Przyczyny zakończenia umowy terminowej trzeba było podać pracownikowi również przed zmianą prawa – uznał TSUE we wczorajszym wyroku wydanym w polskiej sprawie. To rodzi ryzyko, że firmy będą przegrywać toczące się postępowania i odpowie za to Skarb Państwa
Zatrudniony na podstawie umowy na czas określony zyskał po zmianach nie tylko prawo do uzasadnienia wypowiedzenia, lecz także prawo przywrócenia do pracy. Ale jest warunek: czas, by z niego skorzystać, nie może być za krótki. Tylko co to znaczy? Z kodeksu pracy to nie wynika, a każda sprawa może być źródłem sporów
Nowelizacja Kodeksu pracy, która obowiązuje od 26 kwietnia 2023 r., wprowadziła wiele zmian w zakresie zawierania i rozwiązywania terminowych umów o pracę. Zgodnie z nowymi przepisami dopuszczalny okres, na jaki może zostać zawarta z pracownikiem umowa na okres próbny, uzależniony jest od planowanego czasu trwania jego kolejnej umowy o pracę u tego pracodawcy. Nowością jest również obowiązek uzasadniania
Sejm 8 lutego 2023 r. uchwalił dużą nowelizację Kodeksu pracy wdrażającą tzw. dyrektywy „work-life balance”. Nowelizacja przewiduje m.in. zmianę zasad korzystania z urlopów związanych z rodzicielstwem, wprowadza też nowy urlop opiekuńczy. Ponadto zmienią się zasady ochrony stosunków pracy pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę zawartych na czas określony.
Wypowiedzenie umowy o pracę może zostać złożone przez pracodawcę lub pracownika. Należy je sporządzić na piśmie. W przypadku pracowników pracujących na czas nieokreślony pracodawca musi wskazać przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę.
Pracownikom zatrudnionym na podstawie umów na czas określony wypowiedzieliśmy warunki pracy w zakresie wynagradzania i premiowania. Pracownicy nie przyjęli nowych warunków, w związku z czym ich umowy zostały rozwiązane. Po przerwie w zatrudnieniu zostaną zawarte z tymi osobami nowe umowy o pracę. Czy te umowy mogą przewidywać stawki wynagrodzenia zasadniczego niższe od wprowadzonych w wyniku wypowiedzenia
Od 1 stycznia 2019 r. nie ma już oficjalnego wzoru umowy o pracę. Jego pomocniczą wersję opracowało Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Pracodawcy mogą z niej korzystać albo opracować własny wzór, który będzie zawierał określone przez Kodeks pracy wymagania właściwe dla umowy o pracę.
Okres wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony w 2019 r. nie ulegnie zmianie. Nowelizacja Kodeksu pracy z 22 lutego 2016 r. zrównała okresy wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony z okresami wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony. Długość okresu wypowiedzenia zależy więc od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy.
Nazwane wypowiedzeniem oświadczenie woli złożone pracodawcy przez pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony, w której nie przewidziano możliwości jej wypowiedzenia, powoduje rozwiązanie umowy o pracę przez pracownika bez wypowiedzenia (uchwała Sądu Najwyższego z 14 lutego 2012 r., III PZP 5/11).
Trwają prace nad nowelizacją przepisów Kodeksu pracy i ustaw okołokodeksowych, mające na celu obniżenie kosztów pracy oraz zapobieżenie dalszemu wzrostowi bezrobocia. Swoje propozycje zgłosiły organizacje pracodawców, dyskutowały nad nimi związki zawodowe. 8 lutego br. Minister Pracy i Polityki Społecznej przekazał rządowy projekt nowelizacji Kodeksu pracy i innych ustaw do konsultacji stronom dialogu
Po zmianach przepisów od 22 lutego 2016 r. do 33 miesięcy będzie ograniczony okres, na jaki będzie można zawierać umowy na czas określony z tym samym pracodawcą. Łącznie będą mogły być zawarte 3 takie umowy z jednym pracownikiem. Ponadto wprowadzone zostały okresy wypowiedzenia dla umów na czas określony, zależne od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy. Długość okresów wypowiedzenia dla umów na
Do 33 miesięcy będzie ograniczony okres, na jaki mogą być zawierane terminowe umowy o pracę. Łącznie będą mogły być zawarte 3 umowy na czas określony. Ponadto długość okresów wypowiedzenia dla umów terminowych będzie taka sama jak dla umów na czas nieokreślony. Takie zmiany przewiduje ustawa nowelizująca Kodeks pracy.
Z pracownikiem uprawnionym do kolejnego urlopu w wymiarze 20 dni zawarliśmy dwie następujące po sobie umowy o pracę na czas określony - pierwszą od 4 marca do 3 czerwca 2013 r., a drugą od 4 czerwca do 3 sierpnia 2013 r. W bieżącym roku przed zatrudnieniem w naszej firmie pracownik nie był nigdzie zatrudniony. Pracownikowi w okresie trwania pierwszej z umów udzieliliśmy urlopu zgodnie z wyliczeniem
