RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (¹), w szczególności jego art. 20,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzające dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (²), w szczególności jego art. 2,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 423/2004 z dnia 26 lutego 2004 r. ustanawiające środki odnowienia zasobów dorsza (³), w szczególności jego art. 6 i 8,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 811/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające środki dla odnowy zasobów morszczuka północnego (⁴), w szczególności jego art. 5,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2166/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. ustanawiające środki służące odnowieniu zasobów morszczuka nowozelandzkiego i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego (⁵), w szczególności jego art. 4 i 8,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 388/2006 z dnia 23 lutego 2006 r. ustanawiające wieloletni plan zrównoważonej eksploatacji zasobów soli w Zatoce Biskajskiej (⁶), w szczególności jego art. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 509/2007 z dnia 7 maja 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zrównoważonej eksploatacji zasobów soli w zachodniej części kanału La Manche (⁷), w szczególności jego art. 3 i 5,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym (⁸), w szczególności jego art. 6 i 9,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 zobowiązuje Radę do przyjęcia środków niezbędnych do zapewnienia dostępu do wód i zasobów oraz zrównoważonej działalności połowowej, z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych oraz, w szczególności, sprawozdania opracowanego przez Komitet Naukowo-Techniczny i Gospodarczy ds. Rybołówstwa (STECF).

(2) Na podstawie art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 obowiązkiem Rady jest ustanowienie całkowitych dopuszczalnych połowów (TAC) w podziale na łowiska lub grupy łowisk. Uprawnienia do połowów należy przydzielić państwom członkowskim oraz krajom trzecim zgodnie z kryteriami ustanowionymi w art. 20 tego rozporządzenia.

(3) W celu zapewnienia skutecznego zarządzania TAC oraz kwotami należy ustalić warunki szczegółowe, na podstawie których prowadzi się operacje połowowe.

(4) Aby umożliwić państwom członkowskim zarządzanie statkami pływającymi pod ich banderą, należy ustanowić zasady i pewne procedury w zakresie zarządzania rybołówstwem na szczeblu Wspólnoty.

(5) Art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 zawiera definicje mające znaczenie dla przydziału uprawnień do połowów.

(6) Uprawnienia do połowów należy wykorzystywać zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym w tej dziedzinie, w szczególności z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2807/83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiającym szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez państwa członkowskie (⁹), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2930/86 z dnia 22 września 1986 r. określającym parametry statków rybackich (¹⁰), rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1381/87 z dnia 20 maja 1987 r. ustanawiającym szczegółowe zasady dotyczące oznakowania i dokumentacji statków rybackich (¹¹), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3880/91 z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na Północno-Wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (¹²), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (¹³), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1627/94 z dnia 27 czerwca 1994 r. ustanawiającym ogólne przepisy dotyczące specjalnych zezwoleń połowowych (¹⁴), rozporządzeniem Rady (WE) nr 850/98 z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich (¹⁵), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1434/98 z dnia 29 czerwca 1998 r. określającym warunki wyładunku śledzia do celów przemysłowych innych niż bezpośrednie spożycie przez ludzi (¹⁶), rozporządzeniem Rady (WE) nr 2347/2002 z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczególne wymagania dostępu oraz warunki z tym związane mające zastosowanie do połowów zasobów głębokowodnych (¹⁷), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1954/2003 z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie zarządzania nakładem połowowym odnoszącym się do niektórych obszarów i zasobów połowowych Wspólnoty (¹⁸), rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2244/ 2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy dotyczące satelitarnych systemów monitorowania statków (¹⁹), rozporządzeniem (WE) nr 423/2004, rozporządzeniem Rady (WE) nr 601/2004 z dnia 22 marca 2004 r. ustanawiającym określone środki kontrolne stosowane wobec działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (²⁰), rozporządzeniem (WE) nr 811/2004, rozporządzeniem Rady (WE) nr 2115/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. wprowadzającym program odbudowy zasobów halibuta grenlandzkiego w ramach Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (²¹), rozporządzeniem (WE) nr 2166/2005, rozporządzeniem (WE) nr 388/2006, rozporządzeniem Rady (WE) nr 2015/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustanawiającym na rok 2007 i 2008 wielkości dopuszczalne połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych głębinowych zasobów rybnych (²²), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1967/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie środków zarządzania zrównoważoną eksploatacją zasobów rybołówstwa Morza Śródziemnego (²³), rozporządzeniem (WE) nr 509/2007, rozporządzeniem Rady (WE) nr 520/2007 z dnia 7 maja 2007 r. ustanawiającym środki techniczne dotyczące ochrony niektórych zasobów gatunków masowo migrujących (²⁴), rozporządzeniem (WE) nr 676/2007 oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 1386/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającym środki ochrony zasobów i jej egzekwowania mające zastosowanie na obszarze podlegającym regulacji Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (²⁵).

(7) Należy sprecyzować, że jeśli organizmy morskie złowione podczas operacji połowowych prowadzonych wyłącznie w celu badań naukowych są sprzedawane, przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie również do takich operacji połowowych. Zgodnie z opinią Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) należy utrzymać system służący do zarządzania limitami połowowymi sardeli w obszarze ICES VIII. Komisja powinna ustalać limity połowowe dla stada sardeli w obszarze ICES VIII w świetle informacji naukowych zebranych w pierwszej połowie 2008 r. oraz dyskusji przeprowadzonych w związku z wieloletnim planem odbudowy stada sardeli.

(8) Zgodnie z opinią ICES należy utrzymać i zweryfikować system zarządzania nakładem połowowym dla dobijakowa-tych w obszarach ICES IIIa i IV oraz w wodach terytorialnych WE obszaru IIa.

(9) W ramach środka przejściowego w świetle najnowszej opinii naukowej przedstawionej przez ICES należy jeszcze bardziej ograniczyć nakład połowowy w odniesieniu do pewnych gatunków głębinowych.

(10) Na mocy art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 obowiązkiem Rady jest ustanowienie warunków związanych z ograniczeniami połowów lub nakładu połowowego. Opinia naukowa wskazuje na fakt, że znaczna część połowów przekraczająca uzgodniony TAC wpływa niekorzystnie na zrównoważenie operacji połowowych. Należy zatem wprowadzić takie warunki, których skutkiem będzie lepsze wdrożenie uzgodnionych wielkości dopuszczalnych połowów.

(11) Podczas dorocznego posiedzenia w 2007 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła szereg środków technicznych i kontrolnych. Konieczne jest wprowadzenie tych środków w życie.

(12) Na XXVI dorocznym posiedzeniu w 2007 r. Konwencja o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęła odpowiednie limity połowowe w odniesieniu do zasobów dostępnych dla połowów przez dowolnego z członków CCAMLR. CCAMLR zatwierdziła również uczestnictwo statków wspólnotowych w połowach badawczych w odniesieniu do Dissostichus spp. na pod-obszarach FAO 88.1 i 88.2 oraz rejonach 58.4.1, 58.4.2, 58.4.3a) i 58.4.3b) oraz wprowadziła limity połowowe oraz limity przyłowów, jak również pewne środki techniczne, dotyczące odpowiednich rodzajów działalności połowowej. Te ograniczenia oraz środki techniczne również należy stosować.

(13) W celu spełnienia zobowiązań międzynarodowych podjętych przez Wspólnotę jako umawiającą się stronę CCAMLR, łącznie ze zobowiązaniem do stosowania środków przyjętych przez Komisję CCAMLR, należy stosować TAC przyjęty przez tę komisję w odniesieniu do sezonu 2007–2008 oraz odpowiednie daty graniczne sezonów.

(14) Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96, niezbędne jest określenie stad, które podlegają różnym środkom w nim ustanowionych.

(15) Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowach lub protokołach w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa, Wspólnota przeprowadziła konsultacje w sprawie praw połowowych z Norwegią (²⁶), Wyspami Owczymi (²⁷) i Grenlandią (²⁸).

(16) Wspólnota jest umawiającą się stroną wielu regionalnych organizacji ds. rybołówstwa. Te organizacje ds. rybołówstwa zaleciły ustalenie ograniczeń połowowych lub ograniczeń nakładu połowowego oraz innych zasad ochrony pewnych gatunków. Wspólnota powinna zatem wprowadzić takie zalecenia w życie.

(17) Dyskusje na temat alternatywnego systemu zarządzania nakładem opartego na pułapach kilowatodni, które przeprowadzono w 2007 r., wykazały, że konieczne są dłuższe ramy czasowe służące dostosowaniu krajowych procedur administracyjnych do wymogów takiego systemu zarządzania nakładem. Obecny system zarządzania nakładem, oparty na dniach przebywania na morzu, zostanie utrzymany w 2008 r., przy czym w 2008 r. planuje się kontynuowanie dyskusji nad zarządzaniem nakładem na podstawie kilowatodni w celu wprowadzenia takiego systemu w 2009 r.

(18) W odniesieniu do korekty ograniczeń nakładu połowowego dla dorsza ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 423/ 2004 utrzymuje się alternatywne rozwiązania w celu zarządzania nakładem połowowym zgodnie z TAC, jak stanowi art. 8 ust. 3 tego rozporządzenia.

(19) Należy utrzymać pewne przepisy tymczasowe dotyczące wykorzystywania danych VMS w celu zagwarantowania większej wydajności i skuteczności w zakresie monitorowania, kontroli i nadzoru zarządzania nakładem połowowym.

(20) W odniesieniu do korekty ograniczeń nakładu połowowego dla soli ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 509/ 2007 powinny zostać ustanowione alternatywne rozwiązania w celu zarządzania nakładem połowowym zgodnie z TAC, jak stanowi art. 5 ust. 2 tego rozporządzenia.

(21) W odniesieniu do korekty ograniczeń nakładu połowowego dla gładzicy i soli ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 676/2007 powinny zostać ustanowione alternatywne rozwiązania w celu zarządzania nakładem połowowym zgodnie z TAC, jak stanowi art. 9 ust. 2 tego rozporządzenia.

(22) Ponadto należy dostosować poziomy dopuszczalnego nakładu w ramach planu zarządzania w odniesieniu do dorsza w Morzu Północnym, w Cieśninie Skagerrak i zachodniej części Kanału La Manche, w Morzu Irlandzkim i na zachód od Szkocji, a także zasobami morszczuka i homarca w obszarach ICES VIIIc i IXa.

(23) W celu przyczynienia się do zachowania zasobów rybnych należy wdrożyć w 2008 r. pewne środki uzupełniające dotyczące kontroli i warunków technicznych połowów.

(24) Zgodnie z opinią naukową ICES oprócz ograniczeń połowowych niezbędne są środki ochrony skupisk tarłowych molwy niebieskiej w obszarach ICES VI i VII.

(25) Badania naukowe wykazały, że praktyki połowowe podczas połowów za pomocą sieci skrzelowych i sieci oplatających w obszarach ICES VIa, VIb, VIIb, VIIc, VIIj, VIIk, VIII, IX, X oraz XII stanowią poważne zagrożenie dla gatunków głębinowych. Jednakże do czasu przyjęcia bardziej trwałych środków należy wprowadzić środki przejściowe umożliwiające prowadzenie takich połowów pod pewnymi warunkami.

(26) Zgodnie z uzgodnionym protokołem wniosków z konsultacji pomiędzy Wspólnota Europejską i Norwegią z dnia 26 listopada 2007 r., w pierwszej połowie 2008 roku należy przetestować środki techniczne służące zwiększeniu selektywności narzędzi ciągnionych w celu zredukowania odrzutów witlinka w Morzu Północnym.

(27) W celu zagwarantowania zrównoważonej eksploatacji zasobów morszczuka i homarca oraz zmniejszenia ilości odrzutów w obszarach ICES VIIIa, VIIIb oraz VIIId należy zezwolić na wykorzystanie najnowszych osiągnięć w zakresie selektywnych narzędzi połowowych.

(28) Wykorzystanie narzędzi, którymi nie poławia się homarca, powinno być dozwolone w niektórych obszarach ochrony gatunków, gdzie połowy są zabronione.

(29) W świetle zaleceń STECF niektóre zamknięcia obszarów tarła śledzia nie są konieczne do zapewnienia zrównoważonej eksploatacji tego gatunku w strefie ICES VIa.

(30) Należy utrzymać kontrolę wyładunków i przeładunków ryb mrożonych dokonywanych przez statki rybackie krajów trzecich w portach Wspólnoty, zgodnie z zaleceniem Komisji Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC). W listopadzie 2007 r. NEAFC zaleciła, aby ponownie umieścić pewną liczbę statków w wykazie statków, które – jak potwierdzono – dokonywały nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów. Należy zagwarantować wprowadzenie wymienionego zalecenia do wspólnotowego porządku prawnego.

(31) Aby przyczynić się do ochrony zasobów ośmiornicy, w szczególności ochrony niedojrzałych osobników tego gatunku, należy utrzymać w 2008 r. minimalny wymiar ośmiornicy pochodzącej z wód morskich znajdujących się pod władzą lub jurysdykcją krajów trzecich i znajdujących się w danym regionie Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku (CECAF), w oczekiwaniu na przyjęcie rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 850/98.

(32) W świetle opinii STECF połowy przy użyciu włoka rozprzowego zelektryfikowanego powinny być dozwolone pod pewnymi warunkami w 2008 r. w obszarach ICES IVc i IVb w części południowej.

(33) Na dorocznym posiedzeniu w 2007 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) nie przyjęła ograniczeń połowowych dla tuńczyka żółtopłetwego, opastuna oraz tuńczyka bonito; Wspólnota nie wprawdzie jest członkiem IATTC, lecz wprowadzenie tych środków jest konieczne w celu zapewnienia zrównoważonego zarządzania wspomnianymi zasobami pod jurysdykcją tej organizacji.

(34) Na trzecim dorocznym spotkaniu w czerwcu 2004 r. Komisja ds. Połowów na Zachodnio-Środkowym Pacyfiku (WCPFC) przyjęła ograniczenia nakładu połowowego dla tuńczyka żółtopłetwego, opastuna, tuńczyka bonito, włócznika i tuńczyka białego z południowego Pacyfiku, a także środki techniczne dotyczące traktowania przyłowów. Od stycznia 2005 r. Wspólnota jest członkiem WCPFC. Należy zatem wprowadzić te środki do prawa wspólnotowego, tak aby zapewnić zrównoważone zarządzanie tymi zasobami pod jurysdykcją tej organizacji.

(35) Na dorocznym posiedzeniach w 2006 r. i 2007 r. Generalna Komisja ds. Łowisk w Basenie Morza Śródziemnego (GFCM) przyjęła szereg zaleceń dotyczących środków technicznych dla niektórych łowisk na Morzu Śródziemnym. W celu przyczynienia się do zachowania zasobów rybnych środki te należy wprowadzić w 2008 r. w oczekiwaniu na przyjęcie rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1967/2006.

(36) Na dorocznym posiedzeniu w 2007 r. Organizacja ds. Rybołówstwa Południowo – Wschodniego Atlantyku (SEAFO) przyjęła limity połowowe dla zasobów rybnych podlegających Konwencji SEAFO i ustanowiła warunki dotyczące ponownego podejmowania działalności połowowej na zamkniętych obecnie obszarach połowowych, jak również szczegółowe wymogi dotyczące inspekcji państwa portu. Należy wprowadzić te środki do prawa wspólnotowego.

(37) Na dorocznych posiedzeniach w 2006 r. i 2007 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) przyjęła szereg środków zarządzania i kontroli. Należy wprowadzić te środki do prawa wspólnotowego.

(38) Podczas trzeciego międzynarodowego posiedzenia dotyczącego utworzenia nowej regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPFO), zorganizowanego w maju 2007 r., przyjęto środki przejściowe zmierzające do uregulowania połowów pela-gicznych oraz połowów przydennych na Południowym Pacyfiku. Należy wprowadzić te środki do prawa wspólnotowego.

(39) Podczas dorocznego posiedzenia w 2007 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) przyjęła kwoty i dostosowane kwoty wskazujące na niedostatecznie wykorzystanie oraz nadmierne wykorzystanie wielkości dopuszczalnych połowów umawiających się stron ICCAT. ICCAT przyjęła również techniczny środek na rzecz ochrony śródziemnomorskiego włócznika w 2008 roku. Przyjęcie tego środka jest konieczne do przyczynienia się do ochrony zasobów rybnych.

(40) W celu zagwarantowania prawidłowego rozliczania połowów błękitka prowadzonych przez statki państw trzecich na wodach terytorialnych Wspólnoty, należy utrzymać wzmocnione przepisy kontrolne dotyczące takich statków.

(41) W celu zapewnienia utrzymania rybakom wspólnotowym oraz uniknięcia zagrożeń dla zasobów i wszelkich ewentualnych trudności w związku z wygaśnięciem rozporządzenia Rady (WE) nr 41/2007 z dnia 21 grudnia 2006 r. ustalającego wielkości dopuszczalne połowów na 2007 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, gdzie wymagane są ograniczenia połowowe (²⁹) ważne jest otworzenie połowów z dniem 1 stycznia 2008 r. i utrzymanie w styczniu 2008 r. obowiązywania niektórych przepisów wspomnianego rozporządzenia. Z uwagi na pilność tej sprawy konieczne jest odstąpienie od sześciotygodniowego okresu, o którym mowa w tytule I art. 3 Protokołu w sprawie roli parlamentów państw członkowskich w Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia uprawnienia do połowów na rok 2008 w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb oraz związane z nimi warunki, na podstawie których takie uprawnienia do połowów można wykorzystać.

Ponadto ustanawia ono pewne ograniczenia nakładu połowowego oraz związane z tym warunki na styczeń 2009 r., a w odniesieniu do pewnych stad występujących w rejonie Antarktyki ustanawia uprawnienia do połowów oraz warunki szczegółowe na okresy określone w załączniku IE.

Artykuł 2

Zakres stosowania

1. O ile nie przewidziano inaczej, niniejsze rozporządzenie stosuje się do:

a) wspólnotowych statków rybackich (zwanych dalej „statkami wspólnotowymi”); oraz

b) statków rybackich pływających pod banderą krajów trzecich oraz zarejestrowanych w tych krajach (zwanych dalej „statkami rybackimi krajów trzecich”), przebywających na wodach terytorialnych Wspólnoty (zwanych dalej „wodami WE”).

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 przepisy niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem pkt 4.2 załącznika III oraz przypisu 1 do załącznika IX, nie mają zastosowania do operacji połowowych prowadzonych wyłącznie w celu badań naukowych prowadzonych za pozwoleniem i pod zwierzchnictwem państwa członkowskiego bandery i o których z wyprzedzeniem powiadomiono Komisję i państwa członkowskie, na których wodach prowadzi się te badania. Państwa członkowskie prowadzące operacje połowowe w celu badań naukowych informują Komisję, państwa członkowskie, do których należą wody, gdzie przeprowadza się badania, ICES oraz STECF o wszystkich połowach pochodzących z takich operacji.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia, poza definicjami określonymi w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, stosuje się następujące definicje:

a) „całkowite dopuszczalne połowy” (TAC) oznaczają ilość ryb, która może zostać odłowiona i wyładowana co roku w ramach każdego stada;

b) „kwota” oznacza część TAC przydzieloną Wspólnocie, państwom członkowskim lub krajom trzecim;

c) „wody międzynarodowe” oznaczają wody znajdujące się poza obszarem zwierzchnictwa lub jurysdykcji jakiegokolwiek państwa.

Artykuł 4

Obszary połowowe

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące określenia obszarów:

a) obszary ICES (Międzynarodowa Rada Badań Morza) określono w rozporządzeniu (EWG) nr 3880/91;

b) „Cieśnina Skagerrak” oznacza obszar ograniczony od zachodu linią biegnącą od latarni morskiej Hantsholm do latarni morskiej Lindesnes oraz od południa linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji;

c) „Cieśnina Kattegat” oznacza obszar ograniczony od północy linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji, a od południa ograniczony linią biegnącą od Hasenøre do Gnibens Spids, od Korshage do Spodsbjerg oraz od Gilbjerg Hoved do Kullen;

d) „Zatoka Kadyksu” oznacza część obszaru ICES IXa na wschód od 7^o23'48''W;

e) obszar GFCM (Komisja ds. Rybołówstwa na Morzu Śródziemnym) określono w decyzji Rady 98/416/WE z dnia 16 czerwca 1998 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty Europejskiej do Generalnej Komisji ds. Łowisk w Basenie Morza Śródziemnego (³⁰);

f) obszary CECAF (Środkowo-Wschodni Atlantyk lub główny obszar połowowy FAO 34) określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2597/95 z dnia 23 października 1995 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na niektórych obszarach, innych niż Atlantyk Północny, danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (³¹);

g) „obszar objęty Konwencją NEAFC” oznacza wody określone w art. 1 konwencji załączonej do decyzji Rady 81/608/ EWG z dnia 13 lipca 1981 r. dotyczącej zawarcia Konwencji o przyszłej wielostronnej współpracy w rybołówstwie na północno-wschodnim Atlantyku (³²);

h) „obszar podlegający regulacji NEAFC” oznacza wody obszaru objętego Konwencją NEAFC, niepodlegające jurysdykcji umawiających się stron Konwencji NEAFC.

i) obszary NAFO (Organizacja Rybołówstwa Północno – Zachodniego Atlantyku) określono w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2018/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na Północno-Wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów (³³);

j) „obszar podlegający regulacji NAFO** oznacza część obszaru konwencji Organizacji Rybołówstwa Północno -Zachodniego Atlantyku (NAFO), niepodlegający władzy ani jurysdykcji państw przybrzeżnych;

k) obszary SEAFO (Organizacja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku) określono w decyzji Rady 2002/ 738/WE z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim (³⁴);

l) obszar ICCAT (Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego) określono w decyzji Rady 86/ 238/EWG z dnia 9 czerwca 1986 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty do Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego, zmienionej Protokołem załączonym do Aktu Końcowego Konferencji Pełnomocników Państw – Stron Konwencji, podpisanego w Paryżu dnia 10 lipca 1984 r. (³⁵);

m) obszary CCAMLR (Konwencja o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki) określono w rozporządzeniu (WE) nr 601/2004;

n) obszar IATTC (Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego) określono w decyzji Rady 2006/539/WE z dnia 22 maja 2006 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji na rzecz wzmocnienia Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. (³⁶);

o) obszar IOTC (Komisja ds. Tuńczyka na Ocenie Indyjskim) określono w decyzji Rady 95/399/WE z dnia 18 września 1995 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty do Umowy o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (³⁷);

p) obszar Regionalnej Organizacji Zarządzania Połowami na Południowym Pacyfiku (SPFO) to obszar pełnomorski na południe od równika, na północ od obszaru objętego konwencją CCAMLR, na wschód od obszaru objętego konwencją SIOFA zgodnie z decyzją Rady nr 2006/496/ WE z dnia 6 lipca 2006 r. sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (³⁸) oraz na zachód od obszarów połowowych znajdujących się pod jurysdykcją państw Ameryki Południowej;

q) obszar WCPFC (Konwencja w sprawie Połowów na Zachodnio-Środkowym Pacyfiku) określono w decyzji Rady 2005/75/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty do Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku (³⁹).

ROZDZIAŁ II

UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW ORAZ ZWIĄZANE Z NIMI WARUNKI W ODNIESIENIU DO STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH

Artykuł 5

Limity połowowe i przydziały

1. Limity połowowe dla statków wspólnotowych na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w niektórych obszarach innych niż wody terytorialne Wspólnoty, a także podział tych limitów połowowych między państwa członkowskie oraz warunki dodatkowe zgodne z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96 określono w załączniku I.

2. Niniejszym zezwala się statkom wspólnotowym na dokonywanie połowów w granicach kwoty określonej w załączniku I na wodach, na których jurysdykcję w zakresie rybołówstwa sprawują Wyspy Owcze, Grenlandia, Islandia i Norwegia oraz na wodach obszaru połowowego wokół Jan Mayen, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 11, 20 oraz 21.

3. Komisja ustala limity połowowe w odniesieniu do połowów dobijakowatych w obszarach ICES IIIa i IV oraz w wodach WE obszaru ICES IIa zgodnie z przepisami określonymi w pkt 6 załącznika IID.

4. Z chwilą ustanowienia TAC dla gromadnika Komisja ustala limity połowowe dla gromadnika w wodach Grenlandii obszarów ICES V oraz XIV dostępne dla Wspólnoty, wynoszące 7,7 % TAC dla gromadnika.

5. Limity połowowe zasobów okowiela w obszarze ICES IIIa i w wodach WE obszarów ICES IIa i IV oraz zasobów szprota w wodach WE obszarów ICES IIa i IV mogą zostać zmienione przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2008, w świetle informacji naukowych zebranych w pierwszej połowie 2008 r.

6. Komisja może ustalić limity połowowe dla stada sardeli w strefie VIII ICES zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 w świetle informacji naukowych zebranych w pierwszej połowie 2008 roku. .

7. Wskutek przeglądu stada okowiela zgodnie z ust. 5 limity połowowe dla stada witlinka w strefie ICES IIIa i IV oraz wodach WE strefy ICES IIa i dla stada plamiaka w strefie ICES IIIa oraz wodach WE w strefach ICES IIIb, IIIc i IIId oraz w strefie ICES IV i wodach WE strefy ICES IIa mogą zostać zmienione przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 celem uwzględnienia przyłowów przemysłowych okowiela.

Artykuł 6

Gatunki objęte zakazem połowów

Statkom wspólnotowym zabrania się dokonywania połowów, zatrzymywania na statku, przeładowywania oraz wyładowywania następujących gatunków na wszystkich wodach terytorialnych Wspólnoty i wodach nienależących do Wspólnoty:

- żarłacz olbrzymi (Cetorinhus maximus)

- żarłacz biały (Carcharodon carcharias).

Artykuł 7

Przepisy specjalne dotyczące przydziałów

1. Przydział uprawnień do połowów dla państw członkowskich określony w załączniku I nie stanowi uszczerbku dla:

a) wymian dokonanych na mocy art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b) ponownych przydziałów dokonanych na mocy art. 21 ust. 4, art. 23 ust. 1 oraz art. 32 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93;

c) dodatkowych wyładunków dozwolonych na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d) ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e) potrąceń dokonywanych na mocy art. 5 rozporządzenia (WE) nr 847/96.

2. Do celów zatrzymywania kwot, które mają zostać przeniesione na rok 2009, stosuje się art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96, w drodze odstępstwa od tego rozporządzenia, w odniesieniu do wszystkich stad objętych analitycznymi TAC.

Artykuł 8

Limity nakładu połowowego oraz związane z nimi warunki zarządzania zasobami

1. Od dnia 1 lutego 2008 r. do dnia 31 stycznia 2009 r. ograniczenia nakładu połowowego oraz związane z nimi warunki określone w:

a) załączniku IIA stosuje się do zarządzania pewnymi stadami w Cieśninie Kattegat, Cieśninie Skagerrak i obszarach ICES IV, VIa, VIIa, VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa;

b) załączniku IIB stosuje się do zarządzania stadami morszczuka i homarca w obszarach ICES VIIIc i IXa, z wyjątkiem Zatoki Kadyksu;

c) załączniku IIC stosuje się do zarządzania stadem soli w obszarze ICES VIIe;

d) załączniku IID stosuje się do zarządzania stadami dobijakowatych w obszarach ICES IIIa i IV oraz wodach WE obszaru ICES IIa.

2. W okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 stycznia 2008 r. w odniesieniu do stad wymienionych w ust. 1 nadal obowiązuje nakład połowowy i związane z nim warunki określone w załącznikach IIA, IIB, IIC oraz IID do rozporządzenia (WE) nr 41/2007.

3. Komisja ustala nakład połowowy na rok 2008 w odniesieniu do połowów dobijakowatych w strefach ICES IIIa i IV oraz wodach WE strefy ICES IIa zgodnie z zasadami określonymi w pkt 4 i 5 załącznika IID.

4. Państwa członkowskie gwarantują, że poziomy nakładu połowowego na rok 2008, mierzone w kilowatodniach spędzonych poza portem, dla statków posiadających zezwolenia na połowy dalekomorskie nie przekraczają 75 % średniego rocznego nakładu połowowego wykorzystanego przez statki danego państwa członkowskiego w 2003 r. podczas rejsów, w trakcie których statki te były w posiadaniu zezwolenia na połowy dalekomorskie lub kiedy złowiono gatunki głębinowe wymienione w załączniku I i II do rozporządzenia (WE) nr 2347/2002. Niniejszy ustęp stosuje się tylko do rejsów połowowych, podczas których złowiono ponad 100 kg gatunków głębinowych innych niż argentyna wielka.

Artykuł 9

Warunki wyładunku połowów i przyłowów

1. Ryby pochodzące ze stad, dla których ustalono limity połowowe, są zatrzymywane na statku lub wyładowywane wyłącznie, jeżeli:

a) połowów dokonały statki państwa członkowskiego posiadającego określoną kwotę, która nie została wykorzystana; lub

b) połowy stanowią część udziału wspólnotowego, którego nie przydzielono państwom członkowskim w ramach kwot i który nie został wykorzystany.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 następujące gatunki ryb mogą zostać zatrzymane na statku i wyładowane nawet jeżeli dane państwo członkowskie nie posiada żadnych kwot lub jeżeli kwoty bądź udziały zostały wykorzystane:

a) gatunki, inne niż śledź i makrela, w przypadku gdy:

(i) zostały złowione z innymi gatunkami, a połowów dokonano sieciami, których rozmiar oczek jest mniejszy niż 32 mm zgodnie z przepisami art. 4 rozporządzenia (WE) nr 850/98, oraz

(ii) połowy nie są sortowane ani na statku, ani przy wyładunku;

lub

b) makrele, w przypadku gdy:

(i) zostały złowione z ostrobokami lub sardynkami;

(ii) masa makreli nie przekracza 10 % całkowitej masy makreli, ostroboków oraz sardynek na statku, oraz

(iii) połowy nie są sortowane ani na statku, ani przy wyładunku.

3. Wszystkie wyładunki są wliczane do kwoty lub, jeśli udział wspólnotowy nie został rozdzielony między państwa członkowskie w ramach kwot, do udziału wspólnotowego, z wyjątkiem połowów dokonanych na podstawie przepisów ust. 2.

4. Określenia udziału procentowego przyłowów oraz postępowania z nimi dokonuje się zgodnie z przepisami art. 4 i 11 rozporządzenia (WE) nr 850/98.

Artykuł 10

Niesortowane wyładunki w obszarach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa

1. Artykułu 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1434/98 nie stosuje się do śledzi złowionych w obszarach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa.

2. Jeśli limity połowowe danego państwa członkowskiego w odniesieniu do śledzia w obszarach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa zostały wykorzystane, statkom pływającym pod banderą tego państwa członkowskiego zarejestrowanym we Wspólnocie i działającym w granicach łowisk, do których odnoszą się odpowiednie ograniczenia połowowe, zakazuje się wyładunku połowów, które są niesortowane i które zawierają śledzie.

3. Państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie odpowiedniego programu pobierania próbek, który pozwala na skuteczne monitorowanie niesortowanych wyładunków gatunków złowionych w obszarach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa.

4. Niesortowane połowy w obszarach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE obszaru ICES IIa są wyładowywane wyłącznie w portach i miejscach wyładunku, w których stosuje się program pobierania próbek, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł 11

Limity dostępu

Statki wspólnotowe nie prowadzą żadnych połowów na obszarze Cieśniny Skagerrak w obrębie 12 mil morskich od linii podstawowej Norwegii. Jednakże statkom pływającym pod banderą Danii lub Szwecji zezwala się na dokonywanie połowów w obrębie czterech mil morskich od linii podstawowej Norwegii.

Artykuł 12

Ustalanie rozmiaru oczek i grubości sznurka

Rozmiar oczek i grubość sznurka, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, ustala się zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 129/2003 z dnia 24 stycznia 2003 r. ustanawiającym szczegółowe zasady ustalania rozmiaru oczek i grubości sznurka sieci rybackich (⁴⁰) podczas preprowadzania inspekcji statków wspólnotowych przez inspektorów wspólnotowych, inspektorów Komisji i inspektorów krajowych.

Artykuł 13

Przejściowe środki techniczne i kontrolne

Przejściowe środki techniczne i kontrolne w odniesieniu do statków wspólnotowych określono w załączniku III.

ROZDZIAŁ III

LIMITY POŁOWOWE ORAZ ZWIĄZANE Z NIMI WARUNKI W ODNIESIENIU DO STATKÓW RYBACKICH PAŃSTW TRZECICH

Artykuł 14

Zezwolenie

Statkom pływającym pod banderą Wenezueli lub Norwegii oraz statkom rybackim zarejestrowanym na Wyspach Owczych zezwala się na dokonywanie połowów na wodach terytorialnych Wspólnoty w granicach limitów połowowych określonych w załączniku I oraz z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 15–18 oraz art. 22–28.

Artykuł 15

Gatunki objęte zakazem połowów

Statkom rybackim krajów trzecich zabrania się dokonywania połowów, zatrzymywania na statku, przeładowywania oraz wyładowywania następujących gatunków na wszystkich wodach terytorialnych Wspólnoty:

- żarłacz olbrzymi (Cetorinhus maximus)

- żarłacz biały (Carcharodon carcharias).

Artykuł 16

Ograniczenia geograficzne

1. Połowy dokonywane przez statki rybackie pływające pod banderą Norwegii lub zarejestrowane na Wyspach Owczych są ograniczone do tych części obszaru 200 mil morskich, które leżą dalej niż 12 mil morskich od linii podstawowych państw członkowskich w obszarze ICES IV, Cieśninie Kattegat i na Oceanie Atlantyckim na północ od 43^o00'N, z wyjątkiem obszaru, o którym mowa w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

2. Dopuszcza się połowy w Cieśninie Skagerrak dokonywane przez statki pływające pod banderą Norwegii w odległości większej niż cztery mile morskie od linii podstawowych Danii oraz Szwecji.

3. Połowy dokonywane przez statki pływające pod banderą Wenezueli są ograniczone do tych części obszaru 200 mil morskich, które leżą dalej niż 12 mil morskich od linii podstawowej Gujany Francuskiej.

Artykuł 17

Tranzyt przez wody Wspólnoty

Statki rybackie krajów trzecich, które przepływają tranzytem przez wody terytorialne Wspólnoty, muszą sztauować sieci, tak aby nie można było ich używać, zgodnie z następującymi warunkami:

a) sieci, obciążniki i podobne narzędzia są odłączone od desek trałowych oraz drutów i lin holowniczych i podciągowych,

b) sieci, które są umieszczone na pokładzie lub nad pokładem, są solidnie przymocowane do części nadbudówki.

Artykuł 18

Warunki wyładunku połowów i przyłowów

Ryby pochodzące ze stad, w odniesieniu do których ustalono limity połowowe, nie są zatrzymywane na statku ani wyładowywane, chyba że połowów dokonały statki rybackie kraju trzeciego posiadającego kwotę połowową, która nie została wyczerpana.

Artykuł 19

Przejściowe środki techniczne i kontrolne

Przejściowe środki techniczne i kontrolne w odniesieniu statków rybackich krajów trzecich określono w załączniku III.

ROZDZIAŁ IV

UZGODNIENIA W ZAKRESIE LICENCJI DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH

Artykuł 20

Licencje oraz związane z nimi warunki

1. Niezależnie od ogólnych przepisów dotyczących licencji połowowych oraz specjalnych zezwoleń połowowych przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1627/94, połowy dokonywane przez statki wspólnotowe na wodach kraju trzeciego podlegają wymogowi posiadania licencji wydanej przez organy tego kraju trzeciego.

2. Jednakże, jeśli połowów dokonuje się na norweskich wodach Morza Północnego, ust. 1 nie ma zastosowania do następujących statków wspólnotowych:

a) statków o pojemności równej najwyżej 200 GT;

b) statków dokonujących połowów ryb gatunków innych niż makrela, przeznaczonych do spożycia przez ludzi; lub

c) statków pływających pod banderą Szwecji, zgodnie z ustanowioną praktyką.

3. Maksymalną liczbę licencji oraz inne związane z nimi warunki ustanawia się zgodnie z częścią I załącznika IV. We wnioskach o wydanie licencji wskazuje się rodzaje połowów oraz nazwę i właściwości statków wspólnotowych, którym mają zostać wydane licencje; wnioski te są kierowane do Komisji przez organy państw członkowskich. Komisja przedkłada te wnioski organom odnośnego kraju trzeciego.

4. W przypadku gdy jedno z państw członkowskich przekazuje kwotę innemu państwu członkowskiemu (swap) w odniesieniu do obszarów połowowych określonych w części I załącznika IV, przekazanie takie obejmuje przekazanie odpowiednich licencji i jest zgłaszane Komisji. Jednakże nie można przekroczyć całkowitej liczby licencji dla każdego obszaru połowowego określonej w części I załącznika IV.

5. Statki wspólnotowe spełniają wymogi dotyczące środków ochrony i kontroli oraz wszystkie pozostałe przepisy dotyczące obszaru, w którym prowadzą działalność.

Artykuł 21

Wyspy Owcze

Statki wspólnotowe posiadające licencję na ukierunkowany połów jednego gatunku na wodach Wysp Owczych mogą prowadzić ukierunkowany połów innego gatunku pod warunkiem, że organom Wysp Owczych przedstawią uprzednie zawiadomienie o zmianie.

ROZDZIAŁ V

UZGODNIENIA W ZAKRESIE LICENCJI DOTYCZĄCE STATKÓW RYBACKICH PAŃSTW TRZECICH

Artykuł 22

Obowiązek posiadania licencji oraz specjalnego zezwolenia połowowego

1. Niezależnie od przepisów art. 28b rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, statki rybackie pływające pod banderą Norwegii o pojemności mniejszej niż 200 GT są zwolnione z obowiązku posiadania licencji oraz specjalnego zezwolenia połowowego.

2. Licencja oraz specjalne zezwolenie połowowe są przechowywane na statku. Jednakże statki rybackie zarejestrowane na Wyspach Owczych lub w Norwegii są zwolnione z tego obowiązku.

3. Statki rybackie krajów trzecich posiadające zezwolenie na połów dnia 31 grudnia 2007 r. mogą kontynuować połowy od dnia 1 stycznia 2008 r. do momentu przedłożenia Komisji oraz zatwierdzenia przez nią wykazu statków rybackich uprawnionych do prowadzenia połowów.

Artykuł 23

Wniosek o wydanie licencji oraz specjalnego zezwolenia połowowego

Do wniosku organu kraju trzeciego o wydanie licencji oraz specjalnego zezwolenia połowowego, przedkładanego Komisji, dołącza się następujące informacje:

a) nazwę statku;

b) numer wpisu do rejestru;

c) zewnętrzne litery i numery identyfikacyjne;

d) port rejestracji;

e) nazwisko (nazwa) i adres właściciela lub czarterującego;

f) pojemność brutto oraz długość całkowitą;

g) moc silnika;

h) sygnał wywoławczy oraz częstotliwość radiowa;

i) przewidywaną metodę połowów;

j) przewidywany obszar połowów;

k) gatunki, których połowy się przewiduje;

l) okres, w odniesieniu do którego składa się wniosek o wydanie licencji.

Artykuł 24

Liczba licencji

Liczbę licencji oraz szczególne związane z nimi warunki ustanawia się zgodnie z częścią II załącznika IV.

Artykuł 25

Unieważnienie i wycofanie

1. Licencje oraz specjalne zezwolenia połowowe mogą zostać unieważnione w związku z wydaniem nowych licencji oraz specjalnych zezwoleń połowowych. Takie unieważnienie staje się skuteczne od dnia poprzedzającego dzień wydania przez Komisję nowych licencji oraz specjalnych zezwoleń połowowych. Nowe licencje oraz specjalne zezwolenia połowowe stają się skuteczne z dniem ich wydania.

2. Licencje oraz specjalne zezwolenia połowowe wycofuje się w całości lub częściowo przed datą ich wygaśnięcia, jeśli kwota odnosząca się do danego stada, określona w załączniku I, została wykorzystana.

3. Licencje oraz specjalne zezwolenia połowowe zostają wycofane w przypadku niewypełnienia zobowiązań ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 26

Nieprzestrzeganie odpowiednich zasad

1. Statkowi rybackiemu kraju trzeciego, w odniesieniu do którego nie spełniono obowiązków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, nie wydaje się licencji ani specjalnego zezwolenia połowowego przez okres nieprzekraczający 12 miesięcy.

2. Komisja przedkłada organom zainteresowanego kraju trzeciego nazwy oraz właściwości statków rybackich krajów trzecich, które w następstwie naruszenia odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia nie będą uprawnione do dokonywania połowów we wspólnotowej strefie połowowej przez kolejny miesiąc lub kolejne miesiące.

Artykuł 27

Obowiązki posiadaczy licencji

1. Statki rybackie krajów trzecich spełniają wymogi w zakresie środków ochrony i kontroli oraz pozostałe przepisy dotyczące połowów dokonywanych przez statki wspólnotowe w obszarze, na którym prowadzą działalność, w szczególności wymogi rozporządzeń (EWG) nr 1381/87, (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94, (WE) nr 850/98, (WE) nr 1434/2187 oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 2187/2005 z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund poprzez zastosowanie środków technicznych (⁴¹).

2. Statki rybackie państw trzecich, o których mowa w ust. 1, prowadzą dzienniki połowowe, do których wprowadza się informacje określone w części I załącznika V.

3. Statki rybackie państw trzecich, z wyjątkiem statków pływających pod banderą Norwegii dokonujących połowów w obszarze ICES IIIa, przekazują Komisji informacje określone w załączniku VI, zgodnie z przepisami ustanowionymi w tym załączniku.

Artykuł 28

Przepisy szczegółowe dotyczące departamentu Gujany Francuskiej

1. Przyznanie licencji na połowy na wodach Gujany Francuskiej jest uwarunkowane zobowiązaniem się przez właściciela danego statku rybackiego kraju trzeciego do zezwolenia obserwatorowi na wejście na pokład tego statku na wniosek Komisji.

2. Statki rybackie państw trzecich dokonujące połowów na wodach departamentu Gujany Francuskiej prowadzą dzienniki połowowe odpowiadające wzorowi znajdującemu się w części II załącznika V. Dane połowowe są przesyłane Komisji na wniosek, za pośrednictwem władz francuskich.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH PROWADZĄCYCH POŁOWY NA MORZU ŚRÓDZIEMNYM

Artykuł 29

Ustanowienie okresu ochronnego w odniesieniu do połowów koryfeny przy pomocy urządzeń powodujących koncentrację ryb (FAD)

1. W celu ochrony koryfeny (Coryphaena hippurus), a zwłaszcza młodych osobników, zakazuje się połowów koryfeny przy pomocy urządzeń powodujących koncentrację ryb (FAD) od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 14 sierpnia 2008 r. we wszystkich podobszarach geograficznych na obszarze objętym porozumieniem GFCM, jak określono w rezolucji GFCM/31/ 2007/2 zgodnie z załącznikiem XIV.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli dane państwo członkowskie udowodni, że z powodu złej pogody statki rybackie pływające pod jego banderą nie mogły wykorzystać swoich normalnych dni połowowych, to państwo członkowskie może przenieść dni utracone przez swoje statki w odniesieniu do połowów przy pomocy FAD do dnia 31 stycznia kolejnego roku. Państwa członkowskie, które chcą skorzystać z takiego przeniesienia, przedstawiają Komisji do dnia 1 stycznia 2009 r. wniosek o dodatkową liczbę dni, w ciągu których dany statek będzie uprawniony do połowów koryfeny przy pomocy FAD w trakcie okresu obowiązywania zakazu od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 stycznia 2009 r. Do wniosku załącza się następujące informacje: Do wniosku należy dołączyć następujące informacje:

a) sprawozdanie zawierające szczegółowe informacje dotyczące wstrzymania odnośnej działalności połowowej, w tym odpowiednie informacje meteorologiczne;

b) nazwę statku;

c) numer wpisu do rejestru;

d) zewnętrzne litery i numery identyfikacyjne, tak jak określono w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004 z dnia 30 grudnia 2003 r. dotyczącego rejestru statków rybackich Wspólnoty (⁴²);

Komisja przekazuje informacje otrzymane od państw członkowskich do Sekretariatu Wykonawczego GFCM.

3. Do dnia 1 listopada 2008 r. państwa członkowskie prześlą Komisji sprawozdanie z wprowadzenia w roku 2007 środków, o których mowa w ust. 2.

4. Do dnia 15 stycznia 2009 r. państwa członkowskie składają Komisji sprawozdanie z całkowitych wyładunków i przeładunków koryfeny przeprowadzonych w 2008 roku przez statki rybackie pływające pod ich banderą we wszystkich podobszarach geograficznych na obszarze objętym porozumieniem GFCM, jak określono w rezolucji GFCM/31/2007/2 zgodnie z załącznikiem XIV.

Komisja przekazuje informacje otrzymane od państw członkowskich do Sekretariatu Wykonawczego GFCM.

Artykuł 30

Ustanowienie obszarów ograniczonych połowów w celu ochrony wrażliwych siedlisk głębinowych

1. Połowy przy pomocy drag ciągnionych i włoków dennych są zabronione na obszarach ograniczonych następującymi współrzędnym:

a) obszar ograniczonych połowów dalekomorskich »rafa Lophelia przy Capo Santa Maria di Leuca«

– 39° 27,72' N, 18° 10,74' E

– 39° 27,80' N, 18° 26,68' E

– 39° 11,16' N, 18° 32,58' E

– 39° 11,16' N, 18° 04,28' E

b) obszar ograniczonych połowów dalekomorskich „obszar delty Nilu z zimnymi wyciekami węglowodorowymi”

- 31° 30.00' N, 33° 10.00' E

- 31° 30.00' N, 34° 00.00' E

- 32° 00.00' N, 34° 00.00' E

- 32° 00.00' N, 33° 10.00' E

c) obszar ograniczonych połowów dalekomorskich „góra podwodna Eratosthemes”

- 33° 00.00' N, 32° 00.00' E

- 33° 00.00' N, 33° 00.00' E

- 34° 00.00' N, 33° 00.00' E

- 34° 00.00' N, 32° 00.00' E

2. Państwa członkowskie podejmują środki konieczne do ochrony wrażliwych siedlisk głębinowych na obszarach określonych w ust. 1, a w szczególności zapewniają ochronę tych obszarów przed wpływem działalności innego rodzaju niż działalność połowowa, zagrażających zachowaniu cech, które posiadają te siedliska.

Artykuł 31

Minimalny rozmiar oczek sieci włóczonych stosowanych w pewnych lokalnych i sezonowych połowach włokami dennymi

1. W drodze odstępstwa od art. 8 ust. 1 lit. h) i art. 9 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia (WE) nr 1967/2006 państwa członkowskie mogą nadal zezwalać statkom rybackim pływającym pod ich banderą na stosowanie oczka worka włoka mniejszego niż 40 mm o kształcie romboidalnym w celu uczestnictwa w pewnych lokalnych i sezonowych połowach włokami dennymi eksploatujących stada ryb nie dzielone z państwami trzecimi.

2. Ustęp 1 stosuje się wyłącznie do działalności połowowej, na którą państwa członkowskie wydały już oficjalne zezwolenie zgodnie z prawem krajowym obowiązującym dnia 1 stycznia 2007 r. i nie wiąże się ze zwiększeniem nakładu połowowego w odniesieniu do roku 2006.

3. Państwa członkowskie przekazują Komisji do dnia 15 stycznia 2008 r., za pośrednictwem zwyczajowego systemu przetwarzania danych, wykaz statków uprawnionych zgodnie z ust. 1. Wykaz uprawnionych statków zawiera następujące informacje:

a) numer rejestru wspólnotowej floty rybackiej wraz z oznaką rybacką, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004;

b) dozwolony połów (połowy) prowadzony(-e) przez każdy statek, określony(-e) zgodnie ze stadem docelowym (stadami docelowymi), obszarem połowowym określonym w rezolucji GFCM/31/2007/2 zgodnie z załącznikiem XIV oraz cechami technicznymi dotyczącymi rozmiaru oczek stosowanych narzędzi połowowych;

c) okres połowów objęty zezwoleniem.

4. Komisja przekazuje informacje otrzymane od państw członkowskich do Sekretariatu Wykonawczego GFCM.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH POŁAWIAJĄCYCH W OBSZARZE PODLEGAJĄCYM REGULACJI NAFO

Artykuł 32

Raporty połowowe

1. Kapitan statku uprawnionego do połowów halibuta niebieskiego zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2115/2005 przesyła drogą elektroniczną właściwym organom swojego państwa członkowskiego bandery raport połowowy określający ilości halibuta niebieskiego złowione przez swój statek, w tym operacje połowowe o wyniku zerowym.

2. Raport przewidziany w ust. 1 przekazuje się po raz pierwszy najpóźniej z końcem dziesiątego dnia następującego po dacie wejścia statku na obszar podlegający regulacji NAFO lub po rozpoczęciu rejsu połowowego. Raport przekazuje się co pięć dni. Jeśli uznano, że połowy halibuta niebieskiego zgłoszone zgodnie z ust. 1 wyczerpały 75 % przydziału kwoty państw członkowskich, kapitan statku przekazuje raporty co trzy dni.

3. Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji otrzymane raporty połowowe. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje do Sekretariatu NAFO.

Artykuł 33

Dodatkowe środki kontroli

1. Statki uprawnione do połowów halibuta niebieskiego zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2115/2005 mogą wchodzić na obszar podlegający regulacji NAFO w celu połowu halibuta niebieskiego wyłącznie jeżeli posiadają mniej niż 50 ton dowolnego połowu lub jeżeli zezwolono na dostęp zgodnie z ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu.

2. Jeżeli statek uprawniony do połowów halibuta niebieskiego zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2115/2005 posiada połowy pochodzące spoza obszaru podlegającego regulacji NAFO o masie 50 ton lub większej, najpóźniej 72 godziny przed wejściem (ENT) na obszar podlegający regulacji NAFO powiadamia Sekretariat NAFO pocztą elektroniczną lub faksem o ilości połowu zatrzymanego na statku, pozycji (szerokość/ długość geograficzna), gdzie kapitan statku przewiduje rozpoczęcie połowów, oraz przewidywanej godzinie przybycia na tę pozycję.

3. Jeżeli wskutek powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, statek inspekcyjny sygnalizuje zamiar przeprowadzenia inspekcji, przekazuje statkowi rybackiemu współrzędne punktu kontroli, w którym ma odbyć się inspekcja. Punkt kontroli znajduje się nie dalej niż 60 mil morskich od pozycji, gdzie kapitan statku przewiduje rozpoczęcie połowów.

4. Jeżeli statek rybacki uprawniony do połowów halibuta niebieskiego zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2115/ 2005 nie otrzyma komunikatu z Sekretariatu NAFO ani ze statku inspekcyjnego do czasu wejścia na obszar podlegający regulacji NAFO, że statek inspekcyjny zamierza przeprowadzić inspekcje zgodnie z ust. 3, statek rybacki może podjąć połowy. Statek rybacki może również rozpocząć połowy bez uprzedniej inspekcji jeżeli statek inspekcyjny nie rozpoczął inspekcji w ciągu trzech godzin po przybyciu statku rybackiego do punktu kontroli.

Artykuł 34

Obszar ochronny koralowców

W rejonie NAFO 3O obszar określony w załączniku VII zamyka się dla wszelkich działań połowowych wiążących się z użyciem narzędzi mających kontakt z dnem.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE WYŁADUNKU LUB PRZEŁADUNKU RYB MROŻONYCH ZŁOWIONYCH PRZEZ STATKI RYBACKIE KRAJÓW TRZECICH W OBSZARZE STOSOWANIA KONWENCJI NEAFC

Artykuł 35

Kontrola w porcie państwa

Nie naruszając przepisów rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 i rozporządzenia Rady (WE) nr 1093/94 z dnia 6 maja 1994 r. ustalającego warunki, na których statki rybackie państw trzecich mogą bezpośrednio wyładowywać i sprzedawać swoje połowy w portach wspólnotowych (⁴³), procedury ustanowione w niniejszym rozdziale stosuje do wyładunków i przeładunków w portach państw członkowskich ryb mrożonych złowionych przez statki rybackie krajów trzecich na obszarze podlegającym Konwencji NEAFC.

Artykuł 36

Wyznaczone porty

Wyładunki i przeładunki na wodach terytorialnych Wspólnoty dozwolone są wyłącznie w wyznaczonych portach.

Państwa członkowskie wyznaczają miejsce wykorzystywane do wyładunków lub miejsce w pobliżu brzegu (wyznaczone porty), gdzie zezwala się na operacje wyładunku lub przeładunku ryb, o których mowa w art. 35. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach w wykazie wyznaczonych portów z 2007 r. co najmniej piętnaście dni przed wejściem zmiany w życie.

Komisja publikuje wykaz wyznaczonych portów oraz zmiany w wykazie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii „C” i zamieszcza je na swojej stronie internetowej.

Artykuł 37

Wcześniejsze powiadomienie o wejściu do portu

1. W drodze odstępstwa od art. 28e ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 kapitanowie wszystkich statków rybackich, na których znajdują się ryby, o których mowa w art. 35 niniejszego rozporządzenia, zamierzający wpłynąć do portu bądź dokonać przeładunku, lub ich przedstawiciele zawiadamiają właściwe organy państwa członkowskiego, z którego portu zamierzają skorzystać co najmniej trzy dni robocze przed przewidywaną godziną przybycia do portu.

2. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, załącza się formularz zawarty w części I załącznika VIII, którego część A jest odpowiednio wypełniona zgodnie z następującymi zasadami:

a) jeżeli statek rybacki wyładowuje własny połów, stosuje się formularz PSC 1;

b) jeżeli statek rybacki prowadził operacje przeładunku, stosuje się formularz PSC 2. W takich przypadkach dla każdego statku przekazującego stosuje się odrębny formularz.

3. W przypadku gdy statek prowadził operacje przeładunku, właściwe organy państwa członkowskiego portu niezwłocznie przekazują kopię formularza, o którym mowa w ust. 2, państwu bandery statku rybackiego oraz państwu (państwom) bandery statków przekazujących.

Artykuł 38

Upoważnienie do wyładunku lub przeładunku

1. Właściwe organy państwa członkowskiego portu może zezwolić na wyładunki lub przeładunki wyłącznie jeżeli państwo bandery statku rybackiego zamierzającego dokonać wyładunku lub przeładunku bądź, w przypadku gdy statek prowadził operacje przeładunku poza portem, państwo lub państwa bandery statku przekazującego potwierdziły poprzez zwrot kopii formularza przekazanego na mocy art. 37 ust. 3 z odpowiednio wypełnioną częścią B, że:

a) statki rybackie, które zadeklarowały połów ryb, posiadały wystarczającą kwotę w odniesieniu do zadeklarowanych gatunków;

b) ilości ryb na statku zostały odpowiednio zgłoszone i uwzględnione przy obliczeniu wszelkich ograniczeń połowowych lub ograniczeń nakładu, które mogą mieć zastosowanie;

c) statki rybackie, które zadeklarowały połów ryb, posiadały zezwolenie na połowy w zadeklarowanych obszarach;

d) obecność statku w zadeklarowanym obszarze połowów zweryfikowano zgodnie z danymi VMS.

Operacje wyładunku lub przeładunku można rozpocząć wyłącznie po wydaniu zezwolenia przez właściwe organy państwa członkowskiego portu.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 właściwe organy państwa członkowskiego portu mogą zezwolić na całość lub część wyładunku w przypadku braku potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, lecz w takich przypadkach przechowują odnośne ryby pod kontrolą właściwych organów. Ryby te zostają zwrócone w celu sprzedaży, przekazania lub transportu wyłącznie po otrzymaniu potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1. Jeżeli w ciągu 14 dni od wyładunku nie otrzymano potwierdzenia, właściwe organy państwa członkowskiego portu mogą skonfiskować i zbyć ryby zgodnie z przepisami krajowymi.

3. Właściwe organy państwa członkowskiego portu bezzwłocznie informują, poprzez przekazanie Komisji i Sekretarzowi NEAFC egzemplarza formularza określonego w części I załącznika VIII, którego część C została odpowiednio wypełniona, o swojej decyzji dotyczącej wydania lub niewydania zezwolenia na wyładunek lub przeładunek, jeśli wyładowane lub przeładowane ryby złowiono w obszarze podlegającym Konwencji NEAFC.

Artykuł 39

Inspekcje

1. Co roku właściwe organy państw członkowskich prowadzą w swoich portach inspekcje co najmniej 15 % wyładunków lub przeładunków dokonywanych przez statki rybackie krajów trzecich, o których mowa w art. 35.

2. Inspekcje obejmują monitorowanie całego rozładunku lub przeładunku oraz kontrolę krzyżową ilości podanych w uprzednim zawiadomieniu o wyładunku w podziale na gatunki oraz ilości wyładowanych lub przeładowanych w podziale na gatunki.

3. Inspektorzy podejmują wszelkie możliwe starania w celu uniknięcia niepotrzebnego opóźnienia statku i gwarantują minimalny stopień ingerencji i utrudnień na statku, a także dbają o uniknięcie pogorszenia jakości ryb.

Artykuł 40

Sprawozdania z inspekcji

1. Każda inspekcja jest dokumentowana poprzez sporządzenie sprawozdania z inspekcji zgodnie z załącznikiem VIII częścią II.

2. Kopia każdego sprawozdania z inspekcji jest niezwłocznie przekazywana państwu bandery statku objętego inspekcją oraz państwu lub państwom bandery statku przekazującego oraz Komisji i Sekretarzowi NEAFC, jeśli wyładowane lub przeładowane ryby złowiono w obszarze podlegającym Konwencji NEAFC.

3. Na wniosek państwa bandery statku objętego inspekcją zostaje mu przekazany oryginał lub potwierdzona kopia każdego sprawozdania z inspekcji.

ROZDZIAŁ IX

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH POŁAWIAJĄCYCH W OBSZARZE STOSOWANIA KONWENCJI CCAMLR

SEKCJA 1

Ograniczenia i wymogi w odniesieniu do informacji o statkach

Artykuł 41

Zakazy oraz ograniczenia połowowe

1. Ukierunkowane połowy gatunków wymienionych w załączniku IX są zakazane w strefach oraz w okresach wskazanych w tym załączniku.

2. W odniesieniu do nowych połowów i połowów badawczych ograniczenia połowowe oraz ograniczenia przyłowów określone w załączniku X stosuje się na podobszarach wskazanych w tym załączniku.

SEKCJA 2

Zwiady rybackie

Artykuł 42

Zasady postępowania podczas zwiadów rybackich

Bez uszczerbku dla art. 4 rozporządzenia (WE) nr 601/2004 państwa członkowskie dopilnowuja, by wszystkie wspólnotowe statki rybackie były wyposażone w:

a) odpowiedni sprzęt komunikacyjny (w tym radio MF/HF oraz co najmniej jedną radioboję ratunkową (EPIRB – Emergency Position Indicating Radio Beacon) oraz by na pokładzie obecni byli wykwalifikowani operatorzy, a statki, o ile to możliwe, były również wyposażone w sprzęt GMDSS;

b) wystarczającą liczbę kombinezonów ratunkowych dla wszystkich znajdujących się na pokładzie osób;

c) odpowiedni sprzęt konieczny w sytuacji nagłych przypadków medycznych, które mogą wystąpić podczas rejsu;

d) zapasy żywności, słodkiej wody, paliwa i części zamiennych do sprzętu koniecznego w sytuacjach nieprzewidzianych opóźnień i niebezpieczeństw;

e) zatwierdzony okrętowy plan zapobiegania rozlewom olejowym (SOPEP) przedstawiający sposoby łagodzenia skutków zanieczyszczeń morskich (w tym ubezpieczenie) w przypadku wycieku paliwa lub rozsypania odpadów;

Artykuł 43

Uczestnictwo w zwiadach rybackich

1. Statki rybackie pływające pod banderą Hiszpanii oraz zarejestrowane w Hiszpanii, o których powiadomiono CCAMRL zgodnie z przepisami art. 7 i 7a rozporządzenia (WE) nr 601/ 2004, mogą uczestniczyć w zwiadach rybackich przy użyciu sznurów haczykowych w odniesieniu do Dissostichus spp. na podobszarach FAO 88.1 i 88.2 oraz w rejonach 58.4.1, 58.4.2 oraz 58.4.3b) poza obszarami podlegającymi jurysdykcji krajowej.

2. Nie więcej niż jeden statek rybacki dokonuje połowów w rejonie 58.4.3b) w tym samym okresie.

3. W odniesieniu do podobszarów 88.1 i 88.2 oraz rejonów 58.4.1 oraz 58.4.2, całkowite limity połowowe oraz limity przyłowów przypadające na podobszar i rejon, a także ich rozdział między małe obszary badawcze (Small Scale Research Units, w skrócie SSRU) w ramach każdego z nich, określono w załączniku X. Połowy na jakimkolwiek małym obszarze badawczym wstrzymuje się, jeśli zgłoszony połów osiąga określony limit połowowy, a odnośny mały obszar badawczy zostaje zamknięty dla połowów na pozostałą część sezonu.

4. Połowy odbywają się na możliwie jak największym obszarze geograficznym oraz batymetrycznym w celu uzyskania informacji niezbędnych do ustalenia możliwości prowadzenia połowów oraz w celu uniknięcia nadmiernego skoncentrowania połowów oraz nakładu połowowego. Jednakże połowy w rejonach 58.4.1 oraz 58.4.2 są zabronione na głębokości mniejszej niż 550 m.

Artykuł 44

Systemy sprawozdawczości

Statki rybackie uczestniczące w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 43, podlegają następującym systemom sprawozdawczości dotyczącym połowów oraz nakładu połowowego:

a) pięciodniowemu systemowi sprawozdawczości połowu i nakładu określonemu w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 601/2004, z wyjątkiem tego, że państwa członkowskie składają Komisji raporty połowowe i raporty dotyczące nakładu połowowego nie później niż dwa dni robocze po zakończeniu okresu sprawozdawczego, w celu natychmiastowego przekazania do CCAMLR. W odniesieniu do podobszarów 88.1 i 88.2 oraz rejonów 58.4.1 oraz 58.4.2, raporty sporządza się w odniesieniu do małych obszarów badawczych;

b) miesięcznemu systemowi sprawozdawczości w odniesieniu do połowu i nakładu według dokładnej skali określonemu w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 601/2004;

c) zgłaszana jest całkowita liczba oraz masa odrzuconych osobników Dissostichus eleginoides i Dissostichus mawsoni, łącznie z tymi w stanie „galaretowatym”.

Artykuł 45

Definicja zaciągów

1. Do celów niniejszej sekcji zaciąg obejmuje ustawienie przynajmniej jednej liny w danym miejscu. Do celów sprawozdawczości dotyczącej połowów oraz nakładu połowowego dokładne położenie geograficzne zaciągu jest określane przez środkowy punkt liny lub lin.

2. W celu oznaczenia jako zaciąg badawczy:

a) każdy zaciąg badawczy musi być oddalony o co najmniej pięć mil morskich od jakiegokolwiek innego zaciągu badawczego; odległość należy odmierzyć od środkowego punktu geograficznego każdego zaciągu badawczego;

b) każdy zaciąg obejmuje przynajmniej 3 500 haczyków oraz nie więcej niż 10 000 haczyków; może się składać z oddzielnych lin ustawionych w tej samej pozycji;

c) czas zanurzenia każdego zaciągu sznurów haczykowych wynosi co najmniej sześć godzin, liczonych od momentu ukończenia procesu ustawiania lin do rozpoczęcia procesu zaciągania.

Artykuł 46

Plany badawcze

Statki rybackie uczestniczące w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 43, realizują plany badawcze na wszystkich małych obszarach badawczych, na które podzielono podobszary FAO 88.1 i 88.2 oraz rejony 58.4.1 i 58.4.2. Plan badawczy jest realizowany w następujący sposób:

a) po pierwszym wejściu na mały obszar badawczy, pierwszych 10 zaciągów, oznaczonych jako „pierwszy cykl”, oznacza się jako „zaciągi badawcze” oraz musi spełniać kryteria określone w art. 45 ust. 2;

b) kolejnych 10 zaciągów, lub 10 ton połowu, w zależności od tego, którą z wartości progowych osiąga się jako pierwszą, oznacza się jako „drugi cykl”. Zaciągi w drugim cyklu, według uznania kapitana, można przeprowadzać jako część zwykłego zwiadu rybackiego. Jednak zaciągi te można również oznaczać jako zaciągi badawcze, pod warunkiem, że spełniają one wymogi art. 45 ust. 2;

c) po ukończeniu pierwszego i drugiego cyklu zaciągów, jeśli kapitan zamierza kontynuować połowy w granicach małego obszaru badawczego, statek rozpoczyna „trzeci cykl”, wskutek czego dokonuje się ogółem 20 zaciągów we wszystkich trzech cyklach. Trzeci cykl zaciągów zostaje zakończony podczas tego samego pobytu na małym obszarze badawczym, jak w przypadku pierwszego i drugiego cyklu;

d) po ukończeniu 20 zaciągów badawczych w trzecim cyklu, statek może kontynuować połowy w obrębie małego obszaru badawczego;

e) na małych obszarach badawczych A, B, C, E oraz G na podobszarach 88.1 i 88.2, gdzie nadający się do połowów obszar dna morza jest mniejszy niż 15 000 km², nie stosuje się lit. b), c) i d), a po zakończeniu 10 zaciągów badawczych statek może kontynuować połowy w obrębie małego obszaru badawczego.

Artykuł 47

Plany zbierania danych

1. Statki rybackie uczestniczące w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 43, realizują plany zbierania danych na wszystkich małych obszarach badawczych, na które podzielono podobszary FAO 88.1 i 88.2 oraz rejony 58.4.1 i 58.4.2. Plan zbierania danych obejmuje następujące dane:

a) pozycję oraz głębokość morza na końcu każdej liny zaciągu;

b) czas ustawiania, zanurzenia oraz wybierania;

c) ilość oraz gatunki ryb straconych na powierzchni;

d) liczba zestawów haczyków;

e) rodzaj przynęty;

f) skuteczność przynęty ( %);

g) rodzaj haczyka; oraz

h) warunki panujące na morzu, zachmurzenie i faza księżyca w momencie ustawiania lin.

2. Wszystkie dane, o których mowa w ust. 1, są zbierane w odniesieniu do każdego zaciągu badawczego; w szczególności, w zaciągu badawczym do 100 ryb należy zmierzyć wszystkie ryby, a z co najmniej 30 ryb pobiera się próbki w celu przeprowadzenia badań biologicznych. W przypadku złowienia więcej niż 100 ryb stosuje się metodę losowego pobierania podpróbek.

Artykuł 48

Program znakowania ryb

Bez uszczerbku dla art. 7b rozporządzenia (WE) nr 601/2004 każdy statek poławiający taklami znakuje i wypuszcza Dissosti-chus spp podczas połowów z częstotliwością określoną w środku ochrony dla tego gatunku zgodnie z protokołem CCAMLR dotyczącym znakowania.

Artykuł 49

Obserwatorzy naukowi

1. W trakcie całej działalności połowowej w ramach okresu połowowego na każdym statku rybackim uczestniczącym w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 43, przebywa co najmniej dwóch obserwatorów naukowych, spośród których jeden jest obserwatorem wyznaczonym zgodnie z Systemem Międzynarodowych Obserwacji Naukowych CCAMLR.

2. Każde państwo członkowskie, z zastrzeżeniem obowiązujących krajowych przepisów prawnych i administracyjnych i zgodnie z tymi przepisami, w tym przepisami regulującymi dopuszczanie dowodów w sądach krajowych, uznaje sprawozdania inspektorów wyznaczonych przez Umawiającą się Stronę konwencji CCAMLR w ramach tego systemu i podejmuje w związku z nimi działania na takiej samej zasadzie jak w przypadku sprawozdań własnych inspektorów; zarówno odnośne państwo członkowskie, jak i wyznaczająca Umawiająca się Strona konwencji CCAMLR współpracują w celu ułatwienia postępowań sądowych lub innych postępowań będących rezultatem wszelkich takich sprawozdań.

Artykuł 50

Zawiadomienia o zamiarze uczestnictwa w połowie kryla

1. W drodze odstępstwa od art. 5a rozporządzenia (WE) nr 601/2004 państwa członkowskie zamierzające poławiać kryla w obszarze objętym konwencją CCAMLR powiadamiają o tym

Sekretariat CCAMLR i Komisję nie mniej niż cztery miesiące przed dorocznym posiedzeniem Komisji CCAMLR, tuż przez sezonem, w którym zamierzają poławiać ten gatunek, używając formatu/formularza przedstawionego w załączniku XI do niniejszego rozporządzenia, tak by zagwarantować dokonanie przez Komisję CCAMLR odpowiedniego przeglądu przed rozpoczęciem przez statki połowów.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 zawiera informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/2004 dotyczące każdego statku, który ma być upoważniony przez państwo członkowskie do uczestniczenia w połowach kryla.

3. Państwa członkowskie zamierzające poławiać kryla w obszarze objętym konwencją CCAMLR powiadamiają wyłącznie o statkach pływających pod ich banderą w momencie powiadomienia.

4. W drodze odtsępstwa od ust. 3 państwa członkowskie są uprawnione do zezwolenia na uczestnictwo w połowach kryla innego statku niż statek zgłoszony do CCAMLR zgodnie z ust. 1–3, jeśli zgłoszony statek nie może uczesniczyć z uzasadnionych przyczyn operacyjnych lub z powodu siły wyższej. W takiej sytuacji zainteresowane państwa członkowskie bezwłocznie informują Sekretariat CCAMLR i Komisję, dostarczając:

(i) wszystkie szczegóły dotyczące statku(-ów) zastępczego(-ych), o którym(-ych) mowa w ust. 2;

(ii) wyczerpujące wyliczenie powodów uzasadniających zastapienie i wszelkie odpowiednie dokumenty potwierdzające.

5. W drodze odstępstwa od ust. 3 i 4 państwa członkowskie nie upoważniają do połowów kryla statków znajdujących się w którymkolwiek wykazie statków CCAMLR IUU.

Artykuł 51

Zapobiegawcze ograniczenia połowowe dla połowów kryla w niektórych podobszarach

1. Całkowite połączone połowy kryla w statystycznych pod-obszarach 48.1, 48.2, 48.3 i 48.4 są ograniczone do 3,47 miliona ton w każdym sezonie połowowym. Całkowite połowy kryla w rejonie statystycznym 58.4.2 są ograniczone do 2,645 mln ton w każdym sezonie połowowym.

2. Do czasu przydzielenia wspomnianego limitu całkowitych połowów mniejszym jednostkom zarządzania w oparciu o opinię Komitetu Naukowego całkowite połączone połowy w statystycznych podobszarach 48.1, 48.2, 48.3 i 48.4 są oganiczone do 620 000 ton w każdym sezonie połowowym. Całkowite połowy w rejonie 58.4.2 są ograniczone do 260 000 ton na zachód od 55^oE i 192 000 ton na wschód od 55^oE w każdym sezonie połowowym.

3. Sezon połowowy rozpoczyna się 1 grudnia każdego roku i kończy 30 listopada roku następnego.

4. Podczas wszystkich działań połowowych w okresie prowadzenia połowów na pokładzie każdego statku uczestniczącego w połowach kryla w rejonie 58.4.2 przebywa przynajmniej jeden obserwator naukowy zgodnie z Systemem Międzynarodowych Obserwacji Naukowych CCAMLR lub krajowy obserwator naukowy spełniający zadanie w ramach tego systemu, oraz, w miarę możliwości, jeden dodatkowy obserwator naukowy.

Artykuł 52

System sprawozdawczości w odniesieniu do danych dotyczących połowów kryla

1. Sprawozdania z połowów kryla sklada się zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) 601/2004.

2. W przypadku gdy całkowite zgłoszone połowy w jakimkolwiek sezonie połowowym są wyższe lub równe 80 % wartości progowej 620 000 ton w podobszarach 48.1, 48.2, 48.3 i 48.4, 260 000 ton na zachód od 55^oE I 192 000 ton na wschód od 55^oE w podobszarze 58.4.2 sprawozdania z połowów składa się zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 601/2004.

3. W sezonie połowowym następującym po sezonie, w którym całkowite połowy były większe niż lub równe 80 % wartości progowej określonej w ust. 2 połowy są zgłaszane zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) 601/2004 gdy całkowite połowy są większe niż lub równe 50 % tej wartości progowej.

4. Pod koniec każdego sezonu połowowego państwa członkowskie otrzymują od wszystkich swoich statków niezbędne dane z każdego kolejnego zaciągu w celu wypełnienia formularza CCAMLR z danymi dotyczącycmi połowu i nakładu według dokładnej skali. Państwo członkowskie przekazuje te dane, używając przygotowanego przez CCAMLR formularza C1, Sekretariatowi Wykonawczemu CCAMLR i Komisji nie później niż 1 kwietnia następnego roku.

Artykuł 53

Pewne limity dotyczące zwiadów rybackich w odniesieniu do Dissostichus spp.

1. W sezonie 2007/08 całkowite połowy Dissostichus spp. w przy Wybrzeżu BANZARE (statystyczny rejon 58.4.3b) poza obszarami objętymi krajową jurysdykcją nie przekraczają:

(i) zapobiegawczego limitu połowów w wysokości 150 ton stosowanego w następujący sposób:

SSRU A – 150 ton

SSRU B – 0 ton;

(ii) dodatkowego limitu połowowego w wysokości 50 ton do celów badań naukowych w SSRU A i SSRU B w 2007/08 roku.

2. Całkowitych połowów w SSRU A, o których mowa w ust. 1 pkt. (i) nie dokonuje się w okresie od marca 2008 r. do zakończenia badań naukowych lub do 1 czerwca 2008 r., w zależności od tego, który z tych dni przypada wcześniej.

Artykuł 54

Przejściowy zakaz połowów dalekomorskich przy użyciu pławnic

1. Do celów niniejszego artykułu stosuje się następującą definicję:

Pławnice to sieci pojedynczych, podwójnych lub potrójnych ścian siatki ustawionych pionowo, blisko powierzchni, w toni wodnej lub na dnie; w sieci te ryby zaczepiają się skrzelami, zaplątują się lub utykają w ich oczkach. Pławnice są wyposażone w pływaki umocowane na nadborze i, zazwyczaj, obciążniki na podborze. Pławnice składają się z pojedynczej lub, rzadziej, podwójnej lub potrójnej siatki (zwanej „drygawicą”) złączonej na tych samych linach obramowania. Niektóre typy sieci mogą być łączone w jedno narzędzie (na przykład drygawica połączona z pławnicą. Sieci te mogą być używane oddzielnie albo - częściej - zestawia się kolejno dużą ich liczbę („zestawy” sieci). Narzędzie może być wystawione, zakotwiczone na dnie (tzw „sieć denna”) lub dryfować, unosić się swobodnie lub być połączone ze statkiem (tzw. „pławnica dryfująca”).

2. Stosowanie sieci skrzelowych na obszarze konwencji CCAMLR, w celach innych niż badania naukowe, jest zabronione do czasu zbadania przez Komitet Naukowo-Badawczy ewentualnego wpływu tego narzędzia połowowego i złożenia przez niego sprawozdania na ten temat, oraz do czasu wyrażenia przez Komisję zgody na podstawie opinii Komitetu naukowego świadczącej o tym, że na obszarze konwencji CCAMLR można stosować taką metodę połowów.

3. Wniosek dotyczący stosowania sieci skrzelowych w celach badań naukowych w wodach głębszych niż 100 metrów zgłasza się z wyprzedzeniem Komitetowi Naukowo-Badawczemu i jest on zatwierdzany przez Komisję przed rozpoczęciem takich badań.

4. Każdy statek planujący tranzyt przez obszar konwencji CCAMLR i posiadający sieci skrzelowe musi z wyprzedzeniem powiadomić Sekretariat o swoich zamiarach, w tym o przewidywanych datach przepływania przez obszar konwencji CCAMLR. Każdy statek posiadający sieci skrzelowe w obrębie obszaru konwencji CCAMLR, który nie dokonał takiego powiadomienia z wyprzedzeniem, narusza niniejsze przepisy.

Artykuł 55

Zmniejszanie przypadkowej śmiertelności ptaków morskich

1. Bez uszczerbku dla art. 8 rozporządzenia (WE) nr 601/ 2004 statki używające hiszpańskiej metody połowów taklami uwalniają obciążniki zanim nastapi napięcie takli.

2. Dla celów połowów taklami, o których mowa w ust. 1, używać można następujących obciążników:

a) tradycyjne obciążniki zrobione z kamienia lub z betonu o masie co najmniej 8.5 kg, które będą rozmieszczone w odstępach nie większych niż 40 m;

b) tradycyjne obciążniki zrobione z kamienia lub z betonu o masie co najmniej 6 kg, które będą rozmieszczone w odstępach nie większych niż 20 m;

c) solidne obciążniki stalowe, niewykonane z ogniw łańcucha, o masie co najmniej 5 kg, które będą rozmieszczone w odstępach nie większych niż 40 m;

Artykuł 56

Zakończenie wszystkich połowów

1. W następstwie zgłoszenia przez Sekretariat CCAMLR zakończenia połowów państwa członkowskie dopilnowuja, by wszystkie statki pływające pod ich banderą i poławiające w danym obszare, obszarze zarządzania, podobszarze, rejonie, małym obszarze badawczym lub innym jednostce administracyjnej podlegającej zgłoszeniu o zakończeniu, wyciągnęły z wody wszystkie narzędzia połowowe przed zgłoszoną datą i godziną zakończenia połowów.

2. W ciągu 24 godzin od zgłoszonej daty i godziny nie wolno wystawiać kolejnych takli. Jeśli statek otrzyma takie powiadomienie na mniej niż 24 godziny przed datą i godziną zakończenia, od tego momentu nie wolno wystawiać kolejnych takli.

3. W przypadku zakończenia połowów wszystkie statki opuszczają obszar połowowy bezzwłocznie po wyciągnięciu z wody narzędzi połowowych.

4. W przypadku gdy statek nie jest w stanie wyciągnąć wszystkich narzędzi połowowych z wody przed zgłoszoną datą i godziną zakończenia z przyczyn związanych z:

(i) bezpieczeństwem statku i załogi;

(ii) ograniczeń, które mogą wyniknąć w związku z niekorzystnymi warunkami pogodowymi;

(iii) pokrywą lodową na wodzie; lub

(iv) koniecznością ochrony morskiego ekosystemu Antarktyki; statek powiadamia o sytuacji zainteresowane państwo członkowskie. Państwo członkowskie zaraz powiadamia Sekretariat CCAMLR i Komisję. Statek dokłada jednak wszelkich rozsądnych starań, by jak najszybciej wyciągnąć z wody wszystkie swoje narzędzia połowowe.

5. W przypadku zastosowania ust. 4 państwo członkowskie przeprowadza dochodzenie w sprawie działań statku i zgodnie ze swoimi procedurami krajowymi składa sprawozdanie do Sekretariatu CCAMLR i Komisji ze swoich wniosków, w tym wszystkich znaczących kwestii, nie później niż na kolejnym posiedzeniu CCAMLR. W sprawozdaniu końcowym dokonuje się oceny, czy statek dołożył wszelkich rozsądnych starań, by wyciągnąć z wody wszystkie swoje narzędzia połowowe:

(i) przed zgłoszoną datą i godziną zakończenia; oraz

(ii) jak najszybciej po zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 4.

6. W przypadku gdy statek nie opuści zamkniętego obszaru zaraz po wyciągnięciu z wody wszystkich narzędzi połowowych państwo członkowskie bandery lub statek informuje Sekretariat CCAMLR i Komisję.

ROZDZIAŁ X

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH POŁAWIAJĄCYCH W OBSZARZE

SEAFO

SEKCJA 1

Zezwolenia dla statków

Artykuł 57

Zezwolenia dla statków

1. Do dnia 1 czerwca 2008 r. państwa członkowskie przekazują Komisji drogą elektroniczną, o ile to możliwe, wykaz swoich statków, którym zezwala się na prowadzenie działań na obszarze Konwencji SEAFO poprzez wydanie zezwolenia połowowego.

2. Właściciele statków objętych wykazem, o którym mowa w ust. 1, są obywatelami lub podmiotami prawnymi Wspólnoty.

3. Statki rybackie otrzymują zezwolenie na prowadzenie działań na obszarze Konwencji SEAFO wyłącznie, jeżeli są w stanie spełnić wymogi i obowiązki wynikające z Konwencji SEAFO i jej środki ochrony i zarządzania.

4. Nie wydaje się zezwolenia połowowego statkom, które prowadziły działania połowowe IUU, o ile nowi właściciele nie przedstawili wystarczających dowodów na to, że poprzedni właściciele i armatorzy nie mają nie mają już w związku z nimi żadnego interesu prawnego, korzyści ani zysków finansowych, nie sprawują nad nimi kontroli, lub że, uwzględniając wszystkie odpowiednie fakty, ich statki nie prowadzą połowów IUU i nie są związane z takimi połowami.

5. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące informacje:

a) nazwę statku, numer wpisu do rejestru, poprzednio używane nazwy (jeśli są znane) oraz port rejestracji;

b) poprzednia bandera (jeśli dotyczy);

c) międzynarodowy radiowy sygnał rozpoznawczy (jeżeli dotyczy);

d) nazwisko (nazwa) i adres właściciela lub właścicieli;

e) typ statku;

f) długość;

g) nazwisko (nazwa) i adres armatora (zarządzającego) lub armatorów (zarządzających) (jeżeli dotyczy);

h) pojemność rejestrowa brutto; oraz

i) moc głównego silnika lub silników.

6. Państwa członkowskie niezwłocznie zgłaszają Komisji, po sporządzeniu pierwszego wykazu uprawnionych statków, o wszelkich dodanych informacjach, skreśleniach lub wszelkich modyfikacjach z chwilą dokonania takich zmian.

Artykuł 58

Obowiązki uprawnionych statków

1. Statki przestrzegają wszystkich odpowiednich środków ochrony i zarządzania ustanowionych przez SEAFO.

2. Uprawnione statki posiadają ważne świadectwa rejestracji statku oraz ważnie zezwolenie na połowy lub przeładunek.

Artykuł 59

Nieuprawnione statki

1. Państwa członkowskie podejmują środki w celu wprowadzenia zakazu połowów, zatrzymywania na statku, przeładunku i wyładunku gatunków objętych Konwencją SEAFO przez statki, które nie figurują w rejestrze uprawnionych statków SEAFO.

2. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji wszelkie rzeczowe informacje świadczące o uzasadnionych podstawach, które pozwalają podejrzewać, że statki nieobjęte rejestrem uprawnionych statków SEAFO prowadzą na obszarze konwencji SEAFO połowy lub przeładunek gatunków objętych konwencją SEAFO.

3. Państwa członkowskie podejmują konieczne środki gwarantujące, że właściciele statków objętych rejestrem uprawnionych statków SEAFO nie uczestniczą w działaniach połowowych prowadzonych przez statki nieobjęte rejestrem uprawnionych statków na obszarze Konwencji SEAFO ani nie są związane z takimi działaniami.

SEKCJA 2

przeładunki

Artykuł 60

Zakaz przeładunków na morzu

Każde państwo członkowskie zakazuje przeładunków na morzu statkom pływającym pod jego banderą na obszarze Konwencji SEAFO w odniesieniu do gatunków objętych Konwencją SEAFO.

Artykuł 61

Przeładunki w porcie

1. Wspólnotowe statki rybackie, które poławiają gatunki objęte Konwencją SEAFO na obszarze konwencji SEAFO, dokonują przeładunków wyłącznie w porcie jednej z umawiających się stron SEAFO, jeżeli posiadają uprzednie zezwolenie umawiającej się strony, w której porcie odbędzie się ta operacja. Wspólnotowe statki rybackie mogą dokonywać przeładunków wyłącznie, jeżeli otrzymały takie uprzednie zezwolenie na przeładunek od państwa członkowskiego bandery i państwa portu.

2. Każde państwo członkowskie gwarantuje, że jego uprawnione statki rybackie otrzymują uprzednie zezwolenie na udział w przeładunkach w porcie. Państwa członkowskie gwarantują również, że przeładunki są zgodne ze zgłoszoną ilością połowu każdego statku oraz nakładają wymóg składania raportów z przeładunków.

3. Kapitan wspólnotowego statku rybackiego, który dokonuje przeładunku na inny statek, zwany dalej „statkiem odbierającym”, dowolnych ilości gatunków objętych konwencją SEAFO złowionych na obszarze konwencji SEAFO, w momencie przeładunku informuje państwo bandery statku odbierającego o odnośnych gatunkach i ilościach, o dacie przeładunku i miejscu połowów oraz przekazuje swojemu państwu członkowskiemu bandery deklarację przeładunkową SEAFO zgodnie ze wzorem zamieszczonym w części I załącznika XII.

4. Kapitan wspólnotowego statku rybackiego zgłasza, co najmniej z 24-godzinnym wyprzedzeniem, następujące informacje umawiającej się stronie SEAFO, w której porcie odbędzie się przeładunek:

- nazwy statków rybackich dokonujących przeładunku;

- nazwy statków odbierających,

- tonaż w podziale na gatunki do przeładunku;

- datę oraz port przeładunku.

5. Nie później niż 24 godziny przed rozpoczęciem oraz po zakończeniu przeładunku, jeżeli odbywa się on w porcie jednej z umawiających się stron SEAFO, kapitan wspólnotowego statku odbierającego informuje właściwe organy państwa portu o ilościach połowów gatunków objętych Konwencją SEAFO znajdujących się na jego statku i w ciągu 24 godzin przekazuje deklarację przeładunkową SEAFO tym właściwym organom.

6. Kapitan wspólnotowego statku odbierającego na 48 godzin przed wyładunkiem przesyła deklarację przeładunkową SEAFO właściwym organom państwa portu, w którym odbywa się wyładunek.

7. Każde państwo członkowskie podejmuje odpowiednie środki w celu zweryfikowania dokładności otrzymanych informacji oraz współpracuje z państwem bandery w celu zagwarantowania, że wyładunki są zgodne ze zgłoszoną ilością połowów każdego statku.

8. Każde państwo członkowskie, którego statki są uprawnione do prowadzenia połowów gatunków objętych Konwencją SEAFO na obszarze Konwencji SEAFO, do dnia 1 czerwca 2008 r. zgłosi Komisji szczegółowe informacje na temat przeładunków dokonanych przez statki pływające pod jego banderą.

SEKCJA 3

Środki ochrony dotyczące zarządzania wrażliwymi siedliskami i ekosystemami głębinowymi

Artykuł 62

Obszary zamknięte

Na obszarach określonych poniżej wspólnotowym statkom rybackim zabrania się wszelkich działań połowowych w odniesieniu do gatunków objętych Konwencją SEAFO:

a) podrejon A1 (i) Dampier Seamount
10o00'S 02o00'W	10o00'S 00o00'E
12o00'S 02o00'W	12o00'S 00o00'E
(ii) Malahit Guyot Seamount
11o00'S 02o00'W	11o00'S 04o00'W
13o00'S 02o00'W	13o00'S 04o00'W
b) podrejon B1 Molloy Seamount
27o00'S 08o00'E	27o00'S 10o00'E
29o00'S 08o00'E	29o00'S 10o00'E
c) rejon C
(i) Schmidt-Ott Seamount & Erica Seamount
37o00'S 13o00E	37o00'S 17o00'E
40o00'S 13o00E	40o00'S 17o00'E
(ii) Africana seamount
37o00'S 28o00E	37o00'S 30o00E
38o00'S 28o00E	38o00'S 30o00E
(iii) Panzarini Seamount
39o00'S 11o00'E	39o00'S 13o00'E
41o00'S 11o00'E	41o00'S 13o00'E
d) podrejon C1
(i) Vema Seamount
31o00'S 08o00'E	31o00'S 09o00'E
32o00'S 08o00'E	32o00'S 09o00'E
(ii) Wust Seamount
33o00'S 06o00'E	33o00'S 08o00'E
34o00'S 06o00'E	34o00'S 08o00'E
e) rejon D
(i) Discovery, Junoy, Shannon Seamounts
41o00'S 06o00'W	41o00'S 03o00'E
44o00'S 06o00'W	44o00'S 03o00'E
(ii) Schwabenland & Herdman Seamounts
44o00'S 01o00'W	44o00'S 02o00'E
47o00'S 01o00'W	47o00'S 02o00'E

Artykuł 63

Wznowienie połowów na obszarze zamkniętym

1. Na zamkniętym obszarze połowowym, o którym mowa w art. 62, nie wznawia się połowów dopóki państwo bandery nie określi i nie oznaczy wrażliwych ekosystemów morskich występujących na tym obszarze, w tym gór podwodnych, kominów hydrotermalnych lub koralowców żyjących w zimnych wodach, oraz nie dokona oceny oddziaływania wznowienia połowów na takie wrażliwe ekosystemy morskie.

2. Państwo członkowskie przedkłada Komisji wyniki identyfikacji, oznaczenia i oceny oddziaływania przeprowadzonych zgodnie z ust. 1 w celu przekazania na doroczne posiedzenie Komitetu Naukowo-Badawczego SEAFO.

3. Państwa członkowskie mogą przedkładać Komisji badawcze plany połowowe w celu oceny oddziaływania połowów na zrównoważenie zasobów rybołówstwa i wrażliwe siedliska morskie.

SEKCJA 4

Środki ograniczające przypadkowe przyłowy ptaków morskich

Artykuł 64

Informacje dotyczące interakcji z ptakami morskimi

Państwa członkowskie zbiorą i przedstawią Komisji do dnia 1 czerwca 2008 r. wszelkie dostępne informacje dotyczące interakcji z ptakami morskimi, w tym przypadkowych połowów ptaków morskich przez ich statki rybackie poławiające gatunki objęte Konwencją SEAFO.

Artykuł 65

Środki ograniczające ryzyko

1. Wszystkie wspólnotowe statki prowadzące połowy na południe od 30 stopnia szerokości geograficznej południowej posiadają i stosują liny płoszące ptaki (tyczki i liny płoszące tori):

a) tyczki i liny płoszące tori są zgodne z uzgodnionym modelem tyczek i lin płoszących tori i wytycznymi w sprawie ich stosowania, określonymi w części II załącznika XII;

b) tyczki i liny płoszące tori stosuje się zawsze przed zanurzeniem takli w wodzie na południe od 30 stopnia szerokości geograficznej południowej;

c) jeżeli jest to wykonalne, statki powinny stosować drugą tyczkę tori oraz linę płoszącą ptaki w okresach wysokiej liczebności lub aktywności ptaków;

d) statki posiadają zapasowe liny płoszące tori, które są gotowe do natychmiastowego wykorzystania.

2. Takle wystawia się wyłącznie w nocy (tzn. po zapadnięciu zmroku, w godzinach zmierzchu żeglarskiego) (⁴⁴). Podczas nocnych połowów z wykorzystaniem sznurów haczykowych stosuje się jedynie minimalne oświetlenie statków rybackich niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa.

3. W trakcie wydawania lub wystawiania narzędzi połowowych zabronione jest dokonywanie zrzutu odpadów rybnych.

Należy unikać zrzutów odpadów rybnych podczas wybierania narzędzi. Jeżeli to możliwe, wszelkie takie zrzuty odbywają się po przeciwnej stronie statku w stosunku do miejsca wybierania narzędzi. W przypadku statków lub łowisk nieobjętych wymogiem zatrzymywania odpadów rybnych na statku, wprowadza się zasadę usuwania haczyków z odpadów i głów ryb przez zrzutem odpadów. Przed wydaniem sieci zostają one oczyszczone z pozostałości, które mogą przyciągnąć ptaki morskie.

4. Wspólnotowe statki rybackie przyjmują procedury wydawania i wybierania, które minimalizują czas utrzymywania się sieci o luźnych oczkach na powierzchni. W miarę możliwości nie przeprowadza się napraw sieci, kiedy znajduje się ona w wodzie.

5. Wspólnotowe statki rybackie zachęca się do stosowania konfiguracji narzędzi, które zminimalizują prawdopodobieństwo, że ptaki zbliżą się do części sieci, która jest dla nich najbardziej niebezpieczna. Może to obejmować większe obciążenie lub zmniejszenie pływalności sieci, tak aby zanurzała się szybciej, bądź umieszczenie kolorowych wstążek płoszących lub innych dodatków na tych częściach sieci, gdzie rozmiar oczek stanowi szczególne zagrożenie dla ptaków.

6. Wspólnotowym statkom rybackim, które ze względu na konstrukcję nie posiadają pokładowych urządzeń przetwórczych lub odpowiedniej pojemności do zatrzymywania odpadów na statku bądź możliwości dokonywania zrzutów odpadów po przeciwnej stronie statku w stosunku do miejsca wybierania narzędzi, nie zezwala się na połowy na obszarze konwencji SEAFO.

7. Należy dołożyć wszelkich starań, aby żywe ptaki schwytane podczas połowu sznurami haczykowymi były wypuszczane na wolność, a haczyki, o ile to tylko możliwe, usuwane w sposób niezagrażający ich życiu.

SEKCJA 5

Kontrola

Artykuł 66

Przepisy szczególne dotyczące antara patagońskiego (Dissostichus eleginoides)

1. Kapitan statku uprawnionego do połowów antara patagońskiego na obszarze objętym Konwencją SEAFO zgodnie z art. 57 przesyła drogą elektroniczną właściwym organom swojego państwa członkowskiego bandery oraz Sekretariatowi SEAFO raport połowowy określający ilości antara patagońskiego złowione przez swój statek, w tym operacje połowowe o wyniku zerowym. Raport przesyła się co pięć dni w trakcie rejsu połowowego. Każde państwo członkowskie bezzwłocznie przekazuje te informacje Komisji.

2. Państwa członkowskie, których statki są uprawnione do połowów antara patagońskiego na obszarze objętym Konwencją SEAFO, najpóźniej do dnia 30 czerwca 2008 r. przedstawią Komisji i Sekretariatowi SEAFO szczegółowe dane dotyczące połowów i nakładu połowowego.

Artykuł 67

Przepisy szczególne dotyczące czerwonego kraba głębinowego (Chaceon spp)

1. Kapitan statku uprawnionego do połowów czerwonego kraba głębinowego na obszarze objętym Konwencją SEAFO zgodnie z art. 57 przesyła drogą elektroniczną właściwym organom swojego państwa członkowskiego bandery oraz Sekretariatowi SEAFO raport połowowy określający ilości czerwonego kraba głębinowego złowione przez swój statek, w tym operacje połowowe o wyniku zerowym. Raport przesyła się co pięć dni w trakcie rejsu połowowego. Każde państwo członkowskie bezzwłocznie przekazuje te informacje Komisji.

2. Państwa członkowskie, których statki są uprawnione do połowów głębinowego kraba czerwonego na obszarze objętym Konwencją SEAFO, najpóźniej do dnia 30 czerwca 2008 r. przedstawią Komisji i Sekretariatowi SEAFO szczegółowe dane dotyczące połowów i nakładu połowowego.

Artykuł 68

Zgłaszanie ruchów statków i połowów

1. Statki rybackie i badawcze statki rybackie uprawnione do połowów na obszarze objętym konwencją SEAFO i prowadzące połowy przesyłają raporty w momencie wejścia, raporty połowowe i raporty w momencie wyjścia za pomocą VMS lub innych właściwych środków organom państwa członkowskiego bandery oraz, jeżeli wymaga tego państwo członkowskie bandery, Sekretariatowi Wykonawczemu SEAFO.

2. Raport w momencie wejścia składa się nie wcześniej niż 12 godzin i co najmniej 6 godzin przed każdym wejściem na obszar objęty konwencją SEAFO i zawiera on datę i godzinę wejścia, pozycję geograficzną statku i ilość ryb na statku w podziale na gatunki (zgodnie z kodami 3 Alfa FAO) i według żywej wagi (w kg).

3. Raport połowowy sporządza się w podziale na gatunki (zgodnie z kodami 3 Alfa FAO) i według żywej wagi (w kg) z końcem każdego miesiąca kalendarzowego.

4. Raport w momencie wyjścia składa się nie wcześniej niż 12 godzin i co najmniej 6 godzin przed każdym wyjściem z obszaru objętego konwencją SEAFO. Zawiera on datę i godzinę wyjścia, pozycję geograficzną statku, liczbę dni połowowych i połów w podziale na gatunki (zgodnie z kodami 3 Alfa FAO) i według żywej wagi (w kg) dokonany na obszarze objętym konwencją SEAFO od rozpoczęcia połowów na obszarze konwencji SEAFO lub od ostatniego raportu połowowego.

Artykuł 69

Obserwacje naukowe i zbieranie informacji pomagających przy ocenie zasobów

1. Każde państwo członkowskie gwarantuje, że na wszystkich statkach rybackich działających na obszarze objętym konwencją SEAFO i poławiających gatunki objęte konwencją SEAFO znajdują się wykwalifikowani obserwatorzy naukowi.

2. Każde państwo członkowskie nakłada wymóg przedłożenia przez obserwatorów zebranych informacji dotyczących każdego statku pływającego pod jego banderą w ciągu 30 dni od opuszczenia obszaru objętego konwencją SEAFO. Dane są przedkładane w formie określonej przez Komitet Naukowo-Badawczy SEAFO. Państwa członkowskie jak najszybciej przekazują Komisji kopię informacji, biorąc pod uwagę konieczność zachowania poufności danych w postaci niezagregowanej. Państwo członkowskie może także przekazać kopię informacji Sekretariatowi Wykonawczemu SEAFO.

3. Informacje, o których mowa w niniejszym artykule zostaną, o ile to możliwe, zebrane i zweryfikowane przez wyznaczonych obserwatorów do dnia 30 czerwca 2008 r.

Artykuł 70

Przypadki stwierdzenia obecności statków krajów niebędących umawiającymi się stronami

1. Statki rybackie pływające pod banderą państwa członkowskiego zgłaszają swojemu państwu członkowskiemu bandery informacje na temat wszelkich działań połowowych prowadzonych na obszarze konwencji SEAFO przez statki pływające pod banderą kraju niebędącego umawiającą się stroną konwencji. Informacje te zawierają między innymi:

a) nazwę statku;

b) numer wpisu do rejestru;

c) państwo bandery statku;

d) wszelkie inne istotne informacje dotyczące zaobserwowanego statku.

2. Każde państwo członkowskie jak najszybciej przedkłada Komisji informacje, o których mowa w ust. 1. Komisja przesyła tę informację do wiadomości Sekretariatu Wykonawczego SEAFO.

ROZDZIAŁ XI

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW NA OBSZARZE IOTC

Artykuł 71

Ograniczenie przyłowu ptaków morskich

1. Państwa członkowskie zbierają i przedstawiają IOTC wszelkie dostępne informacje (których kopię przekazują Komisji) dotyczące interakcji z ptakami morskimi, w tym przypadkowych połowów ptaków morskich przez ich statki rybackie.

2. Państwa członkowskie starają się ograniczyć przyłowy ptaków morskich we wszystkich obszarach połowowych, sezonach i rodzajach połowów poprzez stosowanie skutecznych środków ograniczających ryzyko.

3. Statki wspólnotowe prowadzące połowy na południe od 30^oS posiadają i stosują liny płoszące ptaki (tyczki i liny płoszące tori) zgodnie z następującymi przepisami technicznymi:

a) tyczki i liny płoszące tori są zgodne z uzgodnionym modelem tyczek i lin płoszących tori i wytycznymi w sprawie ich stosowania, przyjętymi przez IOTC;

b) tyczki i liny płoszące tori stosuje się zawsze przed zanurzeniem takli w wodzie na południe od 30^oS;

c) jeżeli jest to wykonalne, statki stosują drugą tyczkę tori oraz linę płoszącą ptaki w okresach wysokiej liczebności lub aktywności ptaków;

d) statki posiadają zapasowe liny płoszące tori, które są gotowe do natychmiastowego wykorzystania.

4. Statki wspólnotowe stosujące powierzchniowe sznury haczykowe, wykorzystujące podczas połowów włócznika „amerykański system sznurów haczykowych” i wyposażone w wyrzutnik liny, są zwolnione z wymogów ust. 3.

Artykuł 72

Ograniczenia zdolności połowowej statków poławiających tuńczyka tropikalnego

[1] 1. Maksymalna liczba wspólnotowych statków poławiających tuńczyka tropikalnego na obszarze IOTC oraz odpowiadająca im zdolność połowowa wyrażona w GT (pojemności brutto) wynoszą:

2. Niezależnie od przepisów ust. 1 państwa członkowskie mogą zmienić liczbę statków, zgodnie z rodzajem narzędzi połowowych, pod warunkiem że mogą udowodnić Komisji, że zmiana liczby statków, zgodnie z rodzajem narzędzi połowowych, nie prowadzi do zwiększenia nakładu połowowego w odniesieniu do przedmiotowych stad ryb.

3. Państwa członkowskie zapewniają, by w przypadku propozycji transferu zdolności do ich floty, statki objęte transferem figurowały w rejestrze statków IOTC lub w rejestrze statków innej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa zajmującej się połowami tuńczyka. Transferem nie mogą być objęte statki figurujące w wykazie statków IUU dowolnej regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.

4. Statki wspólnotowe, o których mowa w ust. 1, są również uprawnione do prowadzenia połowów włócznika i tuńczyka białego w strefie IOTC.

5. W celu uwzględnienia wdrożenia planów rozwoju złożonych w IOTC ograniczenia zdolności połowowej, o których mowa w niniejszym artykule, mogą zostać zwiększone w granicach określonych w tych planach rozwoju.

Artykuł 73

Ograniczenia zdolności połowowej statków poławiających włócznika lub tuńczyka białego

[2] 1. Maksymalna liczba wspólnotowych statków poławiających włócznika i tuńczyka białego na obszarze IOTC oraz odpowiadająca im zdolność połowowa wyrażona w GT wynoszą:

2. Niezależnie od przepisów ust. 1 państwa członkowskie mogą zmienić liczbę swoich statków, zgodnie z rodzajem narzędzi połowowych, pod warunkiem że mogą udowodnić Komisji, że zmiana liczby statków, zgodnie z rodzajem narzędzi połowowych, nie prowadzi do zwiększenia nakładu połowowego w odniesieniu do przedmiotowych stad ryb.

3. Państwa członkowskie zapewniają, by w przypadku propozycji transferu zdolności do ich floty, statki objęte transferem figurowały w rejestrze statków IOTC lub w rejestrze statków innej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa zajmującej się połowami tuńczyka. Transferem nie mogą być objęte statki figurujące w wykazie statków IUU dowolnej regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.

4. Statki wspólnotowe, o których mowa w ust. 1, są również uprawnione do prowadzenia połowów tuńczyka tropikalnego w strefie IOTC.

5. W celu uwzględnienia wdrożenia planów rozwoju złożonych w IOTC, ograniczenia zdolności połowowej, o których mowa w niniejszym artykule, mogą zostać zwiększone w granicach określonych w tych planach rozwoju.

ROZDZIAŁ XII

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH PROWADZĄCYCH POŁOWY NA OBSZARZE SPFO

Artykuł 74

Połowy gatunków pelagicznych – ograniczenia zdolności połowowej

1. Państwa członkowskie ograniczają całkowity poziom pojemności brutto (GT) statków pływających pod ich banderą i poławiających stada pelagiczne w 2008 r. do poziomów całkowitej GT odnotowanej w 2007 r. na obszarze SPFO w sposób gwarantujący zrównoważoną eksploatację pelagicznych zasobów połowowych na Południowym Pacyfiku.

2. Państwa członkowskie do dnia 15 stycznia 2008 r. przekazują Komisji informacje o poziomie całkowitej GT odnotowanej w 2007 roku na tym obszarze w odniesieniu do statków pływających pod ich banderą i prowadzących aktywną działalność połowową w 2007 roku. Przekazując te informacje państwa członkowskie sprawdzają faktyczną obecność swoich statków w obszarze SPFO w 2007 roku za pomocą zapisów VMS, raportów połowowych, zawinięć do portu lub innych środków.

3. Państwa członkowskie prowadzące w przeszłości połowy gatunków pelagicznych na Południowym Pacyfiku, lecz nie prowadzące działalności połowowej w 2007 r., mogą wejść na łowisko na obszarze SPFO w 2008 r. pod warunkiem, że stosują dobrowolne ograniczanie nakładu połowowego. Te państwa członkowskie bezzwłocznie zgłaszają Komisji nazwy i właściwości, w tym GT, swoich statków prowadzących połowy na obszarze SPFO.

4. Państwa członkowskie przedkładają tymczasowej naukowo-badawczej grupie roboczej SPFO wszelkie oceny i badania dotyczące stanu zasobów w odniesieniu do stad pelagicznych na obszarze SPFO i propagują czynne uczestnictwo swoich ekspertów naukowych w pracach naukowo-badawczych tej organizacji dotyczących gatunków pelagicznych.

5. Państwa członkowskie w jak największym stopniu zapewniają właściwy poziom obecności obserwatorów na statkach rybackich pływających pod ich banderą w celu obserwacji połowów gatunków pelagicznych na Południowym Pacyfiku i zebrania odpowiednich informacji naukowych.

Artykuł 75

Połowy denne

1. Państwa członkowskie ograniczają nakład połowowy lub połowy w odniesieniu do połowów dennych na obszarze SPFO do średnich rocznych poziomów w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. pod względem liczby statków rybackich i innych parametrów, które odzwierciedlają poziom połowów, nakład połowowy i zdolność połowową.

2. Państwa członkowskie nie rozszerzają dennej działalności połowowej na nowe rejony obszaru SPFO, gdzie nie prowadzi się obecnie tego rodzaju połowów.

3. Statki wspólnotowe wstrzymują denną działalność połowową w granicach pięciu mil morskich od dowolnego miejsca na obszarze SPFO, na którym w trakcie operacji połowowej napotkano dowody świadczące o występowaniu wrażliwych ekosystemów morskich. Statki wspólnotowe zgłaszają przypadki napotkania wrażliwych ekosystemów, w tym ich położenie oraz rodzaj, organom swojego państwa bandery, Komisji oraz Tymczasowego Sekretariatu SPFO, tak aby umożliwić przyjęcie odpowiednich środków w odniesieniu do przedmiotowych miejsc.

4. Państwa członkowskie wyznaczają obserwatorów na każdy statek pływający pod ich banderą i podejmujący lub zamierzający podjąć połowy włokami dennymi na obszarze SPFO oraz zapewniają właściwy poziom obecności obserwatorów na statkach rybackich pływających pod ich banderą i podejmujących inne rodzaje dennej działalności połowowej na obszarze SPFO.

Artykuł 76

Zbieranie i udostępnianie danych

Państwa członkowskie zbierają, weryfikują i przedstawiają dane zgodnie z procedurami zawartymi w normach SPFO dotyczących zbierania, zgłaszania, weryfikacji i wymiany danych.

ROZDZIAŁ XIII

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH POŁAWIAJĄCYCH NA OBSZARZE WCPFC

Artykuł 77

Ograniczenia nakładu połowowego

Państwa członkowskie gwarantują, że całkowity nakład połowowy dla tuńczyka żółtopłetwego, opastuna, tuńczyka bonito i tuńczyka białego z południowego Pacyfiku na obszarze WCPFC jest ograniczony do nakładu połowowego ustanowionego w umowach o partnerstwie w sprawie połowów zawartych między Wspólnotą a państwami przybrzeżnymi tego regionu.

Artykuł 78

Plany zarządzania dotyczące stosowania urządzeń FAD

1. Państwa członkowskie, których statki rybackie są uprawnione do połowów na obszarze WCPFC, opracowują plany zarządzania dotyczące stosowania kotwiczonych lub dryfujących FAD. Wspomniane plany zarządzania obejmują strategie mające na celu ograniczenie interakcji z młodymi osobnikami z gatunku tuńczyka żółtopłetwego i opastuna.

2. Plany zarządzania, o których mowa w pkt 1, są przedkładane Komisji najpóźniej do dnia 15 października 2008 r. Komisja dokona kompilacji wspomnianych planów zarządzania i przedstawi Sekretariatowi WCPFC wspólnotowy plan zarządzania nie później niż do dnia 31 grudnia 2008 r.

Artykuł 79

Maksymalna liczba statków poławiających włócznika

Liczba statków wspólnotowych dokonujących połowów miecznika na obszarach na południe od 20^oS na obszarze WCPFC nie przekracza 14 statków. Udział Wspólnoty ogranicza się do statków pływających pod banderą Hiszpanii.

ROZDZIAŁ XIV

PRZEPISY SPECJALNE DLA STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH POŁAWIAJĄCYCH W OBSZARZE ICCAT

Artykuł 80

Ograniczenie przyłowu ptaków morskich

1. Państwa członkowskie gromadzą wszelkie dostępne informacje dotyczące interakcji z ptakami morskimi, w tym przypadkowe połowy dokonywane przez statki rybackie i przekazują te dane Sekretariatowi ICCAT i Komisji.

2. Państwa członkowskie starają się ograniczyć przyłowy ptaków morskich we wszystkich obszarach połowowych, sezonach i rodzajach połowów poprzez stosowanie skutecznych środków ograniczających ryzyko.

3. Statki wspólnotowe prowadzące połowy na południe od 30^oS posiadają i stosują liny płoszące ptaki (tyczki i liny płoszące tori) zgodnie z następującymi przepisami technicznymi:

a) Tyczki płoszące tori spełniają warunki projektowania tyczek i są mocowane zgodnie z wytycznymi przyjętymi przez ICCAT;

b) liny płoszące tori stosuje się zawsze przed zanurzeniem takli w wodzie na południe od 20^oS;

c) jeżeli jest to wykonalne, statki stosują drugą tyczkę tori oraz linę płoszącą ptaki w okresach wysokiej liczebności lub aktywności ptaków;

d) statki posiadają zapasowe liny płoszące tori, które są gotowe do natychmiastowego wykorzystania.

4. W drodze odstępstwa od ust. 3 wspólnotowe taklowce poławiające włócznika mogą stosować takle z materiału monofilamentowego pod warunkiem, że:

a) wystawiają takle w okresie pomiędzy zmierzchem/świtem nawigacyjnym określonym dla danej pozycji geograficznej zgodnie z podręcznikiem nawigacyjnym;

b) używają ciężarka o minimalnej wadze 60 g umieszczonego nie dalej niż 3 m od haka, tak by osiągnąć maksymalny poziom zanurzenia.

Artykuł 81

Ustanowienie zamkniętego obszaru/sezonu dla połowów włócznika w Morzu Śródziemnym

W celu ochrony włócznika, w szczególności osobników niewielkich rozmiarów, połowy włócznika w Morzu Śródziemnym są zakazane od dnia 15 października do 15 listopada 2008 r.

Artykuł 82

Rekiny

Państwa członkowskie przyjmują odpowiednie środki by zmniejszyć śmiertelność połowową podczas połowów ostronosa.

Artykuł 82a

Maksymalna liczba statków dokonujących połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku

1. Maksymalną liczbę wspólnotowych statków do połowów wędami ręcznymi i statków do połowów wędami holowanymi upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości minimalnej 8 kg lub 75 cm we wschodnim Atlantyku oraz podział tej maksymalnej liczby między państwa członkowskie ustala się następująco:

2. Maksymalną liczbę wspólnotowych trawlerów do połowów pelagicznych upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego - odławianego jako przyłów -o wielkości minimalnej 8 kg lub 75 cm we wschodnim Atlantyku oraz podział tej maksymalnej liczby między państwa członkowskie ustala się następująco:

Artykuł 82b

Limity połowowe dla tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku

1. W ramach limitów połowowych przewidzianych w załączniku ID limit połowowy tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości między 8 kg a 30 kg lub 75 cm a 115 cm dla upoważnionych statków wspólnotowych, o których mowa w art. 82a, oraz podział tego limitu połowowego między państwa członkowskie ustala się następująco (w tonach):

2. W ramach limitów połowowych przewidzianych w ust. 1 limit połowowy tuńczyka błękitnopłetwego o wadze co najmniej 6,4 kg lub mierzącego co najmniej 70 cm dla statków do połowów tuńczyków wędami ręcznymi o całkowitej długości mniejszej niż 17 m spośród upoważnionych statków wspólnotowych, o których mowa w art. 82a, oraz podział tego limitu połowowego między państwa członkowskie ustala się następująco (w tonach):

Artykuł 82c

Limity połowowe dla tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku mające zastosowanie do tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego

W ramach limitów połowowych przewidzianych w załączniku ID limit połowowy tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości między 8 kg a 30 kg przydzielony tradycyjnemu łodziowemu rybołówstwu przybrzeżnemu ukierunkowanemu na świeże ryby we wschodnim Atlantyku oraz podział tego limitu połowowego między państwa członkowskie ustala się następująco (w tonach):

ROZDZIAŁ XV

NIELEGALNE, NIERAPORTOWANE I NIEUREGULOWANE POŁOWY

Artykuł 83

Północny Atlantyk

Statki prowadzące nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy na Północnym Atlantyku podlegają środkom określonym w załączniku XIII.

ROZDZIAŁ XVI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 84

Przekazywanie danych

Państwa członkowskie przesyłając Komisji, zgodnie z art. 15 ust. 1 i art. 18 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, dane odnoszące się do wyładunków ilości złowionych stad, stosują kody stad wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 85

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2008 r.

W przypadku gdy TAC obszaru CCAMLR są ustanowione dla okresów rozpoczynających się przed dniem 1 stycznia 2008 r., art. 41 stosuje się ze skutkiem od daty rozpoczęcia odpowiednich okresów stosowania TAC.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 stycznia 2008 r.