Poradnia ubezpieczeniowa

• Jak należy ustalić podstawę wymiaru zasiłku dla osoby, która miała wypadek już pierwszego dnia pracy
• Jak płatnik może się chronić przed odsetkami od nieterminowej opłaty składek, gdy ZUS zmienił wieloletnią wykładnię
• Czy przedsiębiorca może otrzymać świadczenie wypadkowe, gdy uległ wypadkowi, wracając od klienta na koniec dnia pracy

Nasz pracownik uległ wypadkowi w zakładzie już pierwszego dnia pracy. Nie przepracował zatem ani jednego dnia. Jego wynagrodzenie składa się ze stałej podstawy oraz zmiennej premii, której nie wypłacamy za okres pobierania zasiłków. Jak obliczyć podstawę wymiaru zasiłku dla tej osoby?

W opisywanej sytuacji doszło do wypadku przy pracy, a więc zasiłek chorobowy będzie niewątpliwie należny już od pierwszego dnia pracy. W takich przypadkach pracodawca nie wypłaca wynagrodzenia chorobowego, ale od razu zasiłek w wysokości 100 proc. podstawy wymiaru. W przypadku małych płatników, tj. zgłaszających na 30 listopada poprzedniego roku nie więcej niż 20 osób do ubezpieczenia chorobowego, zasiłek wypłaca ZUS.

Zasady obliczania podstawy wymiaru zasiłku są takie same dla zasiłku chorobowego należnego z ubezpieczenia chorobowego, jak z ubezpieczenia wypadkowego. Podstawowym przepisem je regulującym jest art. 36 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa). Zgodnie z jego ust. 1 podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeśli pracownik nie pobrał jeszcze wynagrodzenia za 12 miesięcy, to podstawę wymiaru stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Podstawę wymiaru za jeden dzień niezdolności do pracy stanowi 1/30 część wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku. Co ważne, podstawę tę ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy. Nie ma zatem znaczenia wynagrodzenie pobierane u poprzedniego płatnika ani nawet u tego samego płatnika, jeśli w zatrudnieniu była przerwa, chyba że przerwa obejmowała jedynie dzień świąteczny.