosuje się tylko do rejsów połowowych, podczas których złowiono ponad 100 kg gatunków głębinowych innych niż argentyna wielka.

Artykuł 9

Warunki wyładunku połowów i przyłowów

1. Ryby pochodzące ze stad, dla których ustalono limity połowowe, są zatrzymywane na statku lub wyładowywane wyłącznie, jeżeli:

a) połowów dokonały statki państwa członkowskiego posiadającego określoną kwotę, która nie została wykorzystana; lub

b) połowy stanowią część udziału wspólnotowego, którego nie przydzielono państwom członkowskim w ramach kwot i który nie został wykorzystany.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 następujące gatunki ryb mogą zostać zatrzymane na statku i wyładowane nawet jeżeli dane państwo członkowskie nie posiada żadnych kwot lub jeżeli kwoty bądź udziały zostały wykorzystane:

a) gatunki – inne niż śledź i makrela – w przypadku gdy:

(i) zostały złowione z innymi gatunkami, a połowów dokonano sieciami, których rozmiar oczek jest mniejszy niż 32 mm zgodnie z przepisami art. 4 rozporządzenia (WE) nr 850/98; oraz

(ii) połowy nie są sortowane ani na statku, ani przy wyładunku;

lub

b) makrele, w przypadku gdy:

(i) zostały złowione z ostrobokami lub sardynkami;

(ii) masa makreli nie przekracza 10 % całkowitej masy makreli, ostroboków oraz sardynek na statku; oraz

(iii) połowy nie są sortowane ani na statku, ani przy wyładunku.

3. Wszystkie wyładunki są wliczane do kwoty lub, jeśli udział wspólnotowy nie został rozdzielony między państwa członkowskie w ramach kwot, do udziału wspólnotowego, z wyjątkiem połowów dokonanych na podstawie przepisów ust. 2.

4. Określenia udziału procentowego przyłowów oraz postępowania z nimi dokonuje się zgodnie z przepisami art. 4 i 11 rozporządzenia (WE) nr 850/98.

Artykuł 10

Niesortowane wyładunki w obszarach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa

1. Artykułu 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1434/98, dotyczącego zakazu zatrzymywania na statku śledzia w pewnych okolicznościach, nie stosuje się do śledzi złowionych w obszarach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa.

2. Jeśli limity połowowe danego państwa członkowskiego w odniesieniu do śledzia w obszarach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa zostały wykorzystane, statkom pływającym pod banderą tego państwa członkowskiego zarejestrowanym we Wspólnocie i działającym w granicach łowisk, do których odnoszą się odpowiednie ograniczenia połowowe, zakazuje się wyładunku połowów, które są niesortowane i które zawierają śledzie.

3. Państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie odpowiedniego programu pobierania próbek, który pozwala na skuteczne monitorowanie niesortowanych wyładunków gatunków złowionych w obszarach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa.

4. Niesortowane połowy w obszarach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa są wyładowywane wyłącznie w portach i miejscach wyładunku, w których stosuje się program pobierania próbek, o którym mowa w ust. 3.

Artykuł 11

Limity dostępu

Statki wspólnotowe nie prowadzą żadnych połowów w obszarze Cieśniny Skagerrak w obrębie 12 mil morskich od linii podstawowej Norwegii. Jednakże statkom pływającym pod banderą Danii lub Szwecji zezwala się na dokonywanie połowów w obrębie czterech mil morskich od linii podstawowej Norwegii.

Artykuł 12

Ustalanie rozmiaru oczek i grubości przędzy

Podczas przeprowadzania inspekcji statków wspólnotowych przez inspektorów wspólnotowych, inspektorów Komisji i inspektorów krajowych, rozmiar oczek i grubość sznurka, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, ustala się zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 517/2008 z dnia 10 czerwca 2008 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 850/98 w odniesieniu do ustalania rozmiaru oczek oraz oceny grubości przędzy sieci rybackich (⁴¹).

Artykuł 13

Przejściowe środki techniczne i kontrolne

Przejściowe środki techniczne i kontrolne w odniesieniu do statków wspólnotowych określono w załączniku III.

ROZDZIAŁ III

LIMITY POŁOWOWE ORAZ ZWIĄZANE Z NIMI WARUNKI W ODNIESIENIU DO STATKÓW RYBACKICH KRAJÓW TRZECICH

Artykuł 14

Upoważnienie

Statki pływające pod banderą Wenezueli lub Norwegii oraz statki rybackie zarejestrowane na Wyspach Owczych upoważnia się do dokonywania połowów na wodach terytorialnych Wspólnoty w granicach limitów połowowych określonych w załącznikuI oraz z zastrzeżeniem warunków określonych w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 1006/2008 oraz w art. 15–18 oraz art. 22– 27 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 15

Gatunki objęte zakazem połowów

Statkom rybackim krajów trzecich zabrania się dokonywania połowów, zatrzymywania na statku, przeładowywania oraz wyładowywania następujących gatunków na wszystkich wodach terytorialnych Wspólnoty:

- żarłacz olbrzymi (Cetorhinus maximus),

- żarłacz biały (Carcharodon carcharias).

Artykuł 16

Ograniczenia geograficzne

1. Połowy dokonywane przez statki rybackie pływające pod banderą Norwegii lub zarejestrowane na Wyspach Owczych są ograniczone do tych części obszaru 200 mil morskich, które leżą dalej niż 12 mil morskich od linii podstawowych państw członkowskich w obszarze ICES IV, cieśninie Kattegat i na Oceanie Atlantyckim na północ od 43^o00'N, z wyjątkiem obszaru, o którym mowa w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

2. Dopuszcza się połowy w cieśninie Skagerrak dokonywane przez statki pływające pod banderą Norwegii w odległości większej niż cztery mile morskie od linii podstawowych Danii oraz Szwecji.

3. Połowy dokonywane przez statki pływające pod banderą Wenezueli są ograniczone do tych części obszaru 200 mil morskich, które leżą dalej niż 12 mil morskich od linii podstawowej departamentu Gujany Francuskiej.

Artykuł 17

Tranzyt przez wody Wspólnoty

Statki rybackie krajów trzecich, które przepływają tranzytem przez wody terytorialne Wspólnoty, muszą sztauować sieci, tak aby nie można było ich używać, zgodnie z następującymi warunkami:

a) sieci, obciążniki i podobne narzędzia są odłączone od desek trałowych oraz drutów i lin holowniczych i podciągowych;

b) sieci, które są umieszczone na pokładzie lub nad pokładem, są solidnie przymocowane do części nadbudówki.

Artykuł 18

Warunki wyładunku połowów i przyłowów

Ryby pochodzące ze stad, w odniesieniu do których ustalono limity połowowe, nie są zatrzymywane na statku ani wyładowywane, chyba że połowów dokonały statki rybackie kraju trzeciego posiadającego kwotę połowową, która nie została wyczerpana.

Artykuł 19

Przejściowe środki techniczne i kontrolne

Przejściowe środki techniczne i kontrolne w odniesieniu do statków rybackich krajów trzecich określono w załączniku III.

ROZDZIAŁ IV

UPOWAŻNIENIA DO POŁOWÓW DLA STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH

Artykuł 20

Upoważnienia do połowów oraz związane z nimi warunki

1. Następujące statki wspólnotowe są zwolnione z obowiązku posiadania upoważnienia do połowów, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008, podczas prowadzenia działań połowowych w wodach Morza Północnego należących do Norwegii:

a) statki o pojemności do 200 GT włącznie;

b) statki dokonujące połowów ryb gatunków innych niż makrela, przeznaczonych do spożycia przez ludzi; lub

c) statki pływające pod banderą Szwecji, zgodnie z ustanowioną praktyką.

2. Maksymalną liczbę upoważnień do połowów i inne związane z nimi warunki dla statków wspólnotowych poławiających w wodach kraju trzeciego określono w części I załącznika IV.

3. W przypadku gdy jedno z państw członkowskich przekazuje kwotę innemu państwu członkowskiemu (swap) w odniesieniu do obszarów połowowych określonych w części I załącznika IV, na podstawie art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, taki transfer obejmuje transfer odpowiednich upoważnień do połowów i jest zgłaszany Komisji. Nie można jednak przekroczyć całkowitej liczby upoważnień do połowów dla każdego obszaru połowowego, określonej w części I załącznika IV.

4. Statki wspólnotowe spełniają wymogi dotyczące środków ochrony i kontroli oraz wszystkie pozostałe przepisy dotyczące obszaru, w którym prowadzą działalność.

Artykuł 21

Wyspy Owcze

Statki wspólnotowe posiadające upoważnienie do połowów ukierunkowanych jednego gatunku na wodach Wysp Owczych mogą prowadzić ukierunkowany połów innego gatunku pod warunkiem, że przedstawią organom Wysp Owczych wcześniejsze zawiadomienie o zmianie.

ROZDZIAŁ V

UPOWAŻNIENIA DO POŁOWÓW DLA STATKÓW RYBACKICH KRAJÓW TRZECICH

Artykuł 22

Obowiązek posiadania upoważnienia do połowów

1. Statki rybackie o pojemności mniejszej niż 200 GT pływające pod banderą Norwegii są zwolnione z obowiązku posiadania upoważnienia do połowów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008, podczas prowadzenia działań połowowych w wodach terytorialnych Wspólnoty.

2. Upoważnienie do połowów wydane statkowi rybackiemu kraju trzeciego prowadzącemu działania połowowe na wodach terytorialnych Wspólnoty przechowuje się na statku. Jednakże statki rybackie zarejestrowane na Wyspach Owczych lub w Norwegii są zwolnione z tego obowiązku.

Artykuł 23

Wniosek o wydanie upoważnienia do połowów

Bez uszczerbku dla art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1006/ 2008 wniosek o wydanie upoważnienia do połowów przedkładany Komisji przez organ kraju trzeciego zawiera następujące informacje:

a) nazwę statku;

b) numer wpisu do rejestru;

c) oznakę rybacką;

d) port rejestracji;

e) nazwisko (nazwę) i adres właściciela lub czarterującego;

f) pojemność brutto oraz długość całkowitą;

g) moc silnika;

h) sygnał rozpoznawczy oraz częstotliwość radiową;

i) planowaną metodę połowów;

j) planowany obszar połowów;

k) gatunki, które zamierza się poławiać;

l) okres, w odniesieniu do którego składa się wniosek o wydanie upoważnienia.

Artykuł 24

Liczba upoważnień do połowów

Maksymalną liczbę upoważnień do połowów i inne związane z nimi warunki dla statków krajów trzecich poławiających w wodach terytorialnych Wspólnoty określa się w części II załącznika IV.

Artykuł 25

Unieważnienie upoważnień

Bez uszczerbku dla przepisów rozdziału III rozporządzenia (WE) nr 1006/2008 upoważnienia do połowów mogą zostać unieważnione w związku z wydaniem nowych upoważnień do połowów. Takie unieważnienie staje się skuteczne od dnia poprzedzającego dzień wydania przez Komisję upoważnień do połowów. Nowe upoważnienia do połowów stają się skuteczne z dniem ich wydania.

Artykuł 26

Obowiązki posiadacza upoważnienia do połowów

1. Poza przestrzeganiem wszelkich wymogów w zakresie przekazywania danych ustanowionych zgodnie z art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008 statki rybackie krajów trzecich prowadzą dzienniki połowowe, do których wprowadza się informacje określone w części I załącznika V.

2. Przekazując informacje zgodnie z art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008 statki rybackie krajów trzecich przekazują Komisji informacje określone w załączniku VI, zgodnie z przepisami ustanowionymi w tym załączniku.

3. Ustępu 2 nie stosuje się do statków pływających pod banderą Norwegii, które poławiają w obszarze ICES IIIa.

Artykuł 27

Przepisy szczegółowe dotyczące departamentu Gujany Francuskiej

1. Poza warunkami określonymi w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 1006/2008 przyznanie uprawnień do połowów na wodach departamentu Gujany Francuskiej jest uwarunkowane zobowiązaniem się przez właściciela danego statku rybackiego kraju trzeciego do zezwolenia obserwatorowi na wejście na ten statek na wniosek Komisji.

2. Poza przestrzeganiem wszelkich wymogów w zakresie przekazywania danych ustanowionych zgodnie z art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008 statki rybackie krajów trzecich dokonujące połowów na wodach departamentu Gujany Francuskiej prowadzą dzienniki połowowe odpowiadające wzorowi znajdującemu się w części II załącznika V. Dane dotyczące połowów są przesyłane Komisji na jej wniosek za pośrednictwem organów Francji.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE POŁOWÓW W OBSZARZE GFCM

SEKCJA 1

Środki ochronne

Artykuł 28

Ustanowienie okresu ochronnego w odniesieniu do połowów koryfeny przy pomocy urządzeń powodujących koncentrację ryb (FAD)

1. W celu ochrony koryfeny (Coryphaena hippurus), a zwłaszcza młodych osobników, zakazuje się połowów koryfeny przy pomocy urządzeń powodujących koncentrację ryb (FAD) od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 14 sierpnia 2009 r. we wszystkich podobszarach geograficznych w obszarze objętym porozumieniem GFCM, zgodnie z załącznikiem VII.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli dane państwo członkowskie udowodni, że z powodu złej pogody statki rybackie pływające pod jego banderą nie mogły wykorzystać swoich normalnych dni połowowych, to państwo członkowskie może przenieść dni utracone przez swoje statki w odniesieniu do połowów przy pomocy FAD do dnia 31 stycznia kolejnego roku. Państwa członkowskie, które chcą skorzystać z takiego przeniesienia, przedstawiają Komisji do dnia 1 stycznia 2010 r. wniosek o przyznanie dodatkowej liczby dni, w ciągu których dany statek będzie uprawniony do połowów koryfeny przy pomocy FAD w trakcie okresu obowiązywania zakazu od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 stycznia 2010 r. Do wniosku należy dołączyć następujące informacje:

a) sprawozdanie zawierające szczegółowe informacje dotyczące wstrzymania odnośnej działalności połowowej, w tym odpowiednie informacje meteorologiczne;

b) nazwę statku;

c) numer wpisu do rejestru;

d) oznaki rybackie, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004 z dnia 30 grudnia 2003 r. dotyczącego rejestru statków rybackich Wspólnoty (⁴²).

Komisja przekazuje informacje otrzymane od państw członkowskich do Sekretarza Wykonawczego GFCM.

3. Do dnia 1 listopada 2009 r. państwa członkowskie prześlą Komisji sprawozdanie z wprowadzenia środków, o których mowa w ust. 2, w odniesieniu do roku 2008.

4. Do dnia 15 stycznia 2010 r. państwa członkowskie złożą Komisji sprawozdanie z całkowitych wyładunków i przeładunków koryfeny przeprowadzonych w 2009 roku przez statki rybackie pływające pod ich banderą we wszystkich podobszarach geograficznych w obszarze objętym porozumieniem GFCM, zgodnie z załącznikiem VII.

Komisja przekazuje informacje otrzymane od państw członkowskich do Sekretarza Wykonawczego GFCM.

Artykuł 29

Ustanowienie obszarów ograniczonych połowów w celu ochrony wrażliwych siedlisk głębinowych

1. Połowy przy pomocy drag ciągnionych i włoków dennych są zabronione w obszarach ograniczonych następującymi współrzędnymi:

a) obszar ograniczonych połowów głębinowych „rafa Lophelia przy Capo Santa Maria di Leuca'*

- 39º 27.72'N, 18º 10.74'E

- 39º 27.80' N, 18º 26.68' E

- 39º 11.16' N, 18º 32.58' E

- 39º 11.16' N, 18º 04.28' E;

b) obszar ograniczonych połowów głębinowych „obszar delty Nilu z zimnymi wyciekami węglowodorowymi”

- 31º 30.00' N, 33º 10.00' E

- 31º 30.00' N, 34º 00.00' E

- 34º 00.00' N, 34º 00.00' E

- 32º 00.00' N, 33º 10.00' E;

c) obszar ograniczonych połowów głębinowych „The Eratos-thenes Seamount”

- 33º 00.00' N, 32º 00.00' E

- 33º 00.00' N, 33º 00.00' E

- 34º 00.00' N, 33º 00.00' E

- 34º 00.00' N, 32º 00.00' E.

2. Państwa członkowskie podejmują środki konieczne do ochrony wrażliwych siedlisk głębinowych w obszarach określonych w ust. 1, a w szczególności zapewniają ochronę tych obszarów przed wpływem działalności innego rodzaju niż działalność połowowa, zagrażających zachowaniu cech, które posiadają te siedliska.

Artykuł 30

Minimalny rozmiar oczek sieci włóczonych stosowanych w pewnych lokalnych i sezonowych połowach włokami dennymi w Morzu Śródziemnym

1. W drodze odstępstwa od art. 8 ust. 1 lit. h) i art. 9 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia (WE) nr 1967/2006 państwa członkowskie mogą nadal zezwalać statkom rybackim pływającym pod ich banderą na stosowanie oczka worka włoka mniejszego niż 40 mm o kształcie romboidalnym w celu uczestniczenia w pewnych lokalnych i sezonowych połowach włokami dennymi eksploatujących stada ryb niedzielone z krajami trzecimi.

2. Ustęp 1 stosuje się wyłącznie do działalności połowowej, na którą państwa członkowskie wydały oficjalne zezwolenie zgodnie z prawem krajowym obowiązującym dnia 1 stycznia 2007 r. i która nie wiąże się ze zwiększeniem nakładu połowowego w odniesieniu do 2006 roku.

3. Państwa członkowskie przekażą Komisji do dnia 15 stycznia 2009 r., za pośrednictwem zwyczajowego systemu przetwarzania danych, wykaz statków uprawnionych zgodnie z ust. 1.

4. Wykaz uprawnionych statków zawiera następujące informacje:

a) nazwę statku;

b) numer w rejestrze wspólnotowej floty rybackiej wraz z oznaką rybacką, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 26/2004;

c) dozwolony połów (połowy) prowadzony(-e) przez każdy statek, określony(-e) zgodnie ze stadem docelowym (stadami docelowymi), obszarem połowowym określonym w załączniku VII oraz cechami technicznymi dotyczącymi rozmiaru oczek stosowanych narzędzi połowowych;

d) okres połowów objęty zezwoleniem.

5. Jeżeli wykaz uprawnionych statków, o którym mowa w ust. 4, nie zawiera zmian w stosunku do informacji przekazanych w 2008 roku, państwa członkowskie poinformują Komisję do dnia 15 stycznia 2009 r., że nie wprowadzono w nim żadnych zmian.

6. Komisja przekazuje informacje otrzymane od państw członkowskich do Sekretarza Wykonawczego GFCM.

SEKCJA 2

Sprawozdawczość dotycząca matryc statystycznych

Artykuł 31

Przekazywanie danych

1. Do dnia 30 czerwca 2009 r. państwa członkowskie przekazują Sekretarzowi Wykonawczemu GFCM dane dotyczące zadania 1.1 oraz zadania 1.2 matrycy statystycznej GFCM zgodnie z załącznikiem X.

2. Do dnia 30 czerwca 2009 r. państwa członkowskie przekazują Sekretarzowi Wykonawczemu GFCM, w możliwie najszerszym zakresie, dane dotyczące zadania 1.3, 1.4 i 1.5 matrycy statystycznej GFCM zgodnie z załącznikiem X.

3. W celu przekazania danych, o których mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie stosują system wprowadzania danych GFCM dostępny na stronie internetowej GFCM (⁴³).

4. Państwa członkowskie informują Komisję o danych przekazanych na podstawie niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW W OBSZARZE PODLEGAJĄCYM REGULACJI NAFO

Artykuł 32

Raporty połowowe

1. Kapitan statku uprawnionego do połowów halibuta grenlandzkiego zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2115/2005 przesyła drogą elektroniczną właściwym organom swojego państwa członkowskiego bandery raport połowowy określający ilości halibuta grenlandzkiego złowione przez swój statek, w tym operacje połowowe o wyniku zerowym.

2. Raport przewidziany w ust. 1 przekazuje się po raz pierwszy najpóźniej z końcem dziesiątego dnia następującego po dacie wejścia statku na obszar podlegający regulacji NAFO lub po rozpoczęciu rejsu połowowego. Raport przekazuje się co pięć dni. Jeśli uznano, że połowy halibuta grenlandzkiego zgłoszone zgodnie z ust. 1 wyczerpały 75 % przydziału kwoty państwa członkowskiego bandery, kapitan statku przekazuje raporty co trzy dni.

3. Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji otrzymane raporty połowowe. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje do Sekretariatu NAFO.

Artykuł 33

Dodatkowe środki kontroli

1. Statki uprawnione do połowów halibuta grenlandzkiego zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2115/2005 mogą wchodzić na obszar podlegający regulacji NAFO w celu połowu halibuta grenlandzkiego wyłącznie jeżeli posiadają mniej niż 50 ton dowolnego połowu lub jeżeli zezwolono na dostęp zgodnie z ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu.

2. Jeżeli statek uprawniony do połowów halibuta grenlandzkiego zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2115/2005 posiada połowy pochodzące spoza obszaru podlegającego regulacji NAFO o masie 50 ton lub większej, najpóźniej 72 godziny przed wejściem (ENT) na obszar podlegający regulacji NAFO powiadamia Sekretariat NAFO pocztą elektroniczną lub faksem o ilości połowu zatrzymanego na statku, pozycji (szerokość/długość geograficzna), gdzie kapitan statku przewiduje rozpoczęcie połowów, oraz przewidywanej godzinie przybycia na tę pozycję.

3. Jeżeli wskutek powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, statek inspekcyjny sygnalizuje zamiar przeprowadzenia inspekcji, przekazuje statkowi rybackiemu współrzędne punktu kontroli, w którym ma odbyć się inspekcja. Punkt kontroli znajduje się nie dalej niż 60 mil morskich od pozycji, gdzie kapitan statku przewiduje rozpoczęcie połowów.

4. Jeżeli statek rybacki uprawniony do połowów halibuta grenlandzkiego zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2115/ 2005 do czasu wejścia na obszar podlegający regulacji NAFO nie otrzyma komunikatu z Sekretariatu NAFO ani ze statku inspekcyjnego, że statek inspekcyjny zamierza przeprowadzić inspekcje zgodnie z ust. 3, statek rybacki może podjąć połowy. Statek rybacki może również rozpocząć połowy bez wcześniejszej inspekcji jeżeli statek inspekcyjny nie rozpoczął inspekcji w ciągu trzech godzin po przybyciu statku rybackiego do punktu kontroli.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE WYŁADUNKU LUB PRZEŁADUNKU RYB MROŻONYCH PO ZŁOWIENIU PRZEZ STATKI RYBACKIE KRAJÓW TRZECICH W OBSZARZE OBJĘTYM KONWENCJĄ NEAFC

Artykuł 34

Kontrola prowadzona przez państwo portu

Bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia (EWG) nr 2847/ 93 i rozporządzenia Rady (WE) nr 1093/94 z dnia 6 maja 1994 r. ustalającego warunki, na których statki rybackie państw trzecich mogą bezpośrednio wyładowywać i sprzedawać swoje połowy w portach wspólnotowych (⁴⁴) procedury ustanowione w niniejszym rozdziale stosuje się do wyładunków i przeładunków w portach państw członkowskich ryb mrożonych po złowieniu przez statki rybackie krajów trzecich w obszarze objętym Konwencją NEAFC.

Artykuł 35

Wyznaczone porty

Wyładunki i przeładunki na wodach terytorialnych Wspólnoty dozwolone są wyłącznie w wyznaczonych portach.

Państwa członkowskie wyznaczają miejsce wykorzystywane do wyładunków lub miejsce w pobliżu brzegu (wyznaczone porty), gdzie zezwala się na operacje wyładunku lub przeładunku ryb, o których mowa w art. 34. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach w wykazie wyznaczonych portów z 2007 roku co najmniej piętnaście dni przed wejściem zmiany w życie.

Komisja publikuje wykaz wyznaczonych portów oraz zmiany w wykazie w serii „C” Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej i zamieszcza je na swojej stronie internetowej.

Artykuł 36

Wcześniejsze zawiadomienie o wejściu do portu

1. W drodze odstępstwa od art. 28e ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 kapitanowie wszystkich statków rybackich, na których znajdują się ryby, o których mowa w art. 34 niniejszego rozporządzenia, zamierzający wpłynąć do portu bądź dokonać przeładunku, lub ich przedstawiciele zawiadamiają właściwe organy państwa członkowskiego, z którego portu zamierzają skorzystać, co najmniej trzy dni robocze przed przewidywaną godziną przybycia do portu.

2. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, załącza się formularz zawarty w części I załącznika IX, którego część A jest odpowiednio wypełniona zgodnie z następującymi zasadami:

a) jeżeli statek rybacki wyładowuje własny połów – stosuje się formularz PSC 1;

b) jeżeli statek rybacki prowadził operacje przeładunku – stosuje się formularz PSC 2. W takich przypadkach dla każdego statku przekazującego stosuje się odrębny formularz.

3. Kapitanowie statków lub ich przedstawiciele mogą anulować wcześniejsze zawiadomienie poprzez powiadomienie właściwych organów portu, z którego zamierzają skorzystać, co najmniej 24 godziny przed zgłoszonym przewidywanym czasem przybycia. Do tego powiadomienia dołącza się kopie oryginału formularza PSC 1 lub PSC 2 z adnotacją „ANULOWANO” naniesioną na części B.

4. W przypadku gdy statek prowadził operacje przeładunku, właściwe organy państwa członkowskiego portu niezwłocznie przekazują kopię formularza, o którym mowa w ust. 2 i 3, państwu bandery statku rybackiego, państwu (państwom) bandery statków przekazujących, a także Sekretarzowi NEAFC.

Artykuł 37

Zezwolenie na wyładunek lub przeładunek

1. Właściwe organy państwa członkowskiego portu mogą zezwolić na wyładunki lub przeładunki jedynie, gdy państwo bandery statku rybackiego zamierzającego dokonać wyładunku lub przeładunku bądź, w przypadku gdy statek prowadził operacje przeładunku poza portem, państwo lub państwa bandery statku przekazującego potwierdziły poprzez zwrot kopii formularza przekazanego na mocy art. 36 ust. 4 z odpowiednio wypełnioną częścią B, że:

a) statki rybackie, które zadeklarowały połów ryb, posiadały wystarczającą kwotę w odniesieniu do zadeklarowanych gatunków;

b) ilości ryb na statku zostały odpowiednio zgłoszone i uwzględnione przy obliczeniu wszelkich ograniczeń połowowych lub ograniczeń nakładu, które mogą mieć zastosowanie;

c) statki rybackie, które zadeklarowały połów ryb, posiadały upoważnienie do połowów w zadeklarowanych obszarach;

d) obecność statku w zadeklarowanym obszarze połowów zweryfikowano zgodnie z danymi VMS.

Operacje wyładunku lub przeładunku można rozpocząć wyłącznie po wydaniu zezwolenia przez właściwe organy państwa członkowskiego portu.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 właściwe organy państwa członkowskiego portu mogą zezwolić na całość lub część wyładunku w przypadku braku potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, lecz w takich przypadkach przechowują odnośne ryby pod swoją kontrolą. Ryby te zostają zwrócone w celu sprzedaży, przekazania lub transportu wyłącznie po otrzymaniu potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1. Jeżeli w ciągu 14 dni od wyładunku nie otrzymano potwierdzenia, właściwe organy państwa członkowskiego portu mogą skonfiskować ryby i pozbyć się ich zgodnie z przepisami krajowymi.

3. Właściwe organy państwa członkowskiego portu bezzwłocznie informują, poprzez przekazanie Komisji i Sekretarzowi NEAFC egzemplarza formularza określonego w części I załącznika IX, którego część C została odpowiednio wypełniona, o swojej decyzji dotyczącej wydania lub niewydania zezwolenia na wyładunek lub przeładunek, jeśli wyładowane lub przeładowane ryby złowiono w obszarze objętym Konwencją NEAFC.

Artykuł 38

Inspekcje

1. Co roku właściwe organy państw członkowskich prowadzą w swoich portach inspekcje co najmniej 15 % wyładunków lub przeładunków dokonywanych przez statki rybackie krajów trzecich, o których mowa w art. 34.

2. Inspekcje obejmują monitorowanie całego rozładunku lub przeładunku oraz kontrolę krzyżową ilości podanych we wcześniejszym zawiadomieniu o wyładunku w podziale na gatunki oraz ilości wyładowanych lub przeładowanych w podziale na gatunki.

3. Inspektorzy podejmują wszelkie możliwe starania w celu uniknięcia niepotrzebnego opóźnienia statku rybackiego i gwarantują minimalny stopień ingerencji i utrudnień na statku rybackim, a także dbają o uniknięcie pogorszenia jakości ryb.

Artykuł 39

Sprawozdania z inspekcji

1. Każda inspekcja jest dokumentowana poprzez sporządzenie sprawozdania z inspekcji zgodnie z częścią II załącznika IX.

2. Kopia każdego sprawozdania z inspekcji jest niezwłocznie przekazywana państwu bandery statku rybackiego objętego inspekcją oraz państwu lub państwom bandery statków przekazujących oraz Komisji i Sekretarzowi NEAFC, jeśli wyładowane lub przeładowane ryby złowiono w obszarze objętym Konwencją NEAFC.

3. Na wniosek państwa bandery statku rybackiego objętego inspekcją zostaje mu przekazany oryginał lub potwierdzona kopia każdego sprawozdania z inspekcji.

ROZDZIAŁ VIIIa

ETYKIETOWANIE RYB ZAMROŻONYCH PO ZŁOWIENIU NA OBSZARZE OBJĘTYM KONWENCJĄ NEAFC PRZEZ STATKI WSPÓLNOTOWE LUB STATKI PAŃSTW TRZECICH

Artykuł 39a

Etykietowanie ryb mrożonych

Po zamrożeniu wszystkie ryby złowione na obszarze objętym konwencją NEAFC są wyraźnie oznaczane czytelną etykietą lub pieczęcią. Na etykiecie lub pieczęci, którą umieszcza się na każdej skrzyni lub bloku ryb mrożonych, podaje się gatunek, datę produkcji, podobszar ICES i rejon, na którym dokonano połowu, oraz nazwę statku, który dokonał połowu.

ROZDZIAŁ IX

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW W OBSZARZE OBJĘTYM KONWENCJĄ CCAMLR

SEKCJA 1

Ograniczenia i wymogi w odniesieniu do informacji o statkach

Artykuł 40

Zakazy oraz ograniczenia połowowe

1. Ukierunkowane połowy gatunków wymienionych w załączniku X są zakazane w obszarach oraz w okresach wskazanych w tym załączniku.

2. W odniesieniu do nowych połowów i zwiadów rybackich ograniczenia połowowe oraz ograniczenia przyłowów określone w załączniku XI stosuje się w podobszarach wskazanych w tym załączniku.

SEKCJA 2

Zwiady rybackie

Artykuł 41

Zasady postępowania podczas zwiadów rybackich

Bez uszczerbku dla art. 4 rozporządzenia (WE) nr 601/2004 państwa członkowskie dbają o to, by wszystkie wspólnotowe statki były wyposażone w:

a) odpowiedni sprzęt komunikacyjny (w tym radio MF/HF oraz co najmniej jedną radioboję ratunkową o częstotliwości 406 MHz (EPIRB – Emergency Position Indicating Radio Beacon) oraz by na pokładzie obecni byli wykwalifikowani operatorzy, a statki, o ile to możliwe, były również wyposażone w sprzęt GMDSS;

b) wystarczającą liczbę kombinezonów ratunkowych dla wszystkich znajdujących się na pokładzie osób;

c) odpowiedni sprzęt konieczny w sytuacji nagłych przypadków wymagających pomocy medycznej, które mogą wystąpić podczas rejsu;

d) zapasy żywności, słodkiej wody, paliwa i części zamiennych do sprzętu koniecznego w sytuacjach nieprzewidzianych opóźnień i zagrożenia;

e) zatwierdzony okrętowy plan zapobiegania rozlewom olejowym (SOPEP) przedstawiający sposoby łagodzenia skutków zanieczyszczeń morskich (w tym ubezpieczenie) w przypadku wycieku paliwa lub rozlania się produktów odpadowych.

Artykuł 42

Uczestnictwo w zwiadach rybackich

1. Statki rybackie pływające pod banderą państwa członkowskiego i w nim zarejestrowane, o których powiadomiono CCAMRL zgodnie z przepisami art. 7 i 7a rozporządzenia (WE) nr 601/2004, mogą uczestniczyć w zwiadach rybackich przy użyciu sznurów haczykowych w odniesieniu do Dissostichus spp. na podobszarach FAO 88.1 i 88.2 oraz w rejonach 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3b) poza obszarami podlegającymi jurysdykcji krajowej.

2. W rejonie 58.4.3b) w tym samym czasie połowów dokonuje nie więcej niż jeden statek rybacki.

3. W odniesieniu do podobszarów FAO 88.1 i 88.2 oraz rejonów 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3b) całkowite limity połowowe oraz limity przyłowów przypadające na podobszar i rejon, a także ich rozdział między małe obszary badawcze (Small Scale Research Units, w skrócie SSRU) w ramach każdego z nich, określono w załączniku XII. Połowy na małym obszarze badawczym wstrzymuje się, jeśli zgłoszony połów osiąga określony limit połowowy, a odnośny mały obszar badawczy zamyka się dla połowów na pozostałą część sezonu.

4. Połowy odbywają się na możliwie jak największym obszarze geograficznym oraz batymetrycznym w celu uzyskania informacji niezbędnych do ustalenia możliwości prowadzenia połowów oraz w celu uniknięcia nadmiernego skoncentrowania połowów i nakładu połowowego. Jednakże połowy w podobszarach FAO 88.1 oraz 88.2, a także w rejonach 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3b) są zabronione na głębokości mniejszej niż 550 m.

Artykuł 43

Systemy sprawozdawczości

Statki rybackie uczestniczące w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 42, podlegają następującym systemom sprawozdawczości dotyczącym połowów oraz nakładu połowowego:

a) pięciodniowemu systemowi sprawozdawczości połowu i nakładu określonemu w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 601/2004, z wyjątkiem tego, że państwa członkowskie składają Komisji raporty połowowe i raporty dotyczące nakładu połowowego nie później niż dwa dni robocze po zakończeniu okresu sprawozdawczego, w celu natychmiastowego przekazania do CCAMLR. W odniesieniu do podobszarów FAO 88.1 i 88.2 oraz rejonów 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3b) raporty sporządza się w odniesieniu do małych obszarów badawczych;

b) miesięcznemu systemowi sprawozdawczości w odniesieniu do połowu i nakładu według dokładnej skali określonemu w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 601/2004;

c) zgłaszana jest całkowita liczba oraz masa odrzuconych osobników Dissostichus eleginoides i Dissostichus mawsoni, łącznie z tymi w stanie „galaretowatym”.

Artykuł 44

Definicja zaciągów

1. Do celów niniejszej sekcji zaciąg obejmuje ustawienie przynajmniej jednej liny w danym miejscu. Do celów sprawozdawczości dotyczącej połowów oraz nakładu połowowego dokładne położenie geograficzne zaciągu jest określane przez środkowy punkt liny lub lin.

2. W celu oznaczenia jako zaciąg badawczy:

a) każdy zaciąg badawczy musi być oddalony o co najmniej pięć mil morskich od jakiegokolwiek innego zaciągu badawczego; odległość należy odmierzyć od środkowego punktu geograficznego każdego zaciągu badawczego;

b) każdy zaciąg obejmuje przynajmniej 3 500 haczyków oraz nie więcej niż 5 000 haczyków; może się składać z oddzielnych lin ustawionych w tym samym miejscu;

c) czas zanurzenia każdego zaciągu sznurów haczykowych wynosi co najmniej sześć godzin, liczonych od momentu ukończenia procesu ustawiania lin do rozpoczęcia procesu zaciągania.

Artykuł 45

Plany badawcze

Statki rybackie uczestniczące w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 42, realizują plany badawcze na wszystkich małych obszarach badawczych, na które podzielono rejony 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3b). Plan badawczy jest realizowany w następujący sposób:

a) po pierwszym wejściu na mały obszar badawczy pierwszych 10 zaciągów, czyli „pierwszy cykl”, oznacza się jako „zaciągi badawcze” i muszą one spełniać kryteria określone w art. 44 ust. 2; zaciągi badawcze prowadzi się na pozycjach lub blisko pozycji określonych przez Sekretariat CCAMLR w oparciu o warstwowe losowanie próby w wyznaczonych obszarach w ramach danego małego obszaru badawczego;

b) kolejnych 10 zaciągów, lub 10 ton połowu, w zależności od tego, którą z wartości progowych osiąga się jako pierwszą, oznacza się jako „drugi cykl”. Zaciągi w drugim cyklu, według uznania kapitana, można przeprowadzać jako część zwykłego zwiadu rybackiego. Jednak zaciągi te można również oznaczać jako zaciągi badawcze, pod warunkiem, że spełniają one wymogi art. 44 ust. 2;

c) po ukończeniu pierwszego i drugiego cyklu zaciągów, jeśli kapitan zamierza kontynuować połowy w granicach małego obszaru badawczego, statek rozpoczyna „trzeci cykl”, wskutek czego dokonuje się ogółem 20 zaciągów badawczych we wszystkich trzech cyklach. Trzeci cykl zaciągów zostaje zakończony podczas tego samego pobytu na małym obszarze badawczym, w czasie którego zrealizowano pierwszy i drugi cykl;

d) po ukończeniu 10 zaciągów badawczych w trzecim cyklu, statek może kontynuować połowy w obrębie małego obszaru badawczego.

Artykuł 46

Plany zbierania danych

1. Statki rybackie uczestniczące w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 42, realizują plany zbierania danych we wszystkich małych obszarach badawczych, na które podzielono podobszary FAO 88.1 i 88.2 oraz rejony 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3b). Plan zbierania danych obejmuje następujące dane:

a) pozycję oraz głębokość morza na końcu każdej liny zaciągu;

b) czas ustawiania, zanurzenia oraz wybierania;

c) ilość oraz gatunki ryb straconych na powierzchni;

d) liczba zestawów haczyków;

e) rodzaj przynęty;

f) skuteczność przynęty (w %);

g) rodzaj haczyka.

2. Wszystkie dane, o których mowa w ust. 1, są zbierane w odniesieniu do każdego zaciągu badawczego; w zaciągu badawczym do 100 ryb należy zwłaszcza zmierzyć wszystkie ryby, a z co najmniej 30 ryb pobiera się próbki w celu przeprowadzenia badań biologicznych. W przypadku złowienia więcej niż 100 ryb stosuje się metodę losowego pobierania podpróbek.

Artykuł 47

Program znakowania

1. Bez uszczerbku dla art. 7b rozporządzenia (WE) nr 601/ 2004 każdy statek poławiający sznurami haczykowymi znakuje i wypuszcza Dissostichus spp podczas połowów, z częstotliwością określoną w środku ochrony dla tego gatunku zgodnie z protokołem CCAMLR dotyczącym znakowania.

2. Od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia do końca sezonu połowowego 2008/2009 każdy statek poławiający sznurami haczykowymi znakuje i wypuszcza raje sukcesywnie podczas połowów, z częstotliwością określoną w środku ochrony dla tego gatunku zgodnie z protokołem CCAMLR dotyczącym znakowania. Wszystkie znakowane raje podlegają podwójnemu znakowaniu i są wypuszczane żywe.

3. Wszelkie znaczki służące do znakowania antarów i rai używane w zwiadach rybackich muszą pochodzić z Sekretariatu CCAMLR.

Artykuł 48

Obserwatorzy naukowi

1. W trakcie całej działalności połowowej w ramach okresu połowowego na każdym statku rybackim uczestniczącym w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 42, przebywa co najmniej dwóch obserwatorów naukowych, spośród których jeden jest obserwatorem wyznaczonym zgodnie z Systemem Międzynarodowych Obserwacji Naukowych CCAMLR.

1a. W trakcie całej działalności połowowej w ramach okresu połowowego na każdym statku uczestniczącym w połowie kryla, o którym mowa w art. 49, przebywa co najmniej jeden obserwator naukowy wyznaczony zgodnie z Systemem Międzynarodowych Obserwacji Naukowych CCAMLR lub spełniający wymagania tego systemu.

2. Każde państwo członkowskie, z zastrzeżeniem mających zastosowanie krajowych przepisów ustawowych i wykonawczych i zgodnie z tymi przepisami, w tym przepisami regulującymi dopuszczanie dowodów w sądach krajowych, uznaje sprawozdania inspektorów wyznaczonych przez umawiającą się stronę Konwencji CCAMLR w ramach tego systemu i podejmuje w związku z nimi działania na takiej samej zasadzie jak w przypadku sprawozdań własnych inspektorów; zarówno odnośne państwo członkowskie, jak i wyznaczająca umawiająca się strona Konwencji CCAMLR współpracują w celu ułatwienia postępowań sądowych lub innych postępowań będących rezultatem wszelkich takich sprawozdań.

Artykuł 49

Zawiadomienia o zamiarze uczestnictwa w połowie kryla w sezonie połowowym 2009/2010

1. Tylko te państwa członkowskie, które są członkami Komisji CCAMLR, mogą w sezonie połowowym 2009/2010 poławiać kryla na obszarze objętym Konwencją CCAMLR. W drodze odstępstwa od art. 5a rozporządzenia (WE) nr 601/2004 takie państwa członkowskie zamierzające poławiać kryla w obszarze objętym Konwencją CCAMLR powiadamiają o tym Sekretariat CCAMLR i Komisję nie później niż dnia 1 czerwca 2009 r., bezpośrednio przed sezonem, w którym zamierzają poławiać ten gatunek, używając formularza przedstawionego w załączniku XII do niniejszego rozporządzenia, tak by zagwarantować dokonanie przez Komisję CCAMLR odpowiedniego przeglądu przed rozpoczęciem połowów przez statki, a także formularza konfiguracji sieci przy użyciu formatu określonego w załączniku XIII.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/ 2004 dotyczące każdego statku, któremu państwo członkowskie ma zezwolić na uczestnictwo w połowach kryla.

3. Państwa członkowskie zamierzające poławiać kryla w obszarze objętym Konwencją CCAMLR powiadamiają wyłącznie o statkach pływających pod ich banderą w momencie powiadomienia.

4. W drodze odstępstwa od ust. 3 państwa członkowskie są uprawnione do zezwolenia na uczestnictwo w połowach kryla innego statku niż statek zgłoszony do CCAMLR zgodnie z ust. 1– 3, jeśli zgłoszony statek nie może uczestniczyć z uzasadnionych przyczyn operacyjnych lub z powodu siły wyższej. W takiej sytuacji zainteresowane państwa członkowskie bezzwłocznie informują Sekretariat CCAMLR i Komisję, dostarczając:

(i) wszystkie szczegółowe informacje dotyczące statku(-ów) zastępczego(-ych), o którym(-ych) mowa w ust. 2;

(ii) wyczerpujące wyjaśnienie powodów uzasadniających zastąpienie i wszelkie odpowiednie dokumenty potwierdzające.

5. W drodze odstępstwa od ust. 3 i 4 państwa członkowskie nie zezwalają na połowy kryla statkom znajdującym się w którymkolwiek wykazie CCAMLR dotyczącym statków prowadzących połowy NNN.

Artykuł 50

Zapobiegawcze ograniczenia połowowe dla połowów kryla w niektórych podobszarach

1. Całkowite łączne połowy kryla w statystycznych podobszarach 48.1, 48.2, 48.3 i 48.4 są ograniczone do 3,47 mln ton w każdym sezonie połowowym. Całkowite połowy kryla w rejonie statystycznym 58.4.2 są ograniczone do 2,645 mln ton w każdym sezonie połowowym.

2. Do czasu przydzielenia wspomnianego limitu całkowitych połowów mniejszym jednostkom zarządzania w oparciu o opinię Komitetu Naukowego całkowite łączne połowy w statystycznych podobszarach 48.1, 48.2, 48.3 i 48.4 są ograniczone do 620 000 ton w każdym sezonie połowowym. Całkowite połowy w rejonie 58.4.2 są ograniczone do 260 000 ton na zachód od 55^oE i 192 000 ton na wschód od 55^oE w każdym sezonie połowowym.

3. Sezon połowowy rozpoczyna się dnia 1 grudnia każdego roku i kończy dnia 30 listopada roku następnego.

4. (skreślony).

Artykuł 51

System sprawozdawczości w odniesieniu do danych dotyczących połowów kryla

1. Sprawozdania z połowów kryla składa się zgodnie z art. 11, 13 i 14 rozporządzenia (WE) 601/2004.

2. Połowy kryla prowadzi się zgodnie z art. 9 rozporządzenia Rady (WE) 600/2004 z dnia 22 marca 2004 r. ustanawiającego niektóre środki techniczne stosowane do działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (⁴⁵).

3. Statki stosują na włokach urządzenia zapobiegające połowowi ssaków morskich.

4. W przypadku gdy całkowite zgłoszone połowy w jakimkolwiek sezonie połowowym są wyższe lub równe 80 % wartości progowej 620 000 ton w podobszarach 48.1, 48.2, 48.3 i 48.4, 260 000 ton na zachód od 55^oE i 192 000 ton na wschód od 55^oE w podobszarze 58.4.2, sprawozdania z połowów składa się zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) 601/2004.

5. W sezonie połowowym następującym po sezonie, w którym całkowite połowy były większe niż 80 % lub równe 80 % wartości progowej określonej w ust. 2, połowy są zgłaszane zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) 601/2004, gdy całkowite połowy są większe niż 50 % lub równe 50 % tej wartości progowej.

6. Państwa członkowskie składają Sekretarzowi Wykonawczemu CCAMLR sprawozdanie dotyczące całkowitej masy początkowej złowionego i straconego kryla wraz z kopią sprawozdania dla Komisji.

7. Pod koniec każdego sezonu połowowego państwa członkowskie otrzymują od wszystkich swoich statków niezbędne dane z każdego zaciągu w celu wypełnienia formularza CCAMLR z danymi dotyczącymi połowu i nakładu według dokładnej skali. Państwo członkowskie przekazuje te dane, używając przygotowanego przez CCAMLR formularza C1 odnoszącego się do połowów włokiem, Sekretarzowi Wykonawczemu CCAMLR i Komisji nie później niż dnia 1 kwietnia następnego roku.

Artykuł 52

Przejściowy zakaz połowów dalekomorskich przy użyciu sieci skrzelowych

1. Do celów niniejszego artykułu stosuje się następującą definicję:

Sieci skrzelowe to sieci pojedynczych, podwójnych lub potrójnych ścian siatki ustawionych pionowo, blisko powierzchni, w toni wodnej lub na dnie; w sieci tej ryby zaczepiają się skrzelami, zaplątują się lub utykają w ich oczkach. Sieci skrzelowe są wyposażone w pływaki umocowane na nadborze i, zazwyczaj, obciążniki na podborze. Sieci skrzelowe składają się z pojedynczej lub, rzadziej, podwójnej lub potrójnej siatki (zwanej „siecią trójścienną”) złączonej na tych samych linach obramowania. Niektóre typy sieci mogą być łączone w jedno narzędzie (na przykład sieć trójścienna połączona z siecią skrzelową). Sieci te mogą być używane oddzielnie albo - częściej - zestawia się kolejno dużą ich liczbę („zestawy” sieci). Narzędzie może być wystawione, zakotwiczone na dnie (tzw „sieć stawna denna”) lub dryfujące, unoszące się swobodnie lub połączone ze statkiem (tzw. „sieć dryfująca”).

2. Stosowanie sieci skrzelowych w obszarze objętym Konwencją CCAMLR, w celach innych niż badania naukowe, jest zabronione do czasu zbadania przez Komitet Naukowo-Badawczy ewentualnego wpływu tego narzędzia połowowego i złożenia przez niego sprawozdania na ten temat, oraz do czasu wyrażenia przez Komisję zgody na podstawie opinii Komitetu Naukowo-Badawczego świadczącej o tym, że w obszarze objętym Konwencją CCAMLR można stosować taką metodę połowów.

3. Wniosek dotyczący stosowania sieci skrzelowych w celach badań naukowych w wodach głębszych niż 100 m zgłasza się z wyprzedzeniem Komitetowi Naukowo-Badawczemu i jest on zatwierdzany przez Komisję przed rozpoczęciem takich badań.

4. Każdy statek planujący tranzyt przez obszar objęty Konwencją CCAMLR i posiadający sieci skrzelowe musi z wyprzedzeniem powiadomić Sekretariat CCAMLR o swoich zamiarach, w tym o przewidywanych datach przepływania przez obszar objęty Konwencją CCAMLR. Każdy statek posiadający sieci skrzelowe w obrębie obszaru objętego Konwencją CCAMLR, który nie dokonał takiego powiadomienia z wyprzedzeniem, uznaje się za naruszający niniejszy przepis.

Artykuł 53

Zmniejszanie przypadkowej śmiertelności ptaków morskich

1. Bez uszczerbku dla art. 8 rozporządzenia (WE) nr 601/ 2004 statki używające wyłącznie hiszpańskiej metody połowów sznurami haczykowymi uwalniają obciążniki, zanim nastąpi napięcie sznurów.

2. Można stosować następujące obciążniki:

a) tradycyjne obciążniki wykonane z kamienia lub z betonu o masie co najmniej 8,5 kg, rozmieszczone w odstępach nie większych niż 40 m;

b) tradycyjne obciążniki wykonane z kamienia lub z betonu o masie co najmniej 6 kg, rozmieszczone w odstępach nie większych niż 20 m; lub

c) lite obciążniki stalowe, niewykonane z ogniw łańcucha, o masie co najmniej 5 kg, rozmieszczone w odstępach nie większych niż 40 m.

3. Statki posługujące się wyłącznie metodą połowu przy pomocy takli (trotline) stosują obciążniki jedynie na dalszym końcu węd takli. Obciążnikami są tradycyjne obciążniki o masie co najmniej 6 kg lub lite obciążniki stalowe o masie co najmniej 5 kg.

4. Statki posługujące się zarówno hiszpańską metodą, o której mowa w ust. 1, jak i metodą połowu przy pomocy takli, o której mowa w ust. 3, stosują:

(i) w przypadku metody hiszpańskiej: obciążenie sznurów zgodnie z przepisami ust. 1;

(ii) w przypadku połowu przy pomocy takli: obciążenie sznurów, na które składają się tradycyjne obciążniki o masie 8,5 kg lub obciążniki stalowe o masie 5 kg, przyczepione, w odstępach nie większych niż 80 m, do wszystkich węd takli po stronie haczyka.

Artykuł 54

Zamknięcie wszystkich łowisk

1. W następstwie zawiadomienia przez Sekretariat CCAMLR o zamknięciu danego łowiska państwa członkowskie gwarantują, że wszystkie statki pływające pod ich banderą i poławiające w danym obszarze, obszarze zarządzania, podobszarze, rejonie, małym obszarze badawczym lub innej jednostce administracyjnej podlegającej zgłoszeniu o zakończeniu, wyciągają z wody wszystkie narzędzia połowowe przed zgłoszoną datą i godziną zamknięcia łowiska.

2. W ciągu 24 godzin od zgłoszonej daty i godziny nie wolno wystawiać kolejnych sznurów haczykowych. Jeśli statek otrzyma takie powiadomienie na mniej niż 24 godziny przed datą i godziną zamknięcia łowiska, od tego momentu nie wolno wystawiać sznurów haczykowych.

3. W przypadku zamknięcia łowiska wszystkie statki opuszczają obszar połowowy bezzwłocznie po wyciągnięciu z wody narzędzi połowowych.

4. W przypadku gdy statek nie jest w stanie wyciągnąć wszystkich narzędzi połowowych z wody przed zgłoszoną datą i godziną zamknięcia łowiska z przyczyn związanych z:

(i) bezpieczeństwem statku i załogi;

(ii) ograniczeniami, które mogą wyniknąć w związku z niekorzystnymi warunkami pogodowymi;

(iii) pokrywą lodową na wodzie; lub

(iv) koniecznością ochrony morskiego ekosystemu Antarktyki,

statek powiadamia o sytuacji zainteresowane państwo członkowskie. Państwo członkowskie bezzwłocznie powiadamia Sekretariat CCAMLR i Komisję. Statek dokłada jednak wszelkich możliwych starań, by jak najszybciej wyciągnąć z wody wszystkie swoje narzędzia połowowe.

5. W przypadku zastosowania ust. 4 państwo członkowskie przeprowadza dochodzenie w sprawie działań statku i zgodnie ze swoimi procedurami krajowymi składa sprawozdanie do Sekretariatu CCAMLR i Komisji ze swoich wniosków, w tym wszystkich znaczących kwestii, nie później niż na kolejnym posiedzeniu CCAMLR. W sprawozdaniu końcowym dokonuje się oceny, czy statek dołożył wszelkich możliwych starań, by wyciągnąć z wody wszystkie swoje narzędzia połowowe:

(i) przed zgłoszoną datą i godziną zamknięcia łowiska; oraz

(ii) jak najszybciej po powiadomieniu, o którym mowa w ust. 4.

6. W przypadku gdy statek nie opuści zamkniętego obszaru zaraz po wyciągnięciu z wody wszystkich narzędzi połowowych, państwo członkowskie bandery lub statek informuje o tym Sekretariat CCAMLR i Komisję.

ROZDZIAŁ X

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW W OBSZARZE SEAFO

SEKCJA 1

Zezwolenia dla statków

Artykuł 55

Zezwolenia dla statków

1. Do dnia 1 czerwca 2009 r. państwa członkowskie przekazują Komisji drogą elektroniczną, o ile to możliwe, wykaz swoich statków, którym zezwala się na prowadzenie działań w obszarze objętym Konwencją SEAFO poprzez wydanie upoważnienia do połowów.

2. Właściciele statków objętych wykazem, o którym mowa w ust. 1, są obywatelami lub podmiotami prawnymi Wspólnoty.

3. Statki rybackie otrzymują zezwolenie na prowadzenie działań w obszarze objętym Konwencją SEAFO wyłącznie, jeżeli są w stanie spełnić wymogi i obowiązki wynikające z Konwencji SEAFO i jej środki ochrony i zarządzania.

4. Nie wydaje się upoważnienia do połowów statkom, które prowadziły działania połowowe NNN, o ile nowi właściciele nie przedstawili wystarczających dowodów na to, że poprzedni właściciele i armatorzy nie mają już w związku z nimi żadnego interesu prawnego, korzyści ani zysków finansowych, nie sprawują nad nimi kontroli, lub że, uwzględniając wszystkie odpowiednie fakty, ich statki nie prowadzą połowów NNN i nie są związane z takimi połowami.

5. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące informacje:

a) nazwa statku, numer wpisu do rejestru, poprzednio używane nazwy (jeśli są znane) oraz port rejestracji;

b) poprzednia bandera (jeśli dotyczy);

c) międzynarodowy radiowy sygnał rozpoznawczy (jeżeli dotyczy);

d) nazwisko (nazwę) i adres właściciela lub właścicieli;

e) typ statku;

f) długość;

g) nazwisko (nazwę) i adres armatora (zarządzającego) lub armatorów (zarządzających) (jeżeli dotyczy);

h) pojemność rejestrowa brutto; oraz

i) moc głównego silnika lub silników.

6. Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję, po sporządzeniu pierwszego wykazu uprawnionych statków, o wszelkich dodanych informacjach, skreśleniach lub wszelkich modyfikacjach z chwilą dokonania takich zmian.

Artykuł 56

Obowiązki uprawnionych statków

1. Statki przestrzegają wszystkich odpowiednich środków ochrony i zarządzania ustanowionych przez SEAFO.

2. Uprawnione statki posiadają ważne świadectwa rejestracji statku oraz ważne upoważnienie do połowów lub zezwolenie na przeładunek.

Artykuł 57

Nieuprawnione statki

1. Państwa członkowskie podejmują środki w celu wprowadzenia zakazu połowów, zatrzymywania na statku, przeładunku i wyładunku gatunków objętych Konwencją SEAFO przez statki, które nie figurują w rejestrze uprawnionych statków SEAFO.

2. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji wszelkie rzeczowe informacje świadczące o uzasadnionych podstawach, które pozwalają podejrzewać, że statki nieobjęte rejestrem uprawnionych statków SEAFO prowadzą w obszarze objętym Konwencją SEAFO połowy lub przeładunek gatunków objętych Konwencją SEAFO.

3. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki gwarantujące, że właściciele statków objętych rejestrem uprawnionych statków SEAFO nie uczestniczą w działaniach połowowych prowadzonych przez statki nieobjęte rejestrem uprawnionych statków w obszarze objętym Konwencją SEAFO ani nie są związane z takimi działaniami.

SEKCJA

Przeładunki

Artykuł 58

Zakaz przeładunków na morzu

Każde państwo członkowskie zakazuje przeładunków na morzu statkom pływającym pod jego banderą w obszarze objętym Konwencją SEAFO w odniesieniu do gatunków objętych Konwencją SEAFO.

Artykuł 59

Przeładunki w porcie

1. Wspólnotowe statki, które poławiają gatunki objęte Konwencją SEAFO w obszarze objętym Konwencją SEAFO, dokonują przeładunków wyłącznie w porcie jednej z umawiających się stron SEAFO, jeżeli posiadają uprzednie zezwolenie umawiającej się strony, w której porcie odbędzie się ta operacja. Wspólnotowe statki mogą dokonywać przeładunków wyłącznie, jeżeli otrzymały takie uprzednie zezwolenie na przeładunek od państwa członkowskiego bandery i państwa portu.

2. Każde państwo członkowskie gwarantuje, że jego uprawnione statki rybackie otrzymują uprzednie zezwolenie na udział w przeładunkach w porcie. Państwa członkowskie gwarantują również, że przeładunki są zgodne ze zgłoszoną ilością połowu każdego statku, oraz nakładają wymóg składania raportów z przeładunków.

3. Kapitan wspólnotowego statku rybackiego, który dokonuje przeładunku na inny statek, zwany dalej „statkiem odbierającym”, dowolnych ilości gatunków objętych Konwencją SEAFO złowionych w obszarze objętym Konwencją SEAFO, w momencie przeładunku informuje państwo bandery statku odbierającego o odnośnych gatunkach i ilościach, o dacie przeładunku i miejscu połowów oraz przekazuje swojemu państwu członkowskiemu bandery deklarację przeładunkową SEAFO zgodnie ze wzorem zamieszczonym w części I załącznika XIV.

4. Kapitan wspólnotowego statku rybackiego zgłasza, co najmniej z 24-godzinnym wyprzedzeniem, następujące informacje umawiającej się stronie SEAFO, w której porcie odbędzie się przeładunek:

- nazwy statków rybackich dokonujących przeładunku,

- nazwy statków odbierających,

- tonaż w podziale na gatunki do przeładunku,

- datę oraz port przeładunku.

5. Nie później niż 24 godziny przed rozpoczęciem oraz po zakończeniu przeładunku, jeżeli odbywa się on w porcie jednej z umawiających się stron SEAFO, kapitan wspólnotowego statku odbierającego informuje właściwe organy państwa portu o ilościach połowów gatunków objętych Konwencją SEAFO znajdujących się na jego statku i w ciągu 24 godzin przekazuje deklarację przeładunkową SEAFO tym właściwym organom.

6. Kapitan wspólnotowego statku odbierającego na 48 godzin przed wyładunkiem przesyła deklarację przeładunkową SEAFO właściwym organom państwa portu, w którym odbywa się wyładunek.

7. Każde państwo członkowskie podejmuje odpowiednie środki w celu zweryfikowania dokładności otrzymanych informacji oraz współpracuje z państwem bandery w celu zagwarantowania, że wyładunki są zgodne ze zgłoszoną ilością połowów każdego statku.

8. Każde państwo członkowskie, którego statki są uprawnione do prowadzenia połowów gatunków objętych Konwencją SEAFO w obszarze objętym Konwencją SEAFO, do dnia 1 czerwca 2009 r. zgłosi Komisji szczegółowe informacje na temat przeładunków dokonanych przez statki pływające pod jego banderą.

SEKCJA 3

Środki ochronne dotyczące zarządzania wrażliwymi siedliskami i ekosystemami głębinowymi

Artykuł 60

Obszary zamknięte

W obszarach określonych poniżej wspólnotowym statkom zabrania się wszelkich działań połowowych w odniesieniu do gatunków objętych Konwencją SEAFO:

a) podrejon A1

(i) Dampier Seamount

10o00'S 02o00'W	10o00'S 00o00'E
12o00'S 02o00'W	12o00'S 00o00'E;

(ii) Malahit Guyot Seamount

11o00'S 02o00'W	11o00'S 04o00'W
13o00'S 02o00'W	13o00'S 04o00'W;

b) podrejon B1

Molloy Seamount

27o00'S 08o00'E	27o00'S 10o00'E
29o00'S 08o00'E	29o00'S 10o00'E;

c) rejon C

(i) Schmidt-Ott Seamount & Erica Seamount

37o00'S 13o00E	37o00'S 17o00'E
40o00'S 13o00E	40o00'S 17o00'E;

(ii) Africana seamount

37o00'S 28o00E	37o00'S 30o00E
38o00'S 28o00E	38o00'S 30o00E;

(iii) Panzarini Seamount

39o00'S 11o00'E	39o00'S 13o00'E
41o00'S 11o00'E	41o00'S 13o00'E;

d) podrejon C1

(i) Vema Seamount

31o00'S 08o00'E	31o00'S 09o00'E
32o00'S 08o00'E	32o00'S 09o00'E;

(ii) Wust Seamount

33o00'S 06o00'E	33o00'S 08o00'E
34o00'S 06o00'E	34o00'S 08o00'E;

e) rejon D

(i) Discovery, Junoy, Shannon Seamounts

41o00'S 06o00'W	41o00'S 03o00'E
44o00'S 06o00'W	44o00'S 03o00'E;

(ii) Schwabenland & Herdman Seamounts

44o00'S 01o00'W	44o00'S 02o00'E
47o00'S 01o00'W	47o00'S 02o00'E.

Artykuł 61

Wznowienie połowów w obszarze zamkniętym

1. Na zamkniętym obszarze połowowym, o którym mowa w art. 60, nie wznawia się połowów dopóki państwo bandery nie określi i nie oznaczy wrażliwych ekosystemów morskich występujących na tym obszarze, w tym gór podwodnych, kominów hydrotermalnych lub koralowców żyjących w zimnych wodach, oraz nie dokona oceny oddziaływania wznowienia połowów na takie wrażliwe ekosystemy morskie.

2. Państwo członkowskie przedkłada Komisji wyniki identyfikacji, oznaczenia i oceny oddziaływania przeprowadzonych zgodnie z ust. 1 w celu przekazania na doroczne posiedzenie Komitetu Naukowo-Badawczego SEAFO.

3. Państwa członkowskie mogą przedkładać Komisji plany połowów badawczych w celu oceny oddziaływania połowów na zrównoważenie zasobów rybołówstwa i wrażliwe siedliska morskie.

SEKCJA 4

Środki ograniczające przypadkowe przyłowy ptaków morskich

Artykuł 62

Informacje dotyczące interakcji z ptakami morskimi

Państwa członkowskie zbiorą i przedstawią Komisji do dnia 1 czerwca 2009 r. wszelkie dostępne informacje dotyczące interakcji z ptakami morskimi, w tym przypadkowych połowów ptaków morskich przez ich statki rybackie poławiające gatunki objęte Konwencją SEAFO.

Artykuł 63

Środki ograniczające ryzyko

1. Wszystkie wspólnotowe statki prowadzące połowy na południe od 30 stopnia szerokości geograficznej południowej posiadają i stosują liny płoszące ptaki (tyczki i liny płoszące tori):

a) tyczki i liny płoszące tori są zgodne z uzgodnionym modelem tyczek i lin płoszących tori i wytycznymi w sprawie ich stosowania, określonymi w części II załącznika XIV;

b) tyczki i liny płoszące tori stosuje się zawsze przed zanurzeniem sznurów haczykowych w wodzie na południe od 30 stopnia szerokości geograficznej południowej;

c) jeżeli jest to wykonalne, statki powinny stosować drugą tyczkę tori oraz linę płoszącą ptaki w okresach wysokiej liczebności lub aktywności ptaków;

d) statki posiadają zapasowe liny płoszące tori, które są gotowe do natychmiastowego wykorzystania.

2. Sznury haczykowe wystawia się wyłącznie w nocy (tzn. po zapadnięciu zmroku, w godzinach zmierzchu nawigacyjnego (⁴⁶), Podczas nocnych połowów z wykorzystaniem sznurów haczykowych stosuje się jedynie minimalne oświetlenie statków rybackich niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa.

3. W trakcie wydawania lub wystawiania narzędzi połowowych zabronione jest dokonywanie zrzutu odpadów rybnych. Należy unikać zrzutów odpadów rybnych podczas wybierania narzędzi. Jeżeli to możliwe, wszelkie takie zrzuty odbywają się po przeciwnej stronie statku w stosunku do miejsca wybierania narzędzi. W przypadku statków lub łowisk nieobjętych wymogiem zatrzymywania odpadów rybnych na statku, wprowadza się zasadę usuwania haczyków z odpadów i głów ryb przed zrzutem odpadów. Przed wydaniem sieci zostają one oczyszczone z pozostałości, które mogą przyciągnąć ptaki morskie.

4. Wspólnotowe statki przyjmują procedury wydawania i wybierania, które minimalizują czas utrzymywania się sieci o luźnych oczkach na powierzchni. W miarę możliwości nie przeprowadza się napraw sieci, kiedy znajduje się ona w wodzie.

5. Wspólnotowe statki zachęca się do stosowania konfiguracji narzędzi, które zminimalizują prawdopodobieństwo, że ptaki zbliżą się do części sieci, która jest dla nich najbardziej niebezpieczna. Może to obejmować większe obciążenie lub zmniejszenie pływalności sieci, tak aby zanurzała się szybciej, bądź umieszczenie kolorowych wstążek płoszących lub innych dodatków na tych częściach sieci, gdzie rozmiar oczek stanowi szczególne zagrożenie dla ptaków.

6. Wspólnotowym statkom, które ze względu na konstrukcję nie posiadają pokładowych urządzeń przetwórczych lub odpowiedniej pojemności do zatrzymywania odpadów na statku bądź możliwości dokonywania zrzutów odpadów po przeciwnej stronie statku w stosunku do miejsca wybierania narzędzi, nie zezwala się na połowy w obszarze objętym Konwencją SEAFO.

7. Należy dołożyć wszelkich starań, aby żywe ptaki schwytane podczas połowu były wypuszczane na wolność, a haczyki, o ile to tylko możliwe, usuwane w sposób niezagrażający życiu tych ptaków.

SEKCJA 5

Środki techniczne

Artykuł 64

Środki na rzecz ochrony rekinów głębinowych

Zakazuje się ukierunkowanych połowów rekinów głębinowych w obszarze objętym Konwencją SEAFO.

SEKCJA 6

Kontrola

Artykuł 65

Przepisy szczególne dotyczące antara patagońskiego (Dissostichus eleginoides)

1. Kapitan statku uprawnionego do połowów antara patagońskiego w obszarze objętym Konwencją SEAFO zgodnie z art. 55 przesyła drogą elektroniczną właściwym organom swojego państwa członkowskiego bandery oraz Sekretariatowi SEAFO raport połowowy określający ilości antara patagońskiego złowione przez swój statek, w tym operacje połowowe o wyniku zerowym. Raport przesyła się co pięć dni w trakcie rejsu połowowego. Każde państwo członkowskie bezzwłocznie przekazuje te informacje Komisji.

2. Państwa członkowskie, których statki są uprawnione do połowów antara patagońskiego w obszarze objętym Konwencją SEAFO, najpóźniej do dnia 30 czerwca 2009 r. przedstawią Komisji i Sekretariatowi SEAFO szczegółowe dane dotyczące połowów i nakładu połowowego.

Artykuł 66

Przepisy szczególne dotyczące czerwonego kraba głębinowego (Chaceon spp)

1. Kapitan statku uprawnionego do połowów czerwonego kraba głębinowego w obszarze objętym Konwencją SEAFO zgodnie z art. 55 przesyła drogą elektroniczną właściwym organom swojego państwa członkowskiego bandery oraz Sekretariatowi SEAFO raport połowowy określający ilości czerwonego kraba głębinowego złowione przez swój statek, w tym operacje połowowe o wyniku zerowym. Raport przesyła się co pięć dni w trakcie rejsu połowowego. Każde państwo członkowskie bezzwłocznie przekazuje te informacje Komisji.

2. Państwa członkowskie, których statki są uprawnione do połowów głębinowego kraba czerwonego w obszarze objętym Konwencją SEAFO, najpóźniej do dnia 30 czerwca 2009 r. przedstawią Komisji i Sekretariatowi SEAFO szczegółowe dane dotyczące połowów i nakładu połowowego.

Artykuł 67

Przepisy szczególne dotyczące beryksowatych (Beryx spp)

1. Kapitan statku uprawnionego do połowów beryksowatych w obszarze objętym Konwencją SEAFO zgodnie z art. 55 przesyła drogą elektroniczną właściwym organom swojego państwa członkowskiego bandery oraz Sekretariatowi SEAFO raport połowowy określający ilości beryksowatych złowione przez swój statek, w tym operacje połowowe o wyniku zerowym. Raport przesyła się co pięć dni w trakcie rejsu połowowego. Każde państwo członkowskie bezzwłocznie przekazuje te informacje Komisji.

2. Państwa członkowskie, których statki są uprawnione do połowów beryksowatych w obszarze objętym Konwencją SEAFO, najpóźniej do dnia 30 czerwca 2009 r. przedstawią Komisji i Sekretariatowi SEAFO szczegółowe dane dotyczące połowów i nakładu połowowego.

Artykuł 68

Przepisy szczególne dotyczące gardłosza atlantyckiego (Hoplostethus atlanticus)

1. Kapitan statku uprawnionego do połowów gardłosza atlantyckiego w obszarze objętym Konwencją SEAFO zgodnie z art. 55 przesyła drogą elektroniczną właściwym organom swojego państwa członkowskiego bandery oraz Sekretariatowi SEAFO raport połowowy określający ilości gardłosza atlantyckiego złowione przez swój statek, w tym operacje połowowe o wyniku zerowym. Raport przesyła się co pięć dni w trakcie rejsu połowowego. Każde państwo członkowskie bezzwłocznie przekazuje te informacje Komisji.

2. Państwa członkowskie, których statki są uprawnione do połowów gardłosza atlantyckiego w obszarze objętym Konwencją SEAFO, najpóźniej do dnia 30 czerwca 2009 r. przedstawią Komisji i Sekretariatowi SEAFO szczegółowe dane dotyczące połowów i nakładu połowowego.

Artykuł 69

Zgłaszanie ruchów statków i połowów

1. Statki rybackie i badawcze statki rybackie uprawnione do połowów w obszarze objętym Konwencją SEAFO i prowadzące połowy przesyłają raporty w momencie wejścia, raporty połowowe i raporty w momencie wyjścia za pomocą VMS lub innych właściwych środków organom państwa członkowskiego bandery oraz, jeżeli wymaga tego państwo członkowskie bandery, Sekretarzowi Wykonawczemu SEAFO.

2. Raport w momencie wejścia składa się nie wcześniej niż 12 godzin i co najmniej 6 godzin przed każdym wejściem na obszar objęty Konwencją SEAFO i zawiera on datę i godzinę wejścia, pozycję geograficzną statku i ilość ryb na statku w podziale na gatunki (zgodnie z kodami 3 alfa FAO) i według żywej wagi (w kg).

3. Raport połowowy sporządza się w podziale na gatunki (zgodnie z kodami 3 alfa FAO) i według żywej wagi (w kg) z końcem każdego miesiąca kalendarzowego.

4. Raport w momencie wyjścia składa się nie wcześniej niż 12 godzin i co najmniej 6 godzin przed każdym wyjściem z obszaru objętego Konwencją SEAFO. Zawiera on datę i godzinę wyjścia, pozycję geograficzną statku, liczbę dni połowowych i połów w podziale na gatunki (zgodnie z kodami 3 alfa FAO) i według żywej wagi (w kg) dokonany w obszarze objętym Konwencją SEAFO od rozpoczęcia połowów w obszarze objętym Konwencją SEAFO lub od ostatniego raportu połowowego.

Artykuł 70

Obserwacje naukowe i zbieranie informacji pomagających przy ocenie zasobów

1. Każde państwo członkowskie gwarantuje, że na wszystkich statkach rybackich działających w obszarze objętym Konwencją SEAFO i poławiających gatunki objęte Konwencją SEAFO znajdują się wykwalifikowani obserwatorzy naukowi.

2. Każde państwo członkowskie nakłada wymóg przedłożenia przez obserwatorów zebranych informacji dotyczących każdego statku pływającego pod jego banderą w ciągu 30 dni od opuszczenia obszaru objętego Konwencją SEAFO. Dane są przedkładane w formie określonej przez Komitet Naukowo-Badawczy SEAFO. Państwa członkowskie jak najszybciej przekazują Komisji kopię informacji, biorąc pod uwagę konieczność zachowania poufności danych w postaci niezagregowanej. Państwo członkowskie może także przekazać kopię informacji Sekretarzowi Wykonawczemu SEAFO.

3. Informacje, o których mowa w niniejszym artykule zostaną, o ile to możliwe, zebrane i zweryfikowane przez wyznaczonych obserwatorów do dnia 30 czerwca 2009 r.

Artykuł 71

Przypadki stwierdzenia obecności statków krajów niebędących umawiającymi się stronami

1. Statki rybackie pływające pod banderą państwa członkowskiego zgłaszają swojemu państwu członkowskiemu bandery informacje na temat wszelkich działań połowowych prowadzonych w obszarze objętym Konwencją SEAFO przez statki pływające pod banderą kraju niebędącego umawiającą się stroną konwencji. Informacje te zawierają między innymi:

a) nazwę statku;

b) numer wpisu do rejestru;

c) państwo bandery statku;

d) wszelkie inne istotne informacje dotyczące zaobserwowanego statku.

2. Każde państwo członkowskie jak najszybciej przedkłada Komisji informacje, o których mowa w ust. 1. Komisja przesyła tę informację do wiadomości Sekretarza Wykonawczego SEAFO.

SEKCJA 7

Ochrona wrażliwych ekosystemów morskich

Artykuł 72

Stosowane terminy

Do celów niniejszej sekcji stosuje się następujące definicje:

1) „połowy przydenne” oznaczają działalność połowową, przy której narzędzie połowowe prawdopodobnie dotknie dna morskiego w trakcie normalnego wykonywania operacji połowowych;

2) „istniejące obszary połowów przydennych” oznaczają obszary na których zgodnie z danymi VMS lub innymi danymi georeferencyjnymi prowadzono połowy przydenne w okresie referencyjnym obejmującym lata 1987-2007;

3) „nowe obszary połowów przydennych” oznaczają obszary w obrębie obszaru podlegającego regulacji SEAFO niebędące istniejącymi obszarami połowów przydennych;

4) „zwiady rybackie” oznaczają połowy prowadzone na nowych obszarach połowów przydennych;

5) „ekosystem morski” oznacza dynamiczny kompleks społeczności roślin, zwierząt i drobnoustrojów wraz z ich nieożywionym otoczeniem tworzący wspólną jednostkę funkcjonalną;

6) „wrażliwy ekosystem morski” oznacza ekosystem morski, którego integralność (tj. struktura lub funkcjonowanie ekosystemu) jest - zgodnie z najlepszymi dostępnymi informacjami naukowymi oraz z zasadą ostrożności -zagrożona w wyniku istotnego niekorzystnego wpływu spowodowanego fizycznym kontaktem z narzędziami przydennymi w trakcie normalnego wykonywania operacji połowowych, obejmujący między innymi rafy, góry podwodne, kominy hydrotermalne, koralowce zimnowodne lub kolonie gąbek zimnowodnych. Najbardziej wrażliwymi ekosystemami są te ekosystemy, które mogą zostać łatwo zakłócone, i które wolno się odbudowują lub mogą nigdy się nie odbudować;

7) „istotny niekorzystny wpływ” oznacza wpływ (oceniany indywidualnie, w powiązaniu lub zbiorowo), który zagraża integralności ekosystemu w sposób, który upośledza zdolność danych populacji do samodzielnego odnowienia i który obniża długoterminową naturalną produktywność siedlisk lub powoduje nie tylko tymczasowo znaczną utratę bogactwa gatunków, rodzajów siedlisk lub społeczności;

8) „narzędzia przydenne” oznaczają narzędzia, których stosowanie w trakcie normalnego wykonywania operacji połowowych powoduje kontakt z dnem morskim, i obejmują włoki denne, dragi, denne sieci stawne, denne sznury haczykowe, kosze i pułapki;

9) „napotkanie wrażliwego ekosystemu morskiego” oznacza napotkanie przez statek biowskaźników wrażliwego ekosystemu morskiego występujących w ilości powyżej progowego poziomu połowu na wystawienie, tj. ponad 100 kg żywego korala i/lub 1 000 kg żywej gąbki;

10) „biowskaźniki wrażliwego ekosystemu morskiego” oznaczają korale i gąbki;

11) „gatunki korala będące wskaźnikami” oznaczają kolczniki, gorgonie, pola ukwiałów rurkowych, lofelię lub pola piórówek.

Artykuł 73

Rozpoznawanie istniejących obszarów połowów przydennych

Państwa członkowskie, których statki w okresie obejmującym lata 1987-2007 prowadziły połowy przydenne w obszarze objętym Konwencją SEAFO, przedstawiają Komisji do dnia 1 kwietnia 2009 r. szczegółowe mapy istniejących obszarów połowów przydennych. Komisja niezwłocznie przekazuje te mapy Sekretarzowi Wykonawczemu SEAFO. Mapy sporządza się na podstawie danych VMS lub innych dostępnych danych georeferencyjnych, w możliwie najdokładniejszym rozkładzie przestrzennym i czasowym.

Artykuł 74

Połowy przydenne w nowych obszarach połowów przydennych

1. Od dnia 1 listopada 2009 r. wszelkie zwiady rybackie lub połowy prowadzone z zastosowaniem narzędzia przydennego, z którego nie korzystano wcześniej na danym istniejącym obszarze połowów, prowadzi się zgodnie z wymogami określonymi w protokole przydennych zwiadów rybackich.

2. Protokół przydennych zwiadów rybackich, o którym mowa w ust. 1, jest opracowywany przez każde określone państwo członkowskie i zawiera następujące elementy:

a) plan odłowu określający odławiane gatunki, daty i obszary. Należy rozważyć możliwość ograniczenia obszaru i nakładu, tak aby zapewnić prowadzenie połowów w sposób stopniowy w ograniczonym obszarze geograficznym;

b) w miarę możliwości – wstępną ocenę ustalonego i przewidywanego wpływu połowów przydennych na wrażliwe ekosystemy morskie;

c) plan ograniczania ryzyka, w tym środki mające uniemożliwiać istotny niekorzystny wpływ na wrażliwe ekosystemy morskie, które można napotkać w czasie prowadzenia połowów;

d) plan monitorowania połowu obejmujący zapisy/sprawozdania dotyczące wszystkich złowionych gatunków. Zapisy/ sprawozdania dotyczące połowów powinny być na tyle dokładne, by w razie potrzeby móc przeprowadzić ocenę działalności;

e) plan gromadzenia danych pozwalający rozpoznawać wrażliwe ekosystemy/gatunki morskie w obszarze połowów.

3. Od dnia, o którym mowa w ust. 1, zwiady rybackie lub połowy prowadzone z zastosowaniem narzędzia przydennego, z którego nie korzystano wcześniej na danym istniejącym obszarze połowów, nie rozpoczynają się, zanim informacje określone w ust. 2 nie zostaną przekazane przez państwo członkowskie, za pośrednictwem Komisji, Sekretarzowi Wykonawczemu SEAFO.

4. Państwa członkowskie przekazują Sekretarzowi SEAFO, za pośrednictwem Komisji, sprawozdanie z wyników połowów przydennych.

Artykuł 75

Ocena połowów przydennych w nowych i istniejących obszarach

1. Państwa członkowskie, których statki prowadzą lub zamierzają prowadzić połowy przydenne w obszarze podlegającym regulacji SEAFO, przeprowadzają ocenę ustalonego i przewidywanego wpływu tych połowów na wrażliwe ekosystemy morskie. Celem tej oceny jest stwierdzenie, czy – wziąwszy również pod uwagę połowy przydenne prowadzone w przeszłości w obszarze podlegającym regulacji SEAFO – takie połowy miałyby istotny niekorzystny wpływ na wrażliwe ekosystemy morskie.

2. Przy sporządzaniu oceny, o której mowa w ust. 1, państwa członkowskie opierają się na najlepszych dostępnych informacjach naukowych i technicznych na temat usytuowania wrażliwych ekosystemów morskich w obszarach, w których statek zamierza prowadzić połowy. Informacje te obejmują, w stosowych przypadkach, dane naukowe, na podstawie których można ocenić prawdopodobieństwo występowania takich ekosystemów.

3. Państwa członkowskie jak najszybciej, lecz nie później niż do 1 września 2009 r., przedkładają swoje oceny, o których mowa w ust. 1 i 2, Komisji i Sekretariatowi SEAFO. Wraz z oceną należy przedłożyć opis środków ograniczających ryzyko, mających uniemożliwiać istotny niekorzystny wpływ na wrażliwe ekosystemy morskie i podlegających wykonaniu zgodnie ze wskazówkami opracowanymi przez Komitet Naukowy SEAFO, w miarę ich dostępności.

Artykuł 76

Obserwatorzy naukowi

1. Poza wymogami określonymi w art. 70, państwa członkowskie dbają o to, by na pokładzie statków pływających pod ich banderą i prowadzących zwiady rybackie zgodnie z art. 74 przebywał obserwator naukowy. Obserwatorzy gromadzą dane zgodnie z protokołem gromadzenia danych dotyczących wrażliwych ekosystemów morskich.

2. Obserwatorzy gromadzący dane zgodnie z protokołem gromadzenia danych dotyczących wrażliwych ekosystemów morskich, o których mowa w ust. 1:

a) monitorują każde wystawienie w poszukiwaniu dowodów na występowanie wrażliwych ekosystemów morskich i obecność wrażliwych gatunków morskich;

b) zapisują w arkuszu danych następujące informacje związane z rozpoznaniem wrażliwych ekosystemów morskich: nazwa statku, rodzaj narzędzia, data, pozycja (szerokość/ długość geograficzna), głębokość, kod gatunku, numer rejsu, numer wystawienia oraz imię i nazwisko obserwatora;

c) gromadzą reprezentatywne próbki biologiczne z każdego połowu. Na żądanie organu naukowego w państwie członkowskim bandery lub na żądanie Komisji próbki biologiczne gromadzi się i zamraża;

d) po zakończeniu rejsu przekazują próbki organowi naukowemu w państwie członkowskim bandery.

Artykuł 77

Napotkanie wrażliwego ekosystemu morskiego

1. Statki pływające pod banderą Wspólnoty, prowadzące połowy przydenne w obrębie obszaru podlegającego regulacji SEAFO przestrzegają następujących zasad:

a) jeżeli przypuszcza się, w oparciu o dostępne informacje, że doszło do napotkania wrażliwego ekosystemu morskiego, zwłaszcza jeżeli w połowie występują znaczne ilości biowskaźników wrażliwego ekosystemu morskiego, statki określają ilości tych biowskaźników wrażliwego ekosystemu morskiego. Obserwatorzy obecni na pokładzie zgodnie z art. 74 klasyfikują korale, gąbki i inne biowskaźniki wrażliwego ekosystemu morskiego do najniższego możliwego poziomu taksonomicznego, a także stosują Protokół przydennych zwiadów rybackich, o którym mowa w art. 74 ust. 2, i formularze SEAFO dotyczące pobierania próbek z połowów. Obserwatorzy przedstawiają podsumowujące sprawozdania SEAFO na temat rejsu państwom członkowskim, które niezwłocznie przekazują te informacje, za pośrednictwem Komisji, Sekretariatowi SEAFO;

b) jeżeli potwierdzono, na podstawie środków podjętych zgodnie z lit. a), że doszło do napotkania wrażliwego ekosystemu morskiego, kapitan statku:

(i) składa w tej sprawie sprawozdanie państwu członkowskiemu bandery, które niezwłocznie przekazuje informacje Komisji i Sekretarzowi Wykonawczemu SEAFO. Komisja natychmiast zwraca się do państw członkowskich, by ostrzegły wszystkie wspólnotowe statki posiadające zezwolenie na prowadzenie działań w obszarze podlegającym regulacji SEAFO;

(ii) przerywa połowy, wybiera narzędzia i oddala się co najmniej na dwie mile morskie, licząc od końca zestawu holowanego/stacjonarnego, w kierunku miejsca, gdzie w oparciu o wszystkie dostępne źródła informacji możliwość napotkania wydaje się najmniej prawdopodobna. Jakakolwiek kontynuacja holowania lub ustawiania powinna być równoległa do zestawu holowanego/stacjonarnego wystawionego w chwili napotkania.

2. W przypadku gdy do napotkania doszło w nowych obszarach połowów, Komisja, po powiadomieniu Sekretarza Wykonawczego SEAFO, przystępuje do tymczasowego zamknięcia obszaru w promieniu dwóch mil od zgłoszonej pozycji, o której mowa w ust. 1 lit. b). Zgłoszona pozycja to pozycja, o której poinformował statek; wyznacza ją koniec zestawu holowanego/stacjonarnego lub jest to inna pozycja, na którą wskazują dowody jako na najbliższą dokładnego położenia napotkanego wrażliwego ekosystemu morskiego. To czasowe zamknięcie powinno obowiązywać do czasu otrzymania od Sekretariatu SEAFO informacji, że dany obszar może zostać ponownie otwarty.

ROZDZIAŁ XI

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW W OBSZARZE IOTC

Artykuł 78

Ograniczenie przyłowu ptaków morskich

1. Państwa członkowskie zbierają i przedstawiają IOTC wszelkie dostępne informacje (których kopię przekazują Komisji) dotyczące interakcji z ptakami morskimi, w tym przypadkowych połowów ptaków morskich przez ich statki rybackie.

2. Państwa członkowskie starają się ograniczyć przyłowy ptaków morskich we wszystkich obszarach połowowych, sezonach i rodzajach połowów poprzez stosowanie skutecznych środków ograniczających ryzyko.

3. Statki wspólnotowe prowadzące połowy na południe od 30^oS posiadają i stosują liny płoszące ptaki (tyczki i liny płoszące tori) zgodnie z następującymi przepisami technicznymi:

a) tyczki i liny płoszące tori są zgodne z uzgodnionym modelem tyczek i lin płoszących tori i wytycznymi w sprawie ich stosowania, przyjętymi przez IOTC;

b) liny płoszące tori stosuje się zawsze przed zanurzeniem sznurów haczykowych w wodzie na południe od 30^oS;

c) jeżeli jest to wykonalne, statki stosują drugą tyczkę tori oraz linę płoszącą ptaki w okresach wysokiej liczebności lub aktywności ptaków;

d) statki posiadają zapasowe liny płoszące tori, które są gotowe do natychmiastowego wykorzystania.

4. Statki wspólnotowe stosujące powierzchniowe sznury haczykowe, wykorzystujące podczas połowów włócznika „amerykański system sznurów haczykowych” i wyposażone w wyrzutnik liny, są zwolnione z wymogów ust. 3.

Artykuł 79

Ograniczenia zdolności połowowej statków poławiających tuńczyki tropikalne

1. Maksymalna liczba wspólnotowych statków poławiających tuńczyki tropikalne w obszarze IOTC oraz odpowiadająca im zdolność połowowa wyrażona w pojemności brutto (GT) wynoszą:

2. Niezależnie od przepisów ust. 1 państwa członkowskie mogą zmienić liczbę statków, zgodnie z rodzajem narzędzi połowowych, pod warunkiem że mogą udowodnić Komisji, że taka zmiana nie prowadzi do zwiększenia nakładu połowowego w odniesieniu do przedmiotowych stad ryb.

3. Państwa członkowskie dbają o to, by w przypadku propozycji transferu zdolności do ich floty, statki objęte transferem figurowały w rejestrze statków IOTC lub w rejestrze statków innej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa zajmującej się połowami tuńczyka. Nie wolno obejmować transferem statków figurujących w wykazie statków NNN dowolnej regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.

4. Statki wspólnotowe, o których mowa w ust. 1, są również uprawnione do połowów włóczników i tuńczyków białych w obszarze IOTC.

5. W celu uwzględnienia realizacji planów rozwoju przedstawionych IOTC ograniczenia zdolności połowowej wspomniane w niniejszym artykule mogą zostać zwiększone w ramach limitów przedstawionych w tych planach rozwoju.

Artykuł 80

Ograniczenia zdolności połowowej statków poławiających włóczniki i tuńczyki białe

1. Maksymalna liczba wspólnotowych statków poławiających włóczniki i tuńczyki białe w obszarze IOTC oraz odpowiadająca im zdolność połowowa wyrażona w pojemności brutto wynoszą:

2. Niezależnie od przepisów ust. 1 państwa członkowskie mogą zmienić liczbę statków, zgodnie z rodzajem narzędzi połowowych, pod warunkiem że mogą udowodnić Komisji, że taka zmiana nie prowadzi do zwiększenia nakładu połowowego w odniesieniu do przedmiotowych stad ryb.

3. Państwa członkowskie dbają o to, by w przypadku propozycji transferu zdolności do ich floty, statki objęte transferem figurowały w rejestrze statków IOTC lub w rejestrze statków innej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa zajmującej się połowami tuńczyka. Nie wolno obejmować transferem statków figurujących w wykazie statków NNN dowolnej regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.

4. Statki wspólnotowe, o których mowa w ust. 1, są również uprawnione do połowów tuńczyka tropikalnego w obszarze IOTC.

5. W celu uwzględnienia realizacji planów rozwoju przedstawionych IOTC ograniczenia zdolności połowowej wspomniane w niniejszym artykule mogą zostać zwiększone w ramach limitów przedstawionych w tych planach rozwoju.

ROZDZIAŁ XII

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW W OBSZARZE SPFO

Artykuł 81

Połowy gatunków pelagicznych – ograniczenia zdolności połowowej

1. Państwa członkowskie, które aktywnie prowadziły w 2008 roku działalność połowową, ograniczają całkowity poziom GT statków pływających pod ich banderą i prowadzących w 2009 roku połowy gatunków pelagicznych do poziomów wynoszących ogółem 63 000 GT w obszarze SPFO, w taki sposób aby zapewnić zrównoważoną eksploatację zasobów gatunków pelagicznych na Południowym Pacyfiku.

2. Państwa członkowskie, które w przeszłości prowadziły połowy gatunków pelagicznych na Południowym Pacyfiku, ale nie prowadziły takiej działalności połowowej w roku 2008, mogą w 2009 roku przystąpić do połowów w obszarze SPFO, pod warunkiem że dobrowolnie ograniczą nakład połowowy.

3. Państwa członkowskie podają Komisji co miesiąc nazwy i cechy charakterystyczne, w tym GT, statków prowadzących połowy w obszarze SPFO.

4. Państwa członkowskie podają Komisji co miesiąc informacje na temat faktycznej obecności swoich statków w 2009 roku w obszarze SPFO. Takimi informacjami mogą być zapisy VMS wraz z raportami połowowymi, a także w miarę dostępności, zawinięcia do portu.

5. Państwa członkowskie przedkładają tymczasowej naukowo-badawczej grupie roboczej SPFO wszelkie oceny i badania dotyczące stanu zasobów w odniesieniu do stad pelagicznych w obszarze SPFO i propagują czynne uczestnictwo swoich ekspertów naukowych w pracach naukowo-badawczych SPFO dotyczących gatunków pelagicznych.

6. Państwa członkowskie w jak największym stopniu zapewniają właściwy poziom obecności obserwatorów na statkach rybackich pływających pod ich banderą w celu obserwacji połowów gatunków pelagicznych na Południowym Pacyfiku i zebrania odpowiednich informacji naukowych.

Artykuł 82

Połowy przydenne

1. Państwa członkowskie ograniczają nakład połowowy lub połowy w odniesieniu do połowów przydennych w obszarze SPFO do średnich rocznych poziomów w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. pod względem liczby statków rybackich i innych parametrów, które odzwierciedlają poziom połowów, nakład połowowy i zdolność połowową.

2. Państwa członkowskie nie rozszerzają przydennej działalności połowowej na nowe rejony obszaru SPFO, gdzie nie prowadzi się obecnie tego rodzaju połowów.

3. Statki wspólnotowe wstrzymują przydenną działalność połowową w granicach pięciu mil morskich od dowolnego miejsca w obszarze SPFO, na którym w trakcie operacji połowowej napotkano dowody świadczące o występowaniu wrażliwych ekosystemów morskich. Statki wspólnotowe zgłaszają przypadki napotkania wrażliwych ekosystemów, w tym ich położenie oraz rodzaj, organom swojego państwa bandery, Komisji oraz Tymczasowego Sekretariatu SPFO, tak aby umożliwić przyjęcie odpowiednich środków w odniesieniu do przedmiotowych miejsc.

4. Państwa członkowskie wyznaczają obserwatorów na każdy statek pływający pod ich banderą i podejmujący lub zamierzający podjąć połowy włokami dennymi w obszarze SPFO oraz zapewniają właściwy poziom obecności obserwatorów na statkach rybackich pływających pod ich banderą i podejmujących inne rodzaje przydennej działalności połowowej w obszarze SPFO.

Artykuł 83

Gromadzenie i udostępnianie danych

Państwa członkowskie gromadzą, weryfikują i przedstawiają dane zgodnie z procedurami zawartymi w normach SPFO dotyczących gromadzenia, zgłaszania, weryfikacji i wymiany danych.

ROZDZIAŁ XIII

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW W OBSZARZE WCPFC

Artykuł 84

Ograniczenia nakładu połowowego

Państwa członkowskie dbają o to, by całkowity nakład połowowy dla opastuna, tuńczyka żółtopłetwego, tuńczyka bonito i tuńczyka białego z południowego Pacyfiku w obszarze WCPFC był ograniczony do nakładu połowowego ustanowionego w umowach o partnerstwie w sprawie połowów zawartych między Wspólnotą a państwami przybrzeżnymi tego regionu.

Artykuł 85

Obszar zamkniety dla połowów przy pomocy urządzeń FAD

1. W części obszaru WCPFC między 20^oN a 20^oS między godz. 00:00 1 sierpnia 2009 r. a godz. 24:00 30 września 2009 r. zabrania się prowadzenia działań połowowych przez statki łowiące za pomocą okrężnic korzystające z urządzeń FAD. W tym okresie statki łowiące za pomocą okrężnic mogą prowadzić operacje połowowe w tej części obszaru WCPFC jedynie wtedy, gdy na ich pokładzie przebywa obserwator kontrolujący, czy dany statek w żadnym momencie:

- nie stosuje urządzenia FAD ani podobnego urządzenia elektronicznego ani nie obsługuje takiego urządzenia,

- nie prowadzi połowów w ławicach przy pomocy urządzeń FAD.

2. Wszystkie statki łowiące za pomocą okrężnic prowadzące połowy w części obszaru WCPFC, o której mowa w w pierwszym zdaniu ustępu 1, zatrzymują na pokładzie i wyładowują lub przeładowują wszystkie tuńczyki opastuny, tuńczyki żółtopłetwe i tuńczyki bonito.

3. Ustęp 2 nie ma zastosowania w następujących przypadkach:

- w ostatniej części rejsu, jeżeli na statku nie ma już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić wszystkie ryby,

- jeżeli ryby nie nadają się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar, lub

- jeżeli wystąpi poważna awaria urządzeń do zamrażania.

Artykuł 86

Plany zarządzania dotyczące stosowania urządzeń FAD

1. Państwa członkowskie, których statki rybackie są uprawnione do połowów w obszarze WCPFC, opracowują plany zarządzania dotyczące stosowania kotwiczonych lub dryfujących FAD. Wspomniane plany zarządzania obejmują strategie mające na celu ograniczenie interakcji z młodymi osobnikami z gatunku opastuna i tuńczyka żółtopłetwego.

2. Plany zarządzania, o których mowa w ust. 1, są przedkładane Komisji najpóźniej do dnia 15 października 2009 r. Komisja zestawia plany zarządzania i nie później niż do dnia 31 grudnia 2009 r. przedstawia Sekretariatowi WCPFC wspólnotowy plan zarządzania.

Artykuł 87

Maksymalna liczba statków poławiających włóczniki

1. Liczba statków wspólnotowych dokonujących połowów włóczników na obszarach na południe od 20^oS w obszarze WCPFC nie przekracza 14 statków. Udział Wspólnoty ogranicza się do statków pływających pod banderą Hiszpanii.

2. Limit całkowitych połowów dla włócznika w obszarze, o którym mowa w ust. 1, wynosi 3 107 ton.

ROZDZIAŁ XIV

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW W OBSZARZE ICCAT

Artykuł 88

Ograniczenie przyłowu ptaków morskich

1. Państwa członkowskie gromadzą wszelkie dostępne informacje dotyczące interakcji z ptakami morskimi, w tym przypadkowych połowów dokonywanych przez statki rybackie, i przekazują te dane Sekretariatowi ICCAT i Komisji.

2. Państwa członkowskie starają się ograniczyć przyłowy ptaków morskich we wszystkich obszarach połowowych, sezonach i rodzajach połowów poprzez stosowanie skutecznych środków ograniczających ryzyko.

3. Statki wspólnotowe prowadzące połowy na południe od 20^oS posiadają i stosują liny płoszące ptaki (tyczki i liny płoszące tori) zgodnie z następującymi przepisami technicznymi:

a) tyczki płoszące tori spełniają warunki dotyczące modeli tyczek i są mocowane zgodnie z wytycznymi przyjętymi przez ICCAT;

b) liny płoszące tori stosuje się zawsze przed zanurzeniem sznurów haczykowych w wodzie na południe od 20^oS;

c) jeżeli jest to wykonalne, statki stosują drugą tyczkę tori oraz linę płoszącą ptaki w okresach wysokiej liczebności lub aktywności ptaków;

d) statki posiadają zapasowe liny płoszące tori, które są gotowe do natychmiastowego wykorzystania.

4. W drodze odstępstwa od ust. 3 wspólnotowe taklowce poławiające włóczniki mogą stosować sznury haczykowe z jednego włókna pod warunkiem, że:

a) wystawiają sznury haczykowe w okresie pomiędzy zmierzchem/świtem nawigacyjnym określonym dla danej pozycji geograficznej zgodnie z podręcznikiem nawigacyjnym;

b) używają ciężarka o minimalnej masie 60 g umieszczonego nie dalej niż 3 m od haka, tak by osiągnąć maksymalny poziom zanurzenia.

Artykuł 89

Ustanowienie zamkniętego obszaru/sezonu połowowego dla połowów włóczników w Morzu Śródziemnym

W celu ochrony włócznika, a zwłaszcza osobników niewielkich rozmiarów, połowy włóczników w Morzu Śródziemnym są zakazane od dnia 1 października do dnia 30 listopada 2009 r.

Artykuł 90

Minimalny rozmiar włócznika atlantyckiego

Toleruje się przypadkowe połowy włócznika atlantyckiego uważanego za niewymiarowego w świetle art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 520/2007, jeżeli te przypadkowe połowy nie przekraczają 15 % całkowitego połowu włócznika przez dany statek wyrażonego w ilości sztuk na wyładunek.

Artykuł 91

Rekiny

1. Państwa członkowskie przyjmują odpowiednie środki, by zmniejszyć śmiertelność połowową podczas połowów ostro-nosa.

2. Prowadzące połowy statki rybackie niezwłocznie uwalniają żywe i zdrowe osobniki alopiasa (Alopias superciliosus) złowione w związku z połowami, którymi zarządza ICCAT, jeśli osobniki te dostały się na pokład statku.

Przypadkowe połowy i uwolnienia żywych osobników odnotowuje się w dzienniku połowowym.

Artykuł 91a

Maksymalna liczba statków poławiających tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku

Maksymalna liczba wspólnotowych kliprów tuńczykowych i trolerów, które są upoważnione do aktywnych połowów we wschodnim Atlantyku tuńczyka błękitnopłetwego ważącego od 8 kg lub mierzącego od 75 cm oraz ważącego do 30 kg lub mierzącego do 115 cm, oraz rozdział tej maksymalnej liczby między państwa członkowskie są następujące:

Hiszpania	63
Francja	44
WE	107

Artykuł 91b

Limity połowowe dla tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku

1. W ramach limitów połowowych określonych w załączniku ID limit połowowy dla tuńczyka błękitnopłetwego ważącego od 8 kg lub mierzącego od 75 cm oraz ważącego do 30 kg lub mierzącego do 115 cm dla upoważnionych statków wspólnotowych, o których mowa w art. 91a, oraz rozdział takiego limitu połowowego między państwa członkowskie są następujące (w tonach):

Hiszpania	599,3
Francja	269,3
WE (47)	868,6

2. W ramach limitów połowowych określonych w ust. 1 limit połowowy dla tuńczyka błękitnopłetwego ważącego co najmniej 6,4 kg lub mierzącego nie mniej niż 70 cm dla kliprów tuńczykowych o długości całkowitej mniejszej niż 17 m, zaliczających się do statków wspólnotowych, o których mowa w art. 91a, oraz rozdział takiego limitu połowowego między państwa członkowskie są następujące (w tonach):

Francja	45 (48)
WE	45

Artykuł 91c

Maksymalna liczba statków poławiających tuńczyka błękitnopłetwego w Morzu Śródziemnym, mająca zastosowanie do tradycyjnego wspólnotowego rybołówstwa przybrzeżnego

Maksymalna liczba wspólnotowych statków rybackich uprawiających tradycyjne rybołówstwo przybrzeżne, które są upoważnione do aktywnych połowów na Morzu Śródziemnym tuńczyka błękitnopłetwego ważącego od 8 kg lub mierzącego od 75 cm oraz ważącego do 30 kg lub mierzącego do 115 cm, oraz rozdział tej maksymalnej liczby między państwa członkowskie są następujące:

Hiszpania	139
Francja	86
Włochy	35
Cypr	25
Malta	89
WE	374

Artykuł 91d

Limity połowowe dla tuńczyka błękitnopłetwego w Morzu Śródziemnym, mające zastosowanie do tradycyjnego wspólnotowego rybołówstwa przybrzeżnego

W ramach limitów połowowych określonych w załączniku ID limit połowowy dla tuńczyka błękitnopłetwego ważącego od 8 kg do 30 kg, przyznany wspólnotowym kliprom tuńczykowym, taklowcom i statkom do połowu wędami ręcznymi łowiącym na Morzu Śródziemnym świeże ryby metodami tradycyjnego rybołówstwa przybrzeżnego, o których mowa w art. 91c, oraz rozdział tego limitu połowowego między państwa członkowskie są następujące (w tonach):

Hiszpania	82,3
Francja	71,8
Włochy	63,5
Cypr	2,3
Malta	5,3
WE (47)	225,2

Artykuł 91e

Maksymalna liczba statków poławiających tuńczyka błękitnopłetwego w Morzu Adriatyckim do celów hodowlanych

Maksymalna liczba wspólnotowych statków prowadzących aktywne połowy tuńczyka błękitnopłetwego w Morzu Adriatyckim do celów hodowlanych, które są upoważnione do połowu tuńczyka błękitnopłetwego ważącego od 8 kg lub mierzącego od 75 cm oraz ważącego do 30 kg lub mierzącego do 115 cm, oraz rozdział tej maksymalnej liczby między państwa członkowskie są następujące:

Włochy	68
WE	68

Artykuł 91f

Limity połowowe dla tuńczyka błękitnopłetwego w Morzu Adriatyckim do celów hodowlanych

W ramach limitów połowowych określonych w załączniku ID limit połowowy dla tuńczyka błękitnopłetwego ważącego od 8 kg do 30 kg, przyznany wspólnotowym statkom prowadzącym połowy tuńczyka błękitnopłetwego w Morzu Adriatyckim do celów hodowlanych, o których mowa w art. 91e, oraz rozdział tego limitu połowowego między państwa członkowskie są następujące (w tonach):

Włochy	63,5
WE	63,5

Artykuł 92

(skreślony).

Artykuł 93

(skreślony).

ROZDZIAŁ XV

NIELEGALNE, NIERAPORTOWANE I NIEUREGULOWANE POŁOWY

Artykuł 94

Północny Atlantyk

Statki prowadzące nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy na Północnym Atlantyku podlegają środkom określonym w załączniku XV.

ROZDZIAŁ XVI

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH W OBSZARACH PEŁNOMORSKICH MORZA BERINGA

Artykuł 95

Zakaz połowów w obszarach pełnomorskich Morza Beringa

Zakazuje się połowów mintaja (Theragra chalcogramma) w obszarach pełnomorskich Morza Beringa.

ROZDZIAŁ XVII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 96

Przekazywanie danych

Państwa członkowskie przesyłając Komisji, zgodnie z art. 15 ust. 1 i art. 18 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, dane odnoszące się do wyładunków ilości złowionych stad, stosują kody stad wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 97

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

W przypadku gdy TAC obszaru CCAMLR są ustanowione dla okresów rozpoczynających się przed dniem 1 stycznia 2009 r., art. 40 stosuje się ze skutkiem od daty rozpoczęcia odpowiednich okresów stosowania TAC.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 stcznia 2009 r.

ZAŁĄCZNIK I

LIMITY POŁOWOWE MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH W OBSZARACH, NA KTÓRYCH ISTNIEJĄ LIMITY POŁOWOWE ORAZ W ODNIESIENIU DO STATKÓW RYBACKICH KRAJÓW TRZECICH NA WODACH WE, WEDŁUG GATUNKÓW ORAZ WEDŁUG OBSZARU (W TONACH ŻYWEJ WAGI, Z WYJĄTKIEM PRZYPADKÓW, W KTÓRYCH OKREŚLONO INACZEJ)

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK II

NAKŁAD POŁOWOWY STATKÓW W KONTEKŚCIE ODBUDOWY OKREŚLONYCH STAD W OBSZARACH ICES IIIa, IV, VIa, VIIa, VIId ORAZ W WODACH WE OBSZARÓW ICES IIa ORAZ Vb

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK IV

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK V

DZIENNIK POŁOWOWY PROWADZONY NA STATKACH RYBACKICH KRAJÓW TRZECICH POŁAWIAJĄCYCH NA WODACH WSPÓLNOTY

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE KOMISJI PRZEZ STATKI RYBACKIE KRAJÓW TRZECICH POŁAWIAJĄCE NA WODACH WSPÓLNOTY

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK VII

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK VIII

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK IX

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK X

ZAKAZ UKIERUNKOWANYCH POŁOWÓW NA OBSZARZE CCAMLR

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK XI

OGRANICZENIA POŁOWOWE ORAZ OGRANICZENIA PRZYŁOWÓW DLA NOWYCH POŁOWÓW I ZWIADÓW RYBACKICH W OBSZARZE CCAMLR W SEZONIE 2008/09

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK XII

POWIADOMIENIE O PLANOWANYM UDZIALE W POŁOWACH KRYLA (EUPHAUSIA SUPERBA)

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK XIII

Konfiguracja sieci i użycie technik połowowych

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK XIV

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK XV

Statki dokonujące nielegalnych, nieudokumentowanych i nieuregulowanych połowów na północnym Atlantyku

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj